keşke yunan galip gelseydi

milli mücadeleye, kahraman şehitlere ve gazilere ve bu kahramanca mücadelede görev almış olan herkese hakaret içeren bir söylemdir.

ama ne oldu, bunu söyleyen kişiye de kalmadı dünya.

vatan haini, savaş zamanı dedesi yunan müttefiki olan, ta atadan, dededen karaktersiz, insanımsı birinin sözü.

birazdan gelir ama öyle demek istememiştici hainler.

yunanlı galip gelseydi ne hilafet ne saltanat yıkılacaktı, ne medreseler kaldırılacaktı. yani, yunan yönetiminde çok güzel yaşayacağını sanmış bunu söyleyen.
yani bir halk, esaret içinde yaşayacak. kadınların, çocukların yunan askerlerinin tecavüzüne uğraması, yunan mezalimi altında inim inim inlemesi, daracık bir bölgeye koyun sürüsü misali sürülmesi bunlar için pek önemli değil ama hilafet, saltanat, medreselerin kaldırılması önemli. tabiki de yunan yönetiminde gül gibi, mesut bir şekilde yaşamak önemli.

işgaldeki hali sakın unutma,
atatürk'e dil uzatma sebepsiz.
sen anandan yine çıkardın amma,
baban kimdi bilemezdin şerefsiz.

kadir mısıroğlu'nun söylediği bir söz.

geleceğin el kaidesi olacak oksijen israflarının hocasıdır kendisi.

yobazın vatan diye bir sorunu yoktur.

herkes kendi milletinin üstün gelmesini ister bunda şaşıracak bir şey yok.
bunu bir türk söylese o zaman şaşırırdım.

bozuk kanda maya tutmaz. kanı bozuk olanın edeceği kelamdır...

keşke bunu söyleyen fesli deli hiç dünyaya gelmemiş olsaydı.

bir fesli popcorn sözüdür.

"fes takan popcorn olur mu?" dediğinizi duyar gibiyim. evet, ilk gördüğümüzde biz de şaşırdık. üzerine bir de bu sözü söyleyince biz şok!

mahiyeti, akit tv muhabiri muharrem coşkun tarafından şu yayında açıklanan sözdür.



işte mesele budur.
bir tarafta bağımsızlık, laiklik.
diğer tarafta sömürge uğruna çarşaf.

bu ülkede iki kesim atatürk'ten nefret eder: bir şeriatçılar, bir de kürtçüler. müslümanlar ve kürtler saygı duyar. istisnalar kaideyi bozmaz.

(bkz: keşke yunan galip gelseydi diyen adama üstad demek)

kadir mısıroğlunun bir zamanlar söylediği şey. allah kimsenin aklını başından almasın. bu aşamaya gelmek ne bileyim zirve yani.

atatürk ile ilgili bir anı okumuştum. ülke savaşın içinde, insanlar varını, yoğunu vermiş savaş için. ölen ölene. atatürk de yanında tam hatırlayamadığım biriyle çevreyi dolaşıyor. bir tarikate geliyorlar. içeri giriyor. öğrencilerin hepsinin maşallahı var. tosun gibi. atatürk soruyor neden askere gitmediklerini. "göndermek istemiyoruz" diyorlar. o an bir hışımla atatürk "ülke savaş içindeyken, insanlar varını, yoğunu harcayıp ülke elden gitmesin diye uğraşırken, bir sürü can kaybederken siz burda talebelerinizi besiliye çekiyorsunuz öyle mi? yarın bunlar ilk iş askere alınacaklar. " diyor. zaten savaştan sonra da vakıfa devroluyor.
bunlar için vatan önemli değil. daha düne kadar türk bayrağının üstünde oturan, istiklal marşı ile dalga geçen insanlardı bunlar. bakmayın şimdi milliyetçilik kılıfını giydiklerine. bunların tek derdi kendileri.

zoruma giden şu; bu sözü fransa'da, ingiltere'de söyleyemezsiniz insanı tefe koyarlar ama maalesef ülkemizde böyle manzaralar ile karşılaşabiliyoruz. yazik çok yazik.

görünce aklıma geldi, bu sözün sahibinin mezarının mermerlerinin organik amonyakla temizlenmesi gerekliliği... umarım gerçekleştiririm de başım göğe erer.

cumhurbaşkanımız bu sözün sahibini tebrik etti

ne zaman görsem, duysam hep şu cevap gelir; keşke annenin başı ağrısaydı.