kimseye etmem şikayet

bir müzeyyen senar şarkısı. koparıp götürür uzaklara.

türk sanat musikisinin en güzel parçalarından, melihat gülses ayrı bir güzel söylemiştir.

sözlerin sahibi 13 yaşında zorla evlendirilen bir kız çocuğudur (!) pek acıklı bir hikayeye sahiptir.

rakı varmı rakı.

ağlarım ben halime diye devam eden güzide şarkının en vurucu cümlelerinden biridir.

titrerim mücrim gibi, baktıkça istikbalime.
rakı da yok ki.

sıla gençoğlu nun henüz 2 buçuk yaşındayken söylemeye başladığı şarkı,türkü.

hep dinledigim ve dinlemeye devam edeceğim çok değerli bir şarkıdır. hüzünlü aksamlarin olmazsa olmazıydı benim için. yanlış hatırlamıyorsam argonomi'nin videosuyla da hikayesini ogrenmistim. eşi benzeri bulunmaz nitelikte güzide eserimizdir.

sözleri ilk kadın şairlerimizden ihsan raif hanıma ait olan müzeyyen senar'ın eşsiz yorumuyla akıllardan silinmeyen eserdir.

behzat ç.'nin soundtrackinde yer alanı ayrı bir güzeldir:

dilek türkan'dır efendim.

bir arkadaşımdan dinlemistim ilk. öyle dertli öyle içten söyledi ki içimi yaktı resmen. şikâyet edilecek çok sorunu vardı ve gerçekten de kimseye şikayet etmeyip sadece haline ağlıyordu. bu şarkıyi sanki o yazmisti.

malt'ın neanderthal şarkısında yeniden hayat bulan klasik türk müziği eseri.

her ne kadar kimseye etmem şikayet dese de oldukça sitemkar bir şarkıdır bence, çok derinden iç burkar.
hani hep içten içe sitem ettiğimiz birileri vardır ama söyleyemeyiz, kendimize saklarız. çok severiz çünkü o kişiyi, eğer sitemlerimizi dile getirirsek duymak istemeyeceğimiz şeyler duyacağız diye korkar, susarız, "onu kaybetmektense ben kırılayım, benim canım yansın ama yeter ki o gitmesin" deriz ya içimizden, öyle bir şeydir işte. bir türlü anlatılamayan kırgınlıkları satır aralarında verir bu şarkı.

türk sanat müziğindeki en güzel yorumunun gönül yazar'a ait olduğunu ilan ettiğim eserdir.

sözleri ihsan raif hanıma'a ait olan nihavend makamındaki bu eserin hikayesini paylaşacağım, rica ederim şarkı eşliğinde okuyunuz. hikayeyi okumasanız da şarkıyı dinlerken sigaralarınızı yanınızda bulundurunuz.

1877'de beyrut'ta doğan ihsan raif hanım'ın babası osmanlı'nın gözde isimlerinden olmakla birlikte ikinci abdülhamid döneminde önemli görevlerde bulunmaktadır. ihsan raif hanım da küçük yaşlardan itibaren edebiyata ilgi duymakta; özel olarak edebiyat, müzik ve fransızca dersleri almaktadır.
ihsan raif hanım'ın henüz 13 yaşındayken nişantaşı'nda, rumeli caddesi'nde yer alan taş konak'ta yaşadığı ve bu şarkının doğumuna neden olan hadise ise şöyle gerçekleşir:
ihsan raif hanım odasına kardeşi belkıs ile oynarken konakta bir gürültü kopar, bulundukları odanın kapısı açılır ve hayatında daha önce görmediği bir adam içeri dalarak ihsan raif hanım'ı kaçırmaya kalkışır. aralarında hiçbir temas olmaz, içeriye dalan adam korkar ve kaçar ancak ihsan raif hanım'ın adı lekelenmiştir. bu olay sonrası ihsan raif hanım'ın babası, tüm ısrarlara rağmen, 13 yaşındaki ihsan raif hanım'ı odasına dalıp kedisini kaçırmaya kalkışan ve kendisinden de epey büyük olan mehmet ali ile evlendirir. çok sevdiği istanbul'dan hiç bilmediği izmir'e, sevmediği bir adamın karısı olarak 14 yaşında sürgün gibi gönderilir ihsan raif hanım. bu sürgün hali ise 27 yaşında 3 çocuk annesi olana dek devam eder.

ilkbaharı bekleyen hüzünlü bir kış akşamı, pencereye konan kırlangıçlar çoktan firarda, yalnızlığınızla paylaştığınız mükellef bir sofrada, efkardan geberirken kadehler dolar arka arkaya ve fonda müzeyyen senar, hiç yorulmadan eşlik eder size bu parçayla... sonrasında belki zeki müren de misafiriniz olur ve başlar söylemeye; "o beni bir bahar akşamı terk edip gitti" diye. yarasın! ki yarar da zaten; ziyadesiyle yaralısın.

gece vakti elimi ayağıma dolaştırdı, müzeyyen hanım ateş ediyor resmen.

atatürk'ün en sevdiği şarkılardan biri olduğu söylenir.

kıymetli sanatkâr müzeyyen senar seslendirmiştir.

kimseye etmem şikâyet, ağlarım ben halime
titrerim mücrim gibi, baktıkça istikbalime
perde i zulmet çekilmiş, korkarım ikbalime
titrerim mücrim gibi, baktıkça istikbalime

dinledikçe insanın gönlünü titreten bir sanat musikisidir.
(bkz: nihavend) (bkz: müzeyyen senar)