klasik anne sözleri

herkesin annesinin olduğu gibi benim annemin de akıllara kazınan, yıllarca söylenip duran ve annemin tekrar etmekten hiç bıkmadığı, her seferinde yaşanan duruma nokta atışı yaptığı sözleri vardır. bazılarının içinde küfür varmış gibi görünse de aslında bunlar küfür değil durum tespitidir.

annem nedense hiçbir duruma normal tepkiler vermez. mesela üç oğlu arasında en sakar, belki de tek sakar, ben olduğum için ne zaman bir yere çarpsam ya da bir şeyleri kırıp döksem annemin ilk söylediği şey:

- g.tünle köy yıkıyorsun!

tabii annem bu sözden ibaret değildir. tükenmez bir kaynak olarak ben ya da kardeşlerim ne zaman bir yemeği beğenmesek ya da çoğu zaman olduğu gibi yedikten sonra en ufak bir eleştiride bulunsak annemin sözü hazırdır:

- ağzının tadını bilsen burnunun b.kunu yerdin!

tabii annem boşaltım sistem ile ilgili incileri bu kadarla kalacak değil. bunun dışında annemin hoşuna gitmeyecek şeyler söylediğimiz zaman ya da bir şeye burun kıvıracak şekilde konuştuğumuz zaman annem hiçbir zaman, sektirmeden şöyle der:

- gel o ağızla g.tümü ye!

çok yaramaz olmasak da oldukça hareketli çocuklar olduğumuz için sürekli hoplayıp zıplardık. annem bir iki bağırıştan sonra terliği kapıp peşimizde koşarken neden bir türlü oturmadığımızı sorduktan sonra şöyle bir soru sorardı bize:

- sizin g.tünüzde kırık mı var?

böyle büyüdüğümüz ve büyümeye devam ettiğimiz için saçma bir mizah anlayışına sahip olduk. bir yandan da batıl inançlarımız oldu. çünkü annem geceleri sakız çiğnememizi yasakladı. bunu bize mantıklı gelecek şekilde yapmak yerine akılda kalacak şekilde yaptı ve dedi ki:

- gece sakız çiğnemek ölü eti çiğnemektir!

evet efendiler, yıllar yıllar önce hem de gizli gizli sakız çiğneyen çocuklar olduğumuz için karanlık çektiğinde düşük bütçeli zombilere dönüşmüşüz. rick işine baksın, yıllardır hayattayız.

bazen de düşüp bir yerlerimizi yaralardık. bu, küçük yaşta çocuklar için oldukça doğal bir durum. yaralanıp ağlayınca ya da mızmızlanınca annem bu sefer hayvanlar alemiyle boşaltım sistemini bir araya getirip şöyle bir harika çıkarırdı ortaya:

- kedi g.tünü görmüş ne büyük yaram var demiş!

aklımda bu sözlerle ve daha bir çoğu ile büyüdüğümüz için bazen olur olmadık yerlerde aklıma geldiği ve kullanmamak için kendimi zor tuttuğum olmuştur. umarım bir söz kazasına kurban gitmem.

annemin bna seslenmesidir.

*oğluşum!

ev işi nankördür.

nasıl alışırsan öyle gider.

pratik olmayı öğren ileride zorlanırsın çalışan kadın zamanla yarışır.

"o telefonu bırak kalk ders çalış "

- evde bir şeyi arayıp bulamadığımda. " nerde bıraktıysan oradadır. "
- ev işi yapmadığımda. " ben senin yaşındayken "
- kavga ettiğimizde. " anne olunca anlarsın "

nereye koyduysan oradadır artık bir anasözü olarak anasözleri ve deyimleri literatürüne girmiştir sanırım.

" her yer her yerde"

ne zaman görsem telefona bakıyorsun bırak artık telefonu, kafanı kaldır telefondan

anneme herhangi bir konuda bir öneride bulunurum:
- hee bu yaştan sonra?
der hiç şaşmaz

çok içme.

anne olunca anlarsın

insallah diye cevap veriyorum gülüyor:)

(bkz: aynısını ben sana evde yaparım)

yapar!

#2882566

ne zaman dışarı çıksam ya yaralanmış olarak dönerdim ya da nezaretten gelip alırlardı.. bu yüzden annem ben çıkacağım zaman
''aklın başında olsun'' derdi...

kalk yerine yat kızım. başımı koyduğum andan itibaren yarım saat tutun bu laf gelir, sekmez.

ince giyme, ayaklarını sıcak tut, yorma kendini, aç gezme.

istisnasız her erkek evladının hayatında en az 1 kere maruz kalacağı cümle:

+ elin kızına böyle yapmazsın ama