misafir çocuğu

misafir çocuğu gibiyim gelip dağıtırım. her şeyi bozarım dökerim kırarım koşarım.

- e okumus kadin. o****u cocugu da diyememis. misafir cocugu demis.

bazilarini hakikaten bogmak lazim. umarim ben kucukken onlardan biri olmamisimdir.

hiç sevmem. analarını da sevmem. babalarını daha fazla sevmem. herkes evinde otursun kardeşim.

sıradan bir çocuktan hiçbir farkı yoktur. kıra bilir, döke bilir olağan karşılamak gerek. hiçbir şey çocuktan daha önemli olmamalı.

'biz de misafir çocuğu olduk, halden anlarız. gittiğin yerde istenmediğine dair kırgınlıklar barındırıyorsun içinde, haklısın, bu zor bir durumdur. ancak sen de çok şımarıksın be evladım, laftan sözden anlamıyor, durman gereken noktayı asla bilmiyorsun.' şeklinde konuşmalar yapmak istediğim velettir/veletlerdir.

benim olmayan hiçbir çocuğu sevmem.

elinde tabletini de getirir.

zamanında evimizde misafir iken diplomatik dokunulmazlığı olan bir veledi, ertesi gün mahallede elimden zor aldıkları canlı türü

kızımın patakladığı çocuk. aşırı çocuk seven bir evladım olduğu için çocuklar bu ilgi karşısında şaşırıyor, korkuyor ve kaçıyor. bizimki de onları cebren ve hile ile kendisiyle oynatıyor. çocuk bu arada biraz hırpalanıyor tabii ki. zorla öpülüyor, ağzının içine girilip kahkalar atılıyor, kucaklanıyor. misafir çocuğu bu işkence bitsin de sağ salim eve gideyim diye dualar ediyor.

hani sifonu çekersin çekersin yapışır kalır bir türlü gitmez ya hah işte tam olarak öyle birşey.

gelir dağıtır gider .

evimde oynamak istedikleri her seyi ellerine verip oynatırım, yukseklere bir sey saklamam ki almaya calisip kendilerine zarar vermesinler istedikleri şeyi sorgusuz sualsiz hemen aldıklarında ona zarar vermediklerini fark ettiğimden beri umurumda değil, arkalarından dağınıklık toplamak kırdığım kalplerini toplamaktan daha kolay bu yüzden kafam rahat.

her ziyareti sırasında odamı kilitlememe neden olan canlıdır. tabii çocuk da odanın içindeyken...

erkek olanlarının daha bir azman ve durdurulamaz olduğu bilimsel bir gerçektir.

evde değilseniz odanıza girmesin diye önlem olarak odanızın kapısını kilitlersiniz. yok eğer evdeyseniz bu sefer de kendinizi odanıza kilitlersiniz. ki azamasın!

neticesinde çocuktur yaramaz da olsa sevimli geliyorlar ya da ben çok fazla çocuk seviyorumdur.

annesinden gizli dövüp susturmak

kitaplıklarım ve çalışma masam salonda olduğu için yaramaz ve etrafa zarar veren misafir çocuğu geldiğinde diken üstünde oluyorum diyebilirim. bir tanesi çok sevdiğim ve içini notla doldurduğum bir kitabımı yırtmıştı ben mutfağa çay koymaya gittiğimde, annesi de bir tarafını kaldırıp "oğlum yapma" dememiş, bazı anneler gerçekten çok rahat ve gevşek oluyorlar çok şaşırıyorum.
evimiz müstakil bahçe içerisinde allahtan, çocuklar hep kapıda oynuyor, kış misafirliklerinde biraz zor oluyor. küçük çocuklara suç bulamıyorum tabi her zaman, anne babaları hiç kollamıyor çocukları, üstüne bir de çocuk bir şeye zarar verdiğinde pişkin pişkin gülüp sanki tatlı bir şeymiş gibi davranmaları yok mu?

aşka benzer. gelir,dagıtır,gider.

ben bunların arsız ve eğitimsiz olanlarını bir daha eve sokmuyorum.

babasıyla ayrı görüştüğüm bir aile var. adam üç keredir kendini tekrar benim eve ailesiyle davet ettirmeye çalışıyor. kusura bakma, bir odaya girmeden önce izin istemeyen, sağda solda gördüğü ne varsa sormadan elleyen bir veledi çevremde istemiyorum.

bu çüş demeyen "ya laf geçmiyor" falan terbiye etmek zoruna giden aileler çocuklarına büyük zarar veriyorlar çünkü çocuklar, sezgileri güçlü canlılar. çevrelerindeki yetişkinler (ve abi- ablalar) "maşallah" dese de bunlardan tiksiniyor, çocuklar da içgüdüsel olarak bu değersizlik hissiyle büyüyor.

evi altına üstüne getiren yaramazlık yapmayı seven ufaklıktır.