kürk mantolu madonna

"hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi."

"hayat ancak bir kere oynanan bir kumardır,ben onu kaybettim.ikinci defa oynayamam..."

“ah maria, niçin seninle bir pencere kenarında oturup konuşamıyoruz? niçin rüzgârlı sonbahar akşamlarında, sessizce yan yana yürüyerek ruhlarımızın konuştuğunu dinleyemiyoruz? niçin yanımda değilsin?”

ah maria, ah dış dünyayla bağlantısını koparan raif efendi...
öncelikle tekrardan güzel bir alıntıyla başlamak isterim.
"bir insanın diğer bir insanı, hemen hemen hiçbir şey yapmadan bu kadar mesut etmesi nasıl mümkün oluyordu?"
kitap ön yargıların etkisinden bahsediyor. dışarıdan ne kadar sıradan gözükürse gözüksün insanların iç dünyası basit değildir. onları yakından tanımadan insanların iç dünyalarındaki derinlikleri bilemeyiz. hep başkalarının istediği gibi yaşayan raif efendi hayattan ve tüm insanlardan kendini soyutlamıştır. onu bu memnuniyetsiz hayattan aşık olacağı o gözünü alamadığı kürk mantolu madonna tablosunun sahibi maria puder uzaklaştıracaktır. bir insanın hayatını başka bir insanın nasıl güzelleştirdiğini de göreceksiniz. ama hayatta olduğu gibi kitapta da ömür boyu süreceğini düşündüğümüz mutluluklarımız hazin sonlarla bitebiliyor. bu kitabı ilk kez yanılmıyorsam 8.sınıfta okumuştum. o zamanlar bu kitaba karşı bakış açım, duygum nasıldı hatırlamıyorum. ama eminim şu an ki kadar dokunaklı ve yoğun değildi. bazı kitapları okumak için bir olgunluğa erişilmesi gerektiğini fark ettim. herkes küçükken eminim küçük prensi okumuştur ama çoğumuz küçük prensi gerçekten anlamamışızdır. demem o ki anlayarak ve bazı kitapları zamanında okuyalım. kitap bitti ama etkisinden henüz çıkamadım. her duygulu insanın okuyacağı mükemmel bir kitaptı. okumanızı kesinlikle tavsiye ediyorum.

insanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli işe teşebbüs etmektense, körler gibi rastgele dolaşmayı ve ancak çarpıştıkça birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar.

maria'nın resmini oluştururken şu detaylara odaklanabiliriz: kısa, dalgalı veya kıvırcık kahverengi saçlar, kendine özgü melankolik ama güçlü bir yüz ifadesi, minimalist ve zarif bir tarz, üzerinde kürk mantosu ve hafif erkeksi bir duruş. bu, maria'nın hem zarif hem de bireysel kimliğini yansıtan bir portre oluşturulmasına temel teşkil eder. şimdi bir çizim hazırlıyorum.

bir kitabı okurken geçen iki saatin, ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.

tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.

gerçekte hep yalnızdım, hiçbir yerde kendimi evimde hissetmedim.

"insanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli işe teşebbüs etmektense, körler gibi rastgele dolaşmayı ve ancak çarpıştıkça birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar".

"insanlar birbirlerini ne kadar iyi anlıyorlardı. bir de ben bu halimle kalkıp başka bir insanın kafasının içini tahlil etmek, onun düz veya karışık ruhunu görmek istiyordum. dünyanın en basit, en zavallı hatta en ahmak adamı bile insanı hayretten hayrete düşürecek ne müthiş ve karışık bir ruha mâliktir.
niçin bunu anlamaktan bu kadar kaçıyor ve insan dedikleri mahlûku anlaşılması ve hakkında hüküm verilmesi en kolay şeylerden biri zannediyoruz?
niçin ilk gördüğümüz peynirin evsafı hakkında söz söylemekten kaçındığımız halde ilk rastgeldiğimiz insan hakkında son kararımızı verip gönül rahatlığıyla öteye geçebiliyoruz?"