küçükken doğru bildiğimiz yanlışlar

bazı uçakların arkasında iz bırakarak gittiklerini farkettiğimde* anneme sormuştum (sağolsun benim sorularıma asla bilmiyorum demeyen, elinin altında internet olmayan anacığım ilk duyduğunuzda mantıklı gelen bir cevap uyduruverirdi) ve cevabı "diğer uçaklara yol çiziyor onlar" olmuştu. konuşmanın devamında "e ama kayboluyor o beyazlıklar" dediğimde de "yok aslında kaybolmuyor. havada pilotlar onları görebiliyor" demişti. baktım muhabbet sarpa saracak daha fazla sormamak en iyisi diye düşündüm sanıyorum:)) neyse ki birkaç sene sonra bilim çocuk'tan doğrusunu öğrendim.

ebeveynlerin her şeyin en doğrusunu bildikleri.

büyünce tüm kızlar bana bayılacak sanıyordum

bunu gerçek zannediyordum.
tövbe ya.

kısır yiyince kısır olacağımızı düşünürdüm. saçma biliyorum ama çocuk aklı işte.

"küçükken çok inanmıştım, eğer çok istersen her şey mümkün."

kendimi adam zannederdim

ben küçükken, o kadar çok küçükmüşüm ki, hiç bir şey hatırlayamıyorum..

dinden allah tan kitaptan bahsedenlerin çok iyi ,diğerlerinin kötü olduğu zannı.