kişinin cenazesinde dağıtılmasını istediği yemek

sokak hayvanlarına mama dağıtın benim adıma yeter.
insan olanlarda yemek hazırlayıp getirsin cenaze evine, herkes birbirinin getirdiği yemeği yesin.

bir de çay getirin, annem sever.

yemek değil de, gelen herkese bira dağıtılsın, çalınsın söylensin, sarhoş olunup dans edilsin.

bizim köyde yas evinde yemek pişmez. gelenler getirir ve yemek yemeden başsağlığı dileyip ayrılırlar. yemekler uzaktan gelen 1. derece akrabalar ve ölü sahipleri içindir.

orta pişmiş bonfile + kırmızı şarap .benden olsun.zaten ölmüşüm kime ne .benden kalanlardan harcayabilirler.

zıkkımın pekini yesinler.

üzülmesinlerde ne isterlerse yesinler.

ben birisinin cenazesinde üzüntüden hiç bir şey yiyemedim.. o üzüntü halinde insanların nasıl iştahı oluyor ve akıllarına yemek gelip de yemek yiyebiliyorlar hep düşünmüşümdür..

portakallı pekin ördeği

lütfen kumpir dağıtıp caz çalsınlar. sebebi yok. güzel atmosfer olur diye düşündüm.

kazık. yerken rahmetli ne çok severdi yemeyi dersiniz

hiçbir şeydir. ölmüşüm yahu daha ne yemek dağıtılacak gelen kişilere. bunun yerine söz konusu yemek dağıtımı için tutacak olan masrafın sokak hayvanları için ayrılmasını istemekteyim. gitmişim, yok olmuşum en azından geride kalan canlar için bir faydam doksun. *

bol acılı çiğkofte yanında da acılı şalgam dağıtsınlar zaten kimse arkamdan ağlamaz bari böyle zorla ağlatalım.

canları ne isterse o.
ölmüşüm zaten, yemek mi seçeceğim?

isterim ki ; beni seven yokluğumun acısıyla doysun.

bira midye tava.

kutlamamı yapıyoruz ne yemeği. herkes yesin gelsin.

herkes tuzlu kahve içsin (yani içinde acı biber yağdı bilmem neydi damat kahvesi işte) bakalım beni ne kadar seviyorlar öldükten sonra tuzlu kahveyi bitirecekler mi. harika olur lan yazıcam bunu vasiyetime.

cenaze/taziye evinde yemek dağıtılması; çoğunlukla "doğu kültüründe" olan bir gelenektir. gücü, imkanı olanlar yapar. yemeğin dağıtılma amacı; başta fakir, ihtiyaç sahipleri ve cenaze için uzaktan gelenler içindir. yemeği sadece cenaze sahipleri dağıtmaz/karşılamaz. taziye için gelen kişiler de gücü nispetince yemek dağıtırlar. kimisi 500 tane pide/lahmacun yaptırıp taziye evine yollar ki; bu da vefat etmiş olan kişiye olan saygısından dolayıdır. e, bu güzel bir şey değil mi?

batı kültürü ile doğu kültürünü aynı şey zannedenlerin 'burun kıvırdığı' bir gelenektir. sen, batı kültüründe sadece taziye için yapılan bir yer/yapı gördün mü? göremezsin, neden? çünkü öyle bir kültür yok batıda. doğuyu yüceltip; batıyı yermek gibi bir maksadım yok. ben, işin "uygulama" kısmını anlatıyorum.

diyarbakırda insanlar taziyede (ortalama üç gün sürer) yemek dağıtırken; izmirde ise lokma dağıtırlar taziye sonrasında. ikisi de aynı şeydir; ikram edileni yiyen insanlar, en azından bir fatiha okur; merhumun ruhuna hediye ederler.

rahmetli nenemin taziyesi üç gün sürdü. türkiye'nin bir çok yerinden gelen akrabaların konaklamasından, yemeğine kadar her detay organize edilir ki; taziye için uzaktan gelen insanlara karşı bir nevi saygı göstergesidir bu. e, bu kötü bir şey mi?

26 yıldır izmir'de yaşıyorum. bir çok cenazeye katıldım ve bu taziye yeri/evi kültürünü sadece doğulularda ve karadenizlilerde gördüm.

kıymetini bilenler için güzel bir gelenektir.

belli bir zamana kadar ciğerimi ,yüreğimi ,kolumu, kafamın etini, umudumu ,sevgimi, çabamı yediler daha ne yiyecekler acaba. bide hem hayrima dua için falan verilen yemeği yerken dedikodumuda yapacaklar . zehir zikkim bile cok onlara sey yesinler. arkada kalan en sevdiklerim de o paraya gezip tozup yeyip içsinler . yarasın.

bol acılı çiğköfte.*