korku

korkunun getirdiği belirsizliktir insanı kötü hissettiren ceza bellidir bu yüzden insan tedirgin olmaz fakat korku ile gelen sonucun ne olacağı belirsizliği insanı yer bitirir

resulullah buyurdular ki:

kim korkarsa akşam karanlığında yol alır. kim akşam karanlığında yol alırsa hedefine varır. haberiniz olsun allah'ın malı pahalıdır, haberiniz olsun allah'ın malı cennettir. (tirmizî)

sinema türü.
ecele faydası olmayan his.
ülke vatandaşının düştüğü durum.
allah'a iman eden her kulun içinde barındırdığı olgu.
tanım manyağı yaptım sanki. hehehe

kendi inat modelini geliştirip ona seviye kazandırarak üstesinden gelinmeye çalışılan insan vasfı.

korkuların en büyüğü sevdiğin birini kaybetme korkusudur ölümden daha korkunçtur eğer gerçekten sevdiysen...

bilinmezliğe duyulan kuvvetli bir his. endişe ve kaygı da eşlik eder. bir de stres.

korku: insanın anlam veremediği his.
hepimizin içinde olan ama onu saklamayı daha çok sevdiğimiz his. kimi karanlıktan korkar, kimi mezardan, kimi yalnızlıktan dile gelmese de içimizde bir yerlerde fısıldar kulağımıza bir ses korkularımızı.

kaynağıyla yüzleşmeyi gerektirir. canı yana yana yol alır er kişi. yaralar kabuk bağlayınca hissedilmez olur.

korku, tehlike anında kaçılmazdır. insan'ın içinde taşıdığı, kaçamadığı ve kişilere göre değişen histir.
dostoyevski ye göre yalan duygudur.

insan neden korkar?
düşmekten, sevdiğinden, ölümden, gelecekten, kaybetmekten.. ve daha bir sürü şeyden..
korku'nun dozunda olması gereklidir bazen harekete geçirebilir, yer değiştirmeni sağlar, koşullarını değiştirir. mücadeleyi arttırır. ama her duygu gibi fazlası zarardır.
içinde çok fazla kalırsan zindan'dan farkı yoktur. dışarıyı bilmeden yaşamak gibi. özgürlüğünü yitirirsin. ne elindeki imkanı görebilirsin ne önünü. bu duygu'dan sıyrılmadığın müddetçe her an tehlikedesin.

korku işe yarayabilir ama korkaklık hiç bir işe yaramaz.
gandi

korkak olmak, korkuya çabucak teslim olmaktır. o zaman hiçbir zaferin olmaz. korkmayanları tarih kitapları hep kudretli olarak nitelendirmiş ve zaferlerinden bahsetmiştir. ama bu korkusuzluk etrafa kükremek değildir. bu davranışta bulunanın asıl hisleriyle ilgili isabetli bir cümle var.

etrafa korku salanın kendisi de korkuyordur.
epikür

çoğu atalarının kendilerini koruma iç güdüsüyle oluşturdukları davranış biçimlerinin aktarılmasıyla,üzerlerine hazır bir şekilde giymiş oldukları saldırgan gömleklerdir.

son noktayı bana göre goethe koymuştur.
korkacağımız tek şey, korkunun kendisidir.

bilinmez bir şey karşısında beynin tetikte olma hali ile aşırı hassaslaşma durumu.
bilinmeze karşı savunma mekanizması, hazırlıklı olma hali.

"hevesten, hevesten herkesten
gerçekten düşlerden her sesten
sevinçten, sevinçten korkuyorum
korkuyorum öfkemden, korkuyorum
korkuyorum insandan, korkuyorum"

korkular kendi içinde yeni korkular oluşturur. karanlığın sonunda bir aydınlık değil de yeni bir karanlık karşılar sizi. kuyunun dibine doğru süzülürsünüz. kuyunun dibinde korkularınız büyümüş güçlenmiş ve sizin tarafınızdan yenilmez olmuştur. ve sonra korku titretir, diz çöktürür. korkunun kulu olursunuz. ona hürmet eder ona ağlarsınız.

korkulacak kadar korkutan kelime.

bir köpeğin en çok korktuğu şey sevdiğinin gidip bir daha gelmemesidir. ancak ben bir sokak köpeğiyim. ara sıra başım okşandı ancak kimse benimle uzun süre ilgilenmedi.

bende ara ara tetiklenen duygudur. ne zaman bir şey yapsam acaba başıma bir şey gelir mi diye düşünüyorum. ülkemizde düşünce özgürlüğü fazla yok sonuçta.

fare kediden korkuyor, kedi köpekten korkuyor, köpek insandan korkuyor, insan da fareden korkuyor. fevkalade bir korku zinciri örneği.

kişinin içinde bulunmak isteyeceği en son durum. not: bu durum kişiden kişiye farklılık gösterebilir.
örneğin harry potter korku duygusundan korkuyordu, çok enteresan.

her ne kadar hayatı çekilmez ve dayanılamaz bir yer haline getiriyormuş gibi dursa da, aslında hayatımızdaki tüm eylemlerimizde temkinli ve ihtiyatlı davranmamızı sağlar bu duygu. bir nevi hayatta kalma içgüdüsünün duygusu da denebilir...

bilinmezlik. en keskin duygu.

ara sıra hissetme olayını aşıp direkt kendisine büründüğüm duygu. yâr ben korkunun ta kendisiyim, evet.

bizimle birlikte dünyaya gelmiyor ancak sonradan öğreniyoruz. öğreniyoruz ki hayatta kalma becerilerimiz gelişsin, bal porsuğu gibi dolaşmayalım ortalıkta. ama bir ince çizgi var. ah o çizgiyi aşmamak gerek dostlar. korkuyu besledikçe büyüyor, büyüdükçe canavarlaşıyor ve bir bakmışsınız ki boyunuzu aşmış. sanırım alarm sisteminin bozulması gibi bir durum. anlamlı anlamsız her şeyden korkmaya, yaşam kalitesinin düşmesine sebebiyet veriyor.

korktuğum şeylerin listesini yapmak yerine korkmadıklarımı listelesem eminim daha az zamanımı alır. inanın abartmıyorum. huzurlu huzurlu su bile içemeyen ceylan gibi dolanıyorum serengeti düzlüklerinde.