mezar fiyatlarının pahalılığı

acı bir gerçek.
dümdüz mezarlar 2000-3000 tl'den başlıyor.
süslü mezarlara hiç bakmıyorum bile.

kefen parası niyetine biriktirilen yüklü paraya anlam veremezdim. ta ki şu ana dek.

geride kalanlar düşünsün. her şey çok pahalı ölmesek de zarardayız.

onu ölünce düşünürüz
oh wait...

bizim memlekette bedava. ölmeden buraya yerleşebilirsiniz *

anlam vermekte zorlandığım pahalılıktır.
kimsesizler mezarlığına gömülen de, denize nazır mezarlığa gömülen de sonuçta aynı. ancak ölünce mezar yerinde bile halen sınıf, statü devam ediyor. insanoğlu garip.

ölmek bile lüks oldu şu devirde.

herkes köyüne gömülecek o zaman
1 mezar 1 arsa parası olmuş

yakılarak kökten çözülübilecek olan bir sorundur.

ekonominin yalnızca dirileri değil ölüleri de vurduğunu gösterir. eskidenmiş o. öleyim, öldükten sonra bilmemne mezarlığında boğazı seyredeyim. yok öyle. artık her şey ateş pahası. devir ayağını yorganına göre uzatma devri değil ayağına mezarına göre uzatma devri.

istanbul için söylemek gerekirse.
şimdi şehir merkezine yakın mezarlık var birde şehir dışında mezarlıklar var.
günde ortalama 250-300 kişi vefat ediyor bu şehirde.
sonuç olarak herkes cenazesini yakın bir yere gömmek ve bayramlarda vs rahatça mezarını ziyaret etmek ister, gidip tuzla’da veya hadımköyde cenazesini gömmek istemez.
dolayısıyla şehir merkezindeki mezarlılara talep fazla, ihtiyacı karşılaması imkansız, o zaman bu merkezi mezarlıklara mecburen para talep ediliyor. bedava istiyorsan tuzla gibi yerlerde mezarlar ücretsiz.
ayrıca mezar yeri alıp başkasına satarım para kazanırım diyen sivri zekalı arkadaşlar sahip olduğunuz mezar yerini sadece 1. derece akrabalarınıza devir yapabiliyorsunuz. yani öyle zincirlikuyuda yerim var, sana şu paraya veririm diye bir şey yok.

rahat rahat ölemiyozda

insan masraf olmasın diye ölemiyor bile

öldükten sonra kim, nereye, nasıl, ne zaman gömerse gömsün; kişinin çok da umurunda olmayacağı için ucuz ya da pahalı olmasının sadece arkada kalıp gösteriş yapmaya çalışacaklara dert olacağı durum.

ohrmazd'a şiir yazdırır:

yaşamak denli zor
-ölmek,
ışığa gel, havayı çek!

-toksik!

cefayı der, sefada ker...
âfât gör, sefalet çek!
ölmek,
yaşamak denli zor.
gelme ışığa, çekme havayı!

-toksik!

kundağa sarıl
yeni gelin,
andakla katıl.

kefeni kaytan,
kaderi yaydan,
mâderi eytan,
pederi şeytan...

yayıl meraya; otlan
felek geymiş, alımlı da
-fistan
fistanın altında kemeri
-kamran.

kefeni kaytan,
kaderi yaydan,
mâderi eytan,
pederi şeytan...

o paralara kendimi mumyalatirim..

gelecek zamanlarda ölüleri balkonlara gömecekler dediği sezai karakoçun.

(bkz: balkon) şiiri.

doğduğum köye gömülmeyi planladığım için alakam olmayan durum.
çocuklarım beni büyükşehire gömmek isterse de onları ilgilendiren durum.
ben ölmüşüm zaten.

amaan onuda ben ölünce arkadakiler düşünsün illa üstüme bir avuç toprak atan olur herhalde

abi ölmüşsün salla gitsin ne umurunda olacak cesedin nasıl gömülmüş, nereye atılmış?
sen huzuruna er gerisini arkada kalanlar dert etsin.