kötü oda arkadaşı

hayatınızda başınıza gelebilecek en en en kötü durumdur. hala nasıl katlanabildiğimi sorguluyorum. bir zamanlar gerçekten sabırlı bir insanmışım.

vakiyle benden dayak yemiştir.
efendiliğime efendiliğim kraldır ama gözüm karadır, dev gibi adam olsa kafa tutarım, on yesemde beş çakarım, gördüğüm yerde yine çatatım, adam her türlü benle kapıştığına pişman olur.

edinmeyin böyle arkadaşlar.

eski çalıştığım otelin lojmanında bi eleman vardı, sürekli güreş tutardı birileriyle. işten zaten yorgun geliyoruz, "hadi gel" diye güreşe tuttururdu ve sürekli de yenilirdi. çocuk çok iyi biriydi ama böyle saçma sapan huyları vardı. sabah mesaiye gidicez diye 05:00'da alarm kurardı, "mezarıma gelme istemem" diye çalardı alarm. ulan zaten 2'de yatıyoruz kurma şu alarmı be adam, ayrıca o çalan müzik ne?

oda arkadaşı seçerken dikkatli olmak lazım, üstelik oda da 5 kişi kalıyorduk, gerisini varın siz düşünün.

eğer bir death note’um olsa ilk ismini yazacağım insanlardır.

salak ve kötüyse inanılmaz güldürür ama sadece kötüyse oda değiştirtir.

2 üniversite okudum yurtta falan kalmadım ha kızlar yurdundan ayarlasalardı o ayrı sjsj

hayattan soğutur her günün zehir gibi geçer

kötü ev arkadaşı saç baş yoldurur; kötü oda arkadaşı sinir krizi geçirtir.

ailenin zorla atadığı kişi abi.......

gemlik askeri veteriner okulunda yaptığım askerlik esnasında sadece bir gece maruz kaldığım mümtaz şahsiyettir.

subay misafirhanesinin en büyük odasında tek başıma kalma şansına erişmiştim teğmen olduğumda. çift yataklı, mini buzdolabı olan, küçük bir bakkal televizyonu da bulunan şirince bir odaydı odam.

bir gün bir rock grubunun basgitaristi olan asteğmen arkadaşım ertesi gün mesaisinin çok erken olduğunu, bu yüzden gece benimle kalıp kalamayacağını sordu. ben de hemen "evet" dedim çünkü küçükken kafama saman balyası düşmüştü ve karar verirken kozmik yumurtalar zihnimi ele geçiriyordu.

gece on bir gibi subay gazinosundan çıkıp odaya geldiğimizde arkadaşım hemen uyudu, alice'in ağaç kovuğuna düşmesi gibi düştü uykuya ama o esnada tuhaf bir bilimsel meraka düştüm. schrödinger'in uykusu diyebiliriz bu duruma. çünkü önce uyudu mu yoksa önce horlamaya mı başladı anlamadım.

bakın sevgili sözlük yazarları horlama deyince standard bir horlama sanmayın. bu horlamaların pep guardiola'sı, horlamaların michael jordan'ı, frank sinatra'sı idi. dünyanın en nadide horlaması idi. bu horlama poseidon ile zeus'un sinirli bir şekilde sek sek oynaması gibiydi.

başlarda uyuyabileğimi düşündüm ama bu mohaç meydan muharebesinde orta yerde uyumaya çalışan bir erteleme üstadı olmak gibi olurdu. maracana stadında river plate - boca juniors maçı sırasında orta sahanın kendi yarı sahama bakan kısmında kıvrılıp kestirmek gibi olurdu.

ilk çare olarak filmlerde ve dizilerde gördüğüm şeyi uyguladım ve yastığı kafamın üzerine koydum, sonra yorganı da koydum kafama, sonra yatağı kafama koydum. sonra yastığın yünlerini çıkarıp kulağıma soktum, sonra yastığı ve yorganı kulağıma soktum ama horlama sesi hafiflemedi bile.

aklıma televizyonu açmak geldi. açtım ve yavaş yavaş sesi artırdım. doğrudan satış reklamında nicer dicer tanıtan adam başta çok neşeli iken horlama sesiyle birlikte elindeki bıçaklar körelince keyifsizleşti. televizyon da kendi kendine önce sesini kısıp sonra da kapandı. hani çocukken küçük kardeşinizi dövdükten sonra kardeşiniz ağlamaya başlayınca anneniz duymasın diye ağzını kapatırsınız ya. işte öyle bir ses çıkmaya başladı televizyondan. ben de kıyamadım kapattım.

sonra dışarı çıkıp bir sigara içmeye karar verdim. sigaramı yaktım ama arkadaşımın horultusunun şiddetinden oluşan rüzgar sigarayı hemen bitirdi. yürümeye başladım; forrest gump gibi yürüdüm, werner herzog'un buzda yürüyüş kitabındaki gibi yürüdüm, hatta bir ara mirkelam gibi koştum. ama işe yaramadı, ses hep benimleydi. o göklerden gelen bir karardı.

resepsiyonda bekleyen nöbetçi askerlerin yanına gittim. çocuklar diz çökmüş dua ediyordu. " komutanım hakkınızı helal edin, sur üflendi." dedi bir çocuk. çocukları kaldırıp bana yeni bir oda vermelerini istedim. bunun bir kaçış olmadığını bakışlarından anladım. çok acı bir epifani anı idi.

yaklaşık sekiz dokuz saatlik bir savaşın ardından arkadaşım bir masal prensesi gibi uyandı. hemen duşa gitti haspam, bense gece boyu yaşadığım kabusun etkisiyle o gün nasıl arazi olup uyuyacak bir yer bulabileceğimi düşünüyordum.

tek oda arkadaşı anım bu oldu benim. ve öyle kalması için de elimden geleni yapıyorum.

of of. çamaşırlarını çıkarır odada bırakır. gece horlar sesinden uyutmaz. bilgisayarı açık unutup uyur, elektrik şirketleri zengin olur. yediği içtiğini odada bırakır. kötü oda arkadaşı bir derttir. düşman başına a dostlar. değişme imkanı da yok artık. nikahı bastık bir kere.

en kötüsünü şudur;
adam alarm kuruyor uyanmak için
bunda hiç bi problem yok
lakin kendi kurduğu alarma uyanmıyor
ben uyanıyorum hem alarmı kapatıyorum hem elemanı kaldırıyorum
yine bişi yok
lakin yine yatıyor ve yine alarm çalıyor.

kabus gibidir. üniversitede yurtta hiçkimseyle anlaşamayan bi kız vardı, ismi de sibeldi. 6kişilik odada biz yer geldiğinde son lokmalarımızı bölüşürken onun dolabı yiyecek dolu olur, tam da biz yaa acıktık, uyuyalım da açlık aklımıza gelmesin dediğimiz anlarda inadına yapar gibi hepsini çıkarıp yerdi karşımızda. köyden. gelen tereyağını dolabında saklayan şaban gibi bi insandın sibel, seni hala sevmiyorum.. aha şu:

kötü sözlükte'de arkadaştır.

gerçekten berbat bir durum. ailenizden daha çok görmek zorunda kalıyorsunuz. zaten anlaşamadığınız bir insanla yan yana olmak zor gelirken bir de aynı odada kalmak daha da kötü oluyor. bunu iki kez yaşadım şimdi çok şükür odamı değiştirdim kafam rahat.

o odada kalacağın zaman boyunca hayatından çalınan huzurlu saatler, günler ( gereksiz stres ve karbondioksit fazlalığı)

ınsanlar bazen yalnız kalmak isterler. bazı zamanlarda belki yalnız hayal kurmak, ağlamak ya da dans etmek istersiniz ancak bir ya da daha fazla oda arkadaşınız varsa bunları unutun. başka arkadaşlarımdan oldukça kötü şeyler duydum. hatta yan odalarda eşya kırılma sesleri küfürler de duyduğum oluyordu fakat ben pek aksiyon yaşamadım. odada bağırarak telefon konuşmaları haricinde bir sorunum olmadı. bu biraz şans işi ama ne kadar iyi de olsa bir yere kadar. her insan yalnız kalacak özel bir alana sahip olmalı.

hiç oda arkadaşım olmadı ama olan bir yazar dostum sayesinde olmuş kadar oldum …. entry bekliyorum.

insanlıktan nasibini almamış. uyurken ses yapan. saygısız, düşüncesiz. aaa dostlar neler çektim bir bilseniz.