kız çocuk pembe erkek çocuk mavi giyer

deli saçması bir düşüncedir. kızım ama en sevdiğim renk mavidir. maviye aşığım. her şey mavi olsun, hatta ismim dahi.. mavi de mavi yani

saçmalıktır renkler cinsiyetleştirilmemeli isteyen istediğini sevsin ama pembe giyiyor diye bir oğlana mavi giyiyor diye bir kıza birşey söyleme hakkı kimsede yok

bebek bekleyen aileler cinsiyet öğrenmeden kıyafet seçmezler. belli olunca almaya başlarlar. renklere bu kadar anlam yüklemek aşırı saçma. cinsiyetçilik. rengi nerden bilsin ayrıca küçücük bebek? sarı al geç bu kadar takıntılıysan. ayrıca pembeyi kim kızlara atadı? mavi kız, pembe erkek rengi de olabilir.

bu aslında tam tersiydi. yakın çağa kadar kırmızı, pembe gibi göze çarpan renkler cesaretin simgesi sayılır ve erkeklere yakıştırılırdı. namuslu ve edepli bir kadından soluk yeşil, mavi, gibi göze batmayan renkler giymesi beklenirdi.

çocuklar ise gayet cinsiyetsiz. elde ne varsa onunla büyürdü. entari , ablasının şalvarını giyen erkek gayet normaldi lakin kumaş değerliydi, çocuk çoktu. öyle boy boy dizmiyordu zenginler bile.

bu pembe = dişi çok sonra, ta 1950'lerde amerikan first lady'si eisenhower'ın fotoğraflarının dünyaya yayılmasıyla standart oldu. onun da ilham aldığı stil de 1700'lerde, sadece sanat çevrelerinde başlamıştı. asırlarca halkta karşılığı olmamıştı.

kasmayın yani kültürel temeli yok. artık değişiyor zaten.

"bu da dahil bütün genellemeler yanlıştır." - friedrich nietzche

kız çocuğun bebeklerle erkek çocuğun arabalarla oynaması gibi bir durumdur ve kesinlikle çok saçmadır.

hakkında tez bile yazılır. neden pembe renk dişiyi temsil ederken mavi erkeği temsil ediyor.eski kimlikte bile bu renk ayrımı vardı.

ben sarı seviyordum kardeşim. transformers mı oluyorum bu durumda?

toplumsal cinsiyet rollerine göre kız çocuklarının ve erkek çocuklarının kodlanmasıdır. böyle böyle istedikleri gibi kadın ve erkeği yaratıyorlar.

benim kızım belli bir yaşa kadar böyle bir şeye takılmadı ama bir yerden sonra sürekli pembe demeye başladı. tv den etkileniyorlar bana göre. her şeyi pembe seçmelerini anlamıyorum halbuki daha güzel renk uyumlarıyla olabilir.

çocuklarınızı çok kötü giydiriyorsunuz.
var olan kıyafetler de kötü olabilir ama ne bileyim amaaan çocuk bu zatsn hemen büyüyor diye dayı tişörtü gibi çizgili üstler üstünde sürekli çıkan kopan dökülen boncuklu ya da figürlü şeyler.
acaba siz mi giymek istediniz siz de olmadıgından heveslendiniz yoksa hakikaten kötü mü zevkiniz var bilemiyoruz.
babamın çok güzel giyim zevki vardı iyi ki
anneme bırakınca işi random giyer çıkardım.
şimdi bakınca ne kötüymüş diyorum.
çocukları bazı konularda sıkıştırmamanız gerekirken nasıl darlıyorsanız bazı konularda da maalesef ki salmamanız gerekiyor.
büyüdüğünde zorluk çekmemesi için.
iyiliği için.
ebeveynlik dersi vermiş gibi olmayayım ama şu çocuklara disiplin ve erdem öğretin.
tutamıyor başa çıkamıyorsanız doğurmayın ya da bakıcı tutun.
sürekli sağda solda koşturan bir şeyleri yıkan dağıtan herkese öksüre öksüre yürüyüp pis ellerini her yere süren sümüklü salyalı canavar veletler görmek istemiyorum.
sokak köpeği gibi davranmayın çocuklarınıza.
ne renk de giydirirseniz giydirin.
saçma ve göz zevkini bozan çocukları ileride tiktoklarda görüyoruz zaten.
kamu spotudur.
yapmayın.

hiçbir insan, pembe kıyafet giydi diye “kadın” olmaz, “mavi” kıyafet giydi diye de erkek olmaz. dişi ve erkek ayrımı doğuştan belirlenir. biyolojiyi, anatomi ve fizyolojiyi, genetiği inkar etme noktasına geldi bu lgbti+ hareketi ve woke militanları.
doğduğunuzda dişiyseniz, bebeklik ve çocukluk yıllarınızda “pembe giysiler” giymek cinsiyetinizi değiştirmez ve sizi biyolojik olarak “tam dişi” ya da “eksik dişi” yapmaz. aynı durum “erkek” için de geçerlidir. erkeği ve kadını ayırt etme ihtiyacı ortaya çıktığında (mesela havaalanında tuvalete gitmek gibi) insan toplulukları bu ayrımı birtakım sembollerle, renklerle, çizimlerle gerçekleştirmek zorunda kalmıştır.

hillary clinton’ın, trump karşısında dağılıp gitmesine neden olan meselelerden biriydi bu aynı zamanda. yok üçüncü tuvalet olsun, yok kapılara şöyle şöyle ibareler asacağız yok tercih değil yönelim filan diyordu…
trump da cevaben: lgbti hareketini yasaklayacağım dedi. hillary haksız, trump haklı diye anlatmadım bunu. amerikan toplumu belli ki yorulmuş bu yeni dinden. apaçık bir biçimde, fanatik mensupları olan bir dindir bu. yani insanın cinsiyeti doğuştan belirlenmez, iki tane cinsiyet yoktur, onlarca cinsiyet vardır hatta bazen cinsiyet diye bir şey yoktur diyorlar özetle. temel düzeyde biyoloji ve fizyoloji bilgisi olan aklı başında biri böyle bir cümleyi ancak gülerek dinleyebilir.

heteronormatif değerlerin savunuculuğunu yapmak gibi bir maksadım yok. bu ekibin cinsel fantezileri de zerre kadar ilgimi çekmiyor. abd’de marksizmle beraber anılıyor söz konusu cereyanlar. fakat oradaki marksizm anlayışı ile bizim memleketteki marksizm anlayışı neredeyse taban tabana zıttır sosyolojik faktörlerden ötürü. başka bir zaman değiniriz.

doğuştan ortaya çıkan birtakım anomaliler vardır elbette, hermafrodit olmak gibi. kişinin tercihine göre müdahale edilebilir ya da edilmez. histerik çığlıklarla yeri göğü birbirine katan bir topluluk var, bakalım önümüzdeki yıllar neler getirecek.

renklerin cinsiyeti yoktur, kıyafet modellerinin cinsiyeti vardır. günümüzde bebekler ve çocuklar için üretilen kıyafetlerde toplumsal görüşten dolayı kızlara pembe erkeklere mavi ağırlıklı kıyafetler üretiliyor. zaten yaş büyüdükçe bu ayrımın gevşediğini görmek mümkün.

siyah renk dışında isteyen istediğini giyer. siyah çocuk elbisesi gördüğümde garipsemiştim. çocuklara uygun değil bence. onlar hep cıvıl renkler içinde olmalı.

cinsiyeti olmayan şeylerde bile cinsiyetçilik görmek beni sinir ediyor.
bu yüzden pembeyi pek sevemedim. ve sevemediğim hâlde çoğu eşyam nasıl oluyor anlamıyorum daha çok pembe.
oysa ben öncelerde mor- bordo aşığıydım. sonralarda ise en çok siyah.
ayrıca küçük veletlerin bu ayrıma düşmesini istemediğim için her renkten veya karışık renklerden elbise ya da oyuncak alırdık. belki çocuk pembeyi sevecek ve sizin lanet ve saçma renk takıntınız yüzünden diyemeyecek. hiç hoş değil...

toplumda birçok kişi tarafından kabul görmüş bir fikir. bu aslında renk psikolojisi ile alakalı bir şey. çocuklarda bu algının oluşmasına toplum ne kadar etki ediyorsa, doğuştan gelen psikoloji de o kadar etki ediyor. toplumda ilk çağlardan beridir pembe renk annelikle vb. bağdaştırılarak feminem bir renk, mavi ise avcılık, su, gökyüzü vb. ile bağdaştırılarak maskülen bir renk olarak görülür. doğuştan gelen etkiye gelirse, bununla ilgili binlerle makaleler, deneyler var ve 6 aylık, 1 yaşında, 2 yaşında, 3 yaşında bebeklerle çeşitli-çeşitli deneyler yapılmış bu konuyla ilgili. sonuç olarakta kız çocukları genellikle, kırmızı, pembe gibi renkleri daha çok severken, erkekler ise mavi, yeşil gibi renkleri seviyor.

ben bunun gayet haklı bir önerme olduğuna inanıyorum.

çocuklar belirli bir yaşa gelene kadar " cinsel kimliklerinin doğru oturması" adına doğru konumlandırılmalıdır. yoksa asla renklerin cinsiyeti olamaz fakat çocuklar yetiştirilirken hassas ve mantıktan yoksun yaratımlar oldukları için, en ufak bir karmaşık yaklaşım, cinsel kimliklerinin yanlış oturmasına sebebiyet verebilir. çocuk ergenliğe girene kadar ki süreç cinsel açıdan/ cinsiyetlerinin farkına varmaları açısından çok önemlidir çünkü zaten blu çağı ile beraber vücut fonksiyonlarını daha detaylı keşif etmeye başlarlar.

örnek olarak; bir erkek çocuğuna pembe- mor vb kız çocuğuna ait renkleri giydirmek, saçlarını uzatmak, saçlarını at kuyruğu yapmak hatta saçlarını örmek , bebeklerle oynamasını sağlamak erken yaşta kendisiyle ilgili "çarpık duygular" geliştirmesine yol açabilir ve çocukta büyürken kadınsılık ibareleri görmeye başlayabilirsiniz ya da bir kız çocuğunu fazla erkeksi yetiştirmekte benzer problemin doğmasına sebebiyet verebilir.

misal kızını futbol kuluplerinin alt yapısına yazdıran, kızına küfür etmeyi/ kavga etmeyi öğreten babalar var. bir bakıyorsunuz 13-14 yaşında dünya güzeli kız çocuğu erkek gibi formalar- jeanlerle geziyor, yerlere tükürüp; küfürler ediyor. sizce bu bir çocugun cinsiyet açısından istismarı değil midir? çocuğu içine doğduğu beden ile duygusal açıdan doğru orantılı büyütmek gerekiyor. ipin ucunu kaçırırsanız, çocuklarda içine doğduğu bedenden zıt hissetme dürtüsü ortaya çıkabilir ki biz buna " trans birey" diyoruz.

lgbt'li arkadaşlarımı küçümsemek ya da onları yermek için bir başlık açmadım. aksine yanlış yetiştirilen çocuklarda, sağlıklı bir cinsel kimlik oturmadığını anlatmaya çalışıyorum. mesela charlize theron'u hepimiz biliyoruz? çok ünlü bir hollywood yıldızıdır. kendisi 2 evlat sahibi fakat ikiside evlatlık. oğlunu bilinçli şekilde kız çocugu gibi yetiştirdiğini söylediği bir açıklaması var çünkü açıklamasına göre oğlu 3 yaşında kendisine kız olduğunu söylemiş. 3 yaşındaki bir çocugun oturan çarpık cinsel kimlik anlayışı bir pedegog yardımı ile düzeltilmeli. 3 yaşındaki bir çocugun nasıl hissettiğine karar verecek ne mantığı ne bilgisi var. belki daha önceki ebeveynlerinde ya da tutulduğu devlet merkezinde istismara maruz kaldı ve üstü böyle kapatıldı? 3 yaşındaki bir cocugun algısına girmekten kolay ne var? gördüğünüz üzere sağlıklı adımlar atmak ve anında müdahale etmek çok önemli.

habere erişmek isterseniz sizin için türkçe versiyonu ektedir;

www.indyturk.com/node/23636...

demem o ki; annelik ve babalık seksle cenin oluşturmak değil, asıl onu büyütmek ve şekil vermekle oluyor. bu yüzden çocuğunuz ergenliğe girene kadar cinsel kimliği açısından doğru yetiştirdiğinize ve ebeveyn olarak algısını zedeleyecek kompleks yaklaşımlar sergilemediğinize emin olmanız gerekli. olağandışı bir şey sezdiğinizde, çocuğunuz küçükse pedegog, yetişkin ise psikolog/ psikiyatr desteği alınmalı.

lgbt olup bütün renkler giyilebilir.
madem her şeye cinsiyet biçmek zorundasınız.

renklerin cinsel uzvu yoktur.