ne kadar çırpınsa da düze çıkamayan kişi

bir süre sonra boşa devindiğini kavrayıp her şeyi oluruna bırakan bir sinik ve nihilist haline gelir.

bazen öyle hatalar yapılır ki, öyle sözler söylenir ki ne yaparsan yap o hataları, o sözleri unutturamazsın. sözler verirsin tutamazsın, kandırmaya çalışırsın kandıramazsın, geçiştirmeye çalışırsın geçiştiremezsin. ama başka bir seçeneğin de yoktur, hayat her şeyi elinden almıştır, sana başka bir çıkar yol bırakmamıştır. sahip olduğun o seçeneğe sıkı sıkı sarılmaya çalışırsın ama yaptığın hatalar sarılmanı engeller. düze çıkamayacağını zaten biliyorsundur, bir de bunun üstüne sahip olduğun tek seçeneği kaybetmek istemezsin. bu durumda herkes zor yolu seçemez, herkes çabalamak istemez. bazıları kendini düşünür, günü kurtarmaya bakar, geçiştirmeye çalışır. ama belli bir noktadan sonra bunu da yapamayınca işte asıl o zaman batar ve çırpınamayacak bir hale gelir. durumlar öyle bir noktaya gelir ki düze çıkmak bile önemsiz gelmeye başlar, her şey parçalanır ve hiçbir şey kalmaz geriye, kırık kalplerden başka.

(bkz: bataklıkta çırpınanın daha hızlı batması)

benimdir efendim. gökten bir şey inse belki bi nebze kurtulabilirim diye düşünüyorum.

kendisine buradan bir yüzme dersi vermek isterim. çırpınırsan tabiki batarsın a benim safozum. yavaş yavaş akışa göre süzülsen balıklar kadar ustalaşacaksın. az biraz soğukkanlılık lazım.

bir de öğrenelim şunu: 3 kere ağza, 3 kere burna, iğne ucu kadar kuru yer kalmayana kadar.*