kibir

işim gereği arada bir kendisinden alisveris yaptigim bi dayi var. yuzu hic gulmez. mutlu olmayan biri oldugunu 10 saniyede cakarsiniz. zengindir, kabadayi tavirlari, agresif hareketleri vardir, soguk bir adamdir. evinde bir gr huzur olmadigina neredeyse eminim.

neyse. aldigim urunlerin fiyatinin her yerde arttigini biliyorum. benim bildigimi o da biliyor. bilmesem onun yanina degil daha ucuza alabilecegim bir yere gidecegimi de biliyor. hicbir laf sokma yapmadan, ithamda bulunmadan fiyatlarin pahaliligindan dert yandim. amacim bir sohbet baslatmak. yok baba. herif bu dunyaya gulmeye ve iletisim kurmaya degil kaos icin gelmis.

bu sohbet girisimine bozuldu. uzerine alindi. kendi benligini korumaya calisarak dis gosterdi, soylendi. neden? cunku kibir. cunku narsisizm. cunku her sey onunla ilgili, dunya onun etrafinda donuyo, herkes ona laf sokmaya calisiyo, nefes aldigi her an kendisini korumali ve o kahrolasi dusmanlari puskurtmeli. dayi sen kendi uzerine alinma diye inceden bi oturttum isimi bitirdim ciktim. bi kufur yemisimdir. iste boyle.

vasat insandan nasihat dinlemeye karşı alınan önlem.

kopyalanmış adam romanında şöyle bir tanımı yapılmış kavram.

insanı hem cahil kılan, hem de kendi kendine ötekileştirip güçsüz kalmasına neden olan en büyük sebep; gerek tek tanrılı, gerek çok tanrılı dinlerdeki en korkunç günah o yüzden.

en kötü insani ozelliklerden biridir kibir. hatta adaletsiz dunya duzeninin temelini, bu duygu durumunun neden oldugunu dile getirmek cok abes olmaz sanki. sahi savaslarin en temel merkezindeki dusunce degil midir? ya irkciligin? hatta diger ötekilestirmelerin?.. sozde inanc, dil, ten, statu ustunluklerinin temel sebebi kibir kaynakli degil midir? birinin kendini, degerlerini, sahip oldugu ozellikleri baskasindan ustun gormesi aslinda ne buyuk acizlik. otekilestirdigi de kisinin kendisi. bu dusunceyle sahsini soyutlayip, yalnizlastiran ama bunun farkina varmayacak kadar gozunu kor eden garip karakteristlik bir ozellik iste ... bu arada konuyla alakali cok sevdigim bir ayet-i kerimeyi suraya ilistireyim. kibrin esassinda ne kadar bos oldugunu o kadar guzel dile getiriyor ki bu ayet, ustune soylenecek bir soz kalmiyor...

insanı içten içe yiyen bir hastalıktır. tek farkı, organlara değil de ruha sirayet etmesidir.

insanın kendi ürettiği, kalo kurutan zehirdir. bakır zehirlenmesi gibi, anladığında iş işten geçmiş olur.

nedense kendimle dalga geçmekten unuttuğum duygudur. iyi ki unutmuşum asla iyi bir davranış değildir. koskoca evrende toz kadar olan dünyada yaşayan 7 milyar insandan birisiniz. fazla anlam yüklemeyin.

dorian gray'in portresi okunduğunda kişi kibrini frenlemezse başına gelecekleri fark eder.

kendini nimetten sayan gereksiz insanlarda bulunan kötü özellik.

insanın en büyük düşmanlarındandır. kişiyi yer ve bitirir.

insanların sürekli kendilerini önemli sanıp karşısındakileri kırma eğilimi göstererek takındıkları tavır.

7 ölümcül günahtan biridir. ayrıca şeytan, güzelliğinden dolayı kibirlenerek günah işlemiş ve cennetten kovulmuştur. onun ardından giden başka melekler de olmuştur (bkz: düşmüş melekler)
kibir insanın gözünü kör eder, basit bir duygudan ibaret değildir. aksine nefreti, kıskançlığı, sefahati, paraya düşkünlüğü beraberinde getirir.
kibirin azı çoğu olmaz. çünkü;
“azıcık maya bütün hamuru kabartır.” (galatyalılar 5:9)

isa şöyle devam etti: “insanı kirleten, insanın içinden çıkandır. çünkü kötü düşünceler, fuhuş, hırsızlık, cinayet, zina, açgözlülük, kötülük, hile, sefahat, kıskançlık, iftira, kibir ve akılsızlık içten, insanın yüreğinden kaynaklanır. bu kötülüklerin hepsi içten kaynaklanır ve insanı kirletir.”
(markos 7:20‭-‬23)

gururun ardından yıkım,
kibirli ruhun ardından da düşüş gelir. (süleyman'ın özdeyişleri 16:18)

yine de bize daha çok lütfeder. bu nedenle yazı şöyle diyor:
“tanrı kibirlilere karşıdır,
ama alçak gönüllülere lütfeder.”
(yakup 4:6)

sen tanrı'nın bahçesi aden'deydin. yakut, topaz, aytaşı, sarı yakut, oniks, yeşim, laciverttaşı, firuze, zümrütle, çeşit çeşit değerli taşla bezenmiştin. kakma ve oyma işlerin hep altındandı. bunlar yaratıldığın gün hazırlanmışlardı. meshedilmiş, koruyucu bir keruv olarak seni oraya yerleştirdim. tanrı'nın kutsal dağındaydın, yanan taşlar arasında dolaştın. yaratıldığın günden sende kötülük bulunana dek yollarında kusursuzdun. ticaretinin bolluğundan zorbalıkla doldun ve günah işledin. bu yüzden kirli bir şey gibi seni tanrı'nın dağından attım, yanan taşların arasından kovdum, ey koruyucu keruv. güzelliğinden ötürü gurura kapıldın, görkeminden ötürü bilgeliğini bozdun. böylece seni yere attım, kralların önünde seni yüzkarası yaptım. işlediğin pek çok günah ve ticaretteki hileciliğin yüzünden kutsal yerlerini kirlettin. seni yakıp yok edecek bir ateş çıkardım içinden, bütün seyredenlerin gözü önünde seni yeryüzünde küle çevirdim.
(hezekiel 28:13‭-‬18)

aylık gelirin 1 milyon dolar olsa da, 2 metrelik mezarın içinde cesedinizi böcekler yiyecek ve yok olup gideceksiniz.

yaşarken toprakta üstüne bastığınız böcekler yok edecek sizi.

çözemedim şu olayı yahu, bilhassa okumuş çevrelerde acayip şekilde revaçta. şu batasıca havanız nereden geliyor?

oturduğun yerden ahkam kes, ne bir gerekçe ne bir dayanak.
nasıl olsa senin eserlerin var, insanlar okuyor. e var bi itibarın di mi, salla bol keseden nasıl olsa kimse sana demeyecek nası oluyo bu iş karrdeşş hele anlat da biz de bilelim diye. ama şöyle sokak ağzıyla sormak istiyorum bu gibilere öyle efendi efendi değil. fularına düğüm attıklarım.

varsa bir yargınız ikna edersiniz biz de amenna deriz en azından saygı duyarız.
kötü yazar demekle, beceriksiz demekle olmuyor o işler. ha bir de kaleminize güveniyorsanız yazın da görelim. hayatında o alanda eser vermemiş insanlar birden eleştirmen kesiliyor. sen önce sahaya çık iki pas yap ondan sonra futbolcuyu eleştirirsin.

tamam sakinim. neyse ki kimsenin tavuğuna kışt köpeğine hoşt kedisine pist demedim.

t: amiyane tabirle kendini bişey sanmaktır.

şeytanın en sevdiği günah

ölümlünün ölümsüz olduğuna kapıldığı anlar. haddsizlik.

upanişad’da mıydı, tibet’te yaptığım zen yolculuklarında mıydı neydi tam hatırlamıyorum.

başkası var mı ki alçakgönüllü olayım? gibi bir şey demişti üstad. hemen dönüş biletini alıp topuklamıştım.

egoist boş insanlarda olan özelliktir. genel olarak bir şey bilmedikleri halde her konu hakkında atıp tutarlar. kendilerini aşırı beğenmiş olurlar.

itibar sanılabilir.