kendisine güven duyulmamasına çok içerleyen insan

- bak bana güvenmiyorsan bu ilişki biter!
- bitsin o zaman...

bu güven meselesinde neden bu kadar hassas bu insanlık anlamam. sanki güvenecek ne gibi bir gerekçe varsa? bir de güvenilmediğinde sinirlenip sanki yedi sülalesine küfredilmiş gibi ruh hallerine giriyorlar. güvenmiyorum tabii. niye güveneyim? cevabın var mı? yok. şüphe yaratıp güvensizliğe itecek unsurların var mı? daima var, bu herkeste hep vardır zaten. o zaman senin güvensizliği standart olarak görüp sebat ederek güven kazanmaya çalışman gerekmez mi? buradaki güvensizlikten neden güceniyorsun ki? sen sadece var olarak güven hak ettiğini sanıyorsun ama yok öyle bir dünya.

güvenmiyorsan değer de vermiyorsundur diye düşünmüş olabilir. haklı da olabilir yani bilemedim.

şahsen bana da birisi güvenmediğini söylese bana güvenmesi için ikna etmek için uğraşmam 10 kişiden 9 ununda böyle bir çaba içine gireceğini zannetmiyorum.

kendisine güven duymadığınız insanla neyi tartışıyorsunuz? neden hala orada duruyorsunuz?

yoksa güvenmek istiyor, güveniyor da ancak kendi zihninizin çalışma prensibinden mütevellit kendinize mi güvenmiyorsunuz?

insanlar mecbur mu, hayır hayır senin zihnindeki ben ile benim yaşantımdaki ben aynı değil hayır ne olur ikna ol diye yalvarmaya size?
mecbur değil efendim.

önce insan, kendisine güven duymalı. bilmediği bir şeyi başkasında nasıl görsün zaten. kimseyi yormayın bunlar yanlış beklentiler.
size zarar.

ben. sinir krizi geciriyorum bazen.