klasik müzik

işitme ve uzaysal becerilerde artış gösteriyormuş dinleyenler.

bir din gibi inanıyorum şu müziğe.

buyrun dostlar.
oxford camerata

o değil de yemek yaparken çok güzel gidiyor.

her kitap okurken dinlediğim, insana huzur verdiğini düşündüğüm müzik türüdür. buradan

düşündürür.

aşağıda yazacağım bir anıdan sonra daha ayrıntılı dinlemeye, sevmeye başladığım müzik türü.

(bkz: gilles veinstein)'ın derlediği ve bir çok tarihçinin, yazdığı makalelerden oluşan (bkz: osmanlılar ve ölüm) adlı kitabın, "tasavvufta ölüm deneyimi ve ölüme hazırlanma/türkiye nakşibendileri örneği" isimli makaleyi yazan (bkz: thierry zarcone); makalenin başına (bkz: richard wagner)'in şu sözünü eklemiştir. saife 163'te görülebilir. ben yine de ekleyeyim.

"dünya görüşlerimiz bizler için vazgeçemediğimiz manevi meseleler haline gelmiştir. belirli bir şekilde algıladığımız bu dünyanın kaderi üzerine kendimizi sorguluyor, acı çekildiğini ve (bu dünyada) acı çekildiğiniz gördüğümüzde selameti arıyor, acıyı hiç değilse soylu kılmayı diliyoruz. var olan her şeyle birlikte yok olmamız gerektiğine göre, (bu yok oluşun) aynı zamanda bir amaç taşıdığını kabul etmek istiyoruz, bu amacı yok oluşun onurunda ve güzelliğinde bulacağız.."

ben bu müzik türünü pek dinlemezdim, dinleyemezdim daha doğrusu ancak; yukarıdaki pasajı okuyunca wagner'i merak etmeye başlamış ve baya baya tutulmuştum. wagner'in eserlerindeki karanlık beni çok çekmiştir kendine.

tristan und ısolde, prelude
obertura de tannhäuser
wagner ~ faust
der ring des nibelungen

en sevdiğim eserlerdir. halen daha öyle çok iyi bilmesem de bu müzik alemini; wagner dışında (bkz: mendelssohn) ve (bkz: offenbach)'ı dinlemeyi pek seviyorum.

barok müzik ve rönesans dönemi müziği kadar kontrpuan ağırlıklı değildir. rus, macar ve fransız bestecilerin öne çıktığı müziktir. orkestraların en ön plana çıktığı dönemde bir önceki dönemin alışkanlığı olan basso continuo yok olmaya başlamıştır. aynı zamanda bu dönemde ise osmanlı devleti batı müziğini ülkeye sokmaya çalışmıştır, donizetti paşa gibi besteciler mecidiye marşını bestelemiştir.

dinlenesi

şarkı sözlerinin hep seks temelli yazıldığı şu günlerde; hatta sevdiğim bir grubun vokalistinin auto-tune'un suyunu çıkarttığı (o değil de kendi şirketinden çıkartıyor albümleri de, kimse de bir şey diyemiyordur herhalde korkudan) şu günlerde ilaç gibi gelmektedir şahsıma.

sözleri olmaması yani şarkı olmaması ve yalnızca notalardan ibaret olması nedeniyle gerçek anlamda müziktir. sözlerinin olmaması atfedilecek anlam yönünden dinleyiciyi yönlendirmez ve dinleyiciye hazır bir anlam bütünü sunmaz. bu nedenle her bir eser farklı biçimlerde dinleyicide farklı bir anlam yaratabilir ve dinleyici şarkılarda olduğu gibi sözleri anlama zahmetine girmez; sözler ve müzik arasında anlam bağı kurma yorgunluğuna düşmez. klasik müzikte sözler, dinleyicinin kendisidir ve bından dolayı gerçek anlamda evrenseldir.

trt-radyo3 ile güzel örneklerini dinleme fırsatı bulduğumuz müzik türü.

olgunluk dönemim olarak addettigim zaman zarfının müziği.

ruhumu kanatlandıran mevsimin içindeyim bu müzikle...

favorim budur aksini iddia eden etmesin;
chopın

insanı sakinleştirdiği apaçık bir gerçek olan müzik türü. dinleyip dinletiniz.
şuraya küçük bir 20. yy. parçası bırakalım...

şarkı, türkü, rap vs. sizi bir ruh haline sokar. ama bu müzik sizi sizle beraber yoğurur ve bir yolculuğa çıkarır.

bugün klasik müzik hakkında kafamı bugünlerde çok kurcalayan bir şey hakkında bahsetmek istiyorum. klasik müzik denince aklınıza direkt mozart ve beethoven geliyordur. ama bunu yanı sıra vivaldi, handel, bolero, j.s.bach gibi bir sürü usta sanatçı var.şimdilik bu sanatçılara değinmeyeceğim ileriki yazılarımda özellikle bahsedeceğim. ah mozartın kırkıncı senfonisi bu yazıyı okuyan arkadaş şimdi açıp dinlemeni çok isterdim. asıl değinmek istediğim nokta dizi ve filmlerde psikolojik sorunları olan insanları klasik müzikle özdeşleştiriyorlar. kirli ruhların klasik müziği böylesine hunharca kullanması beni çok üzüyor, maalesef bunun önüne geçebilmek o kadar zorki dizi filmlerden çekip çıkarsak bulaşık reklamlarına konu oluyorlar. çok üzgünüm çok.

lise 2'den beri dinliyorum. mozart vivaldi'nin piyanosunu parlatır ancak.

hakkında öyle çok şey yazmak istediğim fakat ironik bir biçimde sözsüz olan kendisine aşık olduğumuz müzik türüdür. her anınızı güzelleştirebilir , ilham verir kısacası kafaya güzel bir reset atar günlük dozunuzu alırsanız. zamanında klasik müziğe olan ilgimi piyano öğrenmek ile taçlandırmak istemiştim fakat sabırsızlığımız nedeniyle bir valse çalamadan halk ezgileri ile son buldu idealistliğimiz, denedik olsundu. sözün özü dinleyiniz, görecek ve anlayacaksınız.(bkz: hayat kalitesini arttıran küçük detaylar)

vivaldi kim piyano kim? keman olaydı iyiydi o.

müziğin saf hali, doğala yakını yahut doğadan öykülenmesi.