küçükken doğru bildiğimiz yanlışlar

kadınların da pipisi var sanırdım. ah benim salak başım. üstelik doğruluğundan emin olmak için dürüstçe sormaktan da çekinmezdim, acar gazeteci tavrı vardı bende. evet, tıpkı biz oğlanlar gibi dişilerin de arkalarında bir çift dolgun et yumrusu sallanıyordu, bunu açıkça görebiliyorduk. peki, ya pipileri? kadınların pipileri hakkında konuşulduğuna hiç tanık olmuş muydum? erkeklerin pipileri sünnet ediliyordu, ya kadınlarınki? erkek çocukları için "pipini kesicem şimdi!" diye şaka yollu tehditler savruluyordu; ya kızlar, onların pipisi neden kesilme tehdidine muhatap olmuyordu hiçbir zaman? yaaa demek öyle, demek kızlar tuvaletinde ayakta çiş yapma yerleri yokmuş ha, ne tuhaf... görüyorsunuz ya, bir şeyler yanlıştı. bazı gerçekler gözden kaçırılmak isteniyordu belli ki. riyanın kokusunu alabiliyordum.

televizyondaki insanların yorulduğu için reklam aralarında dinlendiklerini sanmak.

öpüşünce hamile kalınacağını, regl olduğumuz zaman sadece yılda bir gün olacağımızı, pisa kulesinin pizzadan yapıldığını zannederdim.

vişnenin olgunlaşınca kiraz olacağını sanırdım.
bir de dedemlerin evinin orda bir amca vardı, kafası biraz büyüktü onu allah sanırdım.

sevişirken birbirlerine sürtüyorlar zannederdim. "cinsel organ" anlayışım yoktu.

çok ilginçtir. sevişmenin evlenmeden olamayacağını düşünüyordum. halbuki daha ilkokul çağlarında bile sosyal çevremde neler dönüyordu..

yani tamam hadi öpüşülür falan da, o tamamlama olayının evlenince yüklenen bir özellik olduğuna inanıyordum.

öyle lanse edilmişti.. filmlerde bile evlenmeden olmaz deniyordu o zamanlar.. demek ordan girdi aklıma..

baya ergenliğe kadar böyle düşündüm diyebilirim. ama ergenlikten sonra 13 tane karım olması lazımdı bu mantıkla.. evet saydım.

sabahları uyanmadan önce gördüğüm rüyalardan tam çıkamadığım için okula gideceğim vakit, annemin bana seslenmesini rüyamdaki varlıklar söylüyor sanıyordum.

öpüşme sahnelerinin kamera açılarıyla bizi şaşırtarak çekildiğini sanırdım.

edip akbayramın ismini edi pakbayram diye biliyordum ben.

"bundan iyisi şamdak ayısı" deniliyor sanıyordum.

dedem köydeki koyunlar için bekçi köpeği alacaktı ve hangi cins alsam diye soruşturuyordu, sivas kangalının da lafı edildi. sonra sucukların üzerinde yazan ''kangal'' kelimesi aklıma geldi ve kangal köpeğinden yapılan sucuk sandım bir süre.

efeyi pinhani sanıyodum ya da pinhaniyi efe. öyle bişeyler işte

oyuncaklar canlanmıyormuş . böyle bir saçmalık olabilir mi ya ! nasıl canlanmaz ? toy story yalan mıydı ? ıssız acun kaldı mı ?

hamileler yemek yediklerinde yedikleri şeylerin karınlarındaki bebeğin üstüne düştüğüne inanıyordum. gözümün önünde kafası gözü salça, sebze falan olmuş ceninler beliriyordu ve "yazık hep kirleniyor bu bebekler," diye çok üzülüyordum.

"eşek hoşaftan ne anlar" sözü. doğrusu eşek hoş laftan ne anlarmış.

yumurtanın beyazının civcivin sümüğü olduğunu zannediyordum.bu yüzden bir müddet yiyememiştim.dondurma külahının ucuyla gaipten bazı insanların kulaklarını kaşıdıklarını zanneder sonuna gelince atardım.işte bunlar hep abimin şeytani öğretileri.

affınıza sığınarak kadınların dışkıladığı yerden çocuk doğurduğunu sanıyordum ama meğerse öyle değilmiş. her kız çocuğu bu olayı duyunca şaşırmıştır belki de.

okumanın gerçekten işe yarayacağını düşünerek okumak büyüdüğünde sadece gençliğinin gittiğini anlamak daha fazla yazamayacağımm.

pamuk şekeri pamuktan yapıyorlar sanıyordum.

ay beni takip ediyor sanıyordum. az kaçmadım ondan . ıyi koşucu kerata *