misafir çocuğu

hayattan soğutan şahıs.

misafir'e ikram edilir sözünü unutturmaya çalışabilen çocuk

hiperaktif ve her şeye bağıran bir çocuk olmadığı sürece gayet iyi anlaştığım ve sevdiğim çocuk grubudur.

bebekler ayrı tabii ki onlar candır can.

geldi, dağıttı, gitti.

genelde misafir olmasından ötürü şımarık davranan çocuklardır. arada annesinin "dur, yapma"larına çok kulak asmadan canlarının istediğini yaparlar. odalara girerler, her yeri karıştırırlar, laptop pc varsa hunharca oynarlar, istediklerini bir şekilde yaptırırlar. bu yüzden misafir çocuklarını genelde sevmem. ha arada uslu, minnoş çocuklar çıkmıyor değil onlar zaten candır.

çok sinirlendiğim zaman ettiğim küfürdür misafir çocuğu..

nefret edilen ama bazen kendisi olunan gıcık şey.allah cezasını versin onun

en güzel tanımı ünlü düşünür aleyna tilki yapmıştır, onun üzerine söz söylemek istemem açıkçası;

"misafir çocuğu gibiydin; geldin, dağıttın, gittin."

evet buradan da çıkarabileceğimiz gibi misafir çocukları ailelerinin yanında eşantiyon olarak gönderilen, ev sahibinin çocuğu tarafından eğlendirilmek ile yükümlü, her yeri dağıtıp sonra da defolup giden canlılardır.
nasıl sevmiyorsam başlığa kin kustum resmen.*

gelip burada "siz de öyleydiniz, siz de yaptınız" falan demeyin..
ben yapmadım, çocukluğumun büyük bir kısmını hatırlıyorum.. bilgisayar olan evlerde izin istedim, verdiklerinde oynadım, vermediklerinde oynamadım.. oturdum usluca..
çocukluğumda bir sürü oyuncağım oldu, kendi kırdığım oyuncaklarımın sayısı taş çatlasın 2 tanedir, o da yanlışlıkla falandır, gidip duvara falan çarpmadım, birbirine vurarak kırmadım.. insan gibi oynardım yani.. ama misafir çocukları tarafından bir sürü oyuncağım kırıldı, ağlayıp zırlanarak sevdiğim oyuncaklarım gasp edildi, alıp alıp gittiler.. defalarca annemle kavga ettim, onlar gelmeden önce oyuncaklarımı saklardım, can sıkıntısından anasına saran bu veletleri oyalamak için annem oyuncaklarımı sakladığım yerden çıkarır verirdi çocukların eline..
bu artık kalıtsal oldu, küçük çocuklara tahammül edemiyorum, sevmiyorum, hoşlanmıyorum.. bunun sebebi evime gelip oyuncaklarımı kıran, gasp eden misafir çocuklarıdır..
biz de çocuk olduk ama misafirliğe gittiğimiz yerde kimsenin oyuncaklarını kırmadık, gasp etmedik..
şimdi gelip bana burada bunu savunamazsınız, o küçüklüğümde yaşadığım kayıpların, kazandığım nefretin öfkenin kaynağını böyle savunamazsınız.. normal değil çünkü..

tanım: çocukluğunda kendisi dışında herkesin şımarıklığı normal karşılanmış birinin nefret ettiği şeylerden biri..

lan siz nasıl piskopatlarsınız böyle?
gelen sanki ss ordusu ile hitler.
çocuk lan bu çocuk.
bırakın biraz koşsun biraz baksın bir kaç şey ile oynasın,bana geldiklerinde benden gitmek istemiyorlar bir oda dolusu oyuncak ayırdım onlara,oyuncaklardan sıkıldıklarında bulmaca çözüyoruz sohbet ediyoruz masallar okuyoruz.
bir çocuğu bir kaç saat idare edemeyecekseniz gidin bi mağara da yaşayın.

tavrı ve davranışıyla anne babası ile ilgili en net bilgileri gösteren çocuktur.

ev sahibi çocuklarını ve diğer misafir çocukları oturma odasına çatalla kilitleyen şeytani varlık.
böyle çocukların normal olduğunu düşünmüyorum.

çocukluk travması.

alıp duvara zıpıtılmak istenen çocuktur.

küfür gibi. vay misafir çocuğu vay.

seneler önce misafir çocuğunun nihaleyi frizbi gibi atıp babamın kaşını kanattığı aklıma geldi.

ayağınıza alıp, top gibi sektirmek istenilen çocuklardır.

ilkokul 5.sınıfta iken, yan komşunun 4 yaşındaki çocuğu salon büyükmüş diye beygir gibi koşuyordu. çelmeyi bir taktım, divanın altına girdi komple. anıra anıra çıktı. sonra köşeye oturmuştu gidene kadar.

büyük sanatçı aleyna tilki hanımefendinin şarkısında da geçtiği gibi gelip,dağıtır,gider...

sorun çocuklarda değil ilgisiz annelerde.