normal sözlük yazarlarını düşünmekten uyutmayan konular

(bkz: düşünceler)

üst edit: biraz içimi dökmüş bulunuyorum.

son zamanlarda özellikle birçok düşüncenin arasından fırlayıp çıkan, beni kemirip duran bir düşünce var ki özellikle geceleri canımı sakıyor.

birine istemeden kırıcı bir şey söylediğim için kendimi kötü hissediyorum. daha önemlisi istemeden kırdığımın bariz belli olmasına rağmen kendisinin beni bilerek ve isteyerek kırmaya çalışması... bu yüzden kendimi daha da kötü hissettim. olaydan bir süre sonra kişiyi de olayı da unutmaya hazırdım. ne kendisi ne de benn yazdım ama sonra bir gün her şeyden bağımsız ve garip bir mesaj attı ve üstüne ne ben yazdım ne de kendisi başka bir mesaj attı... ama sonuçta ben tekrar hatırladım, tekrar aklıma geldi ve tekrar tekrar tekrar düşündüm ve düşünüyorum.

yoruldum.

bu döngünün bir gün son bulacağını bilsemde şimdi son bulmasını istiyorum.

geleceğim.

dudak resmi olan bi profil var ya uyursam kesin rüyamda da görücem hayır istemiyorum kesinlikle hayır..

olduğunu sandığım hiç bir şey olmadıysa ve ben bu yalanın peşinde ömrümü harcıyorsam? ödüm kopuyor ya öyleyse? *

doktora tezi ve ötesi...
boğuluyorum...

homojen olmayan bir küre 1600 km hızla dönerken biz bunu nasıl hissetmiyor olabiliriz lan... arabanın jantına bile 18 gram ağırlık takıyorlar balansa gelsin diye bilgisayarda ölçerek...

genel anlamda her şey nereye kadar böyle gidecek?

bazen bir şey oluyor ve tüm yaşananları, tüm kayıpları, tutamadığım yasları anlatmaya ihtiyaç duyuyorum. böyle zamanlarda birine anlatamamak çok kötü. yani anlatmaya anlatıyorsun da yine de anlatamıyorsun.

olmasını beklediğin bir şey olduğunda aslında beklemediğini fark edip buna hazırlıksız yakalanmak gibi.

libido

yarın sabah erken kalkacak olmak konusu uykuları haram eden konudur.

proje içerisinde bilmem kaç tane thread ile çalışmak

yapacak onca iş varken bir türlü hiçbir işe başlayacak gücü ve motivasyonu sağlayamamak.

sınav sonuçları. geçeyim de kurtulayım...

okulun üçüncü senesinin sonuna geldiğimiz final sınavlarının elinin kulağında olduğu bugünlerde koca dönem boyu uzaktan eğitim ile öğrendiğim hiçbir şey olmadığını fark ettim.

ilk yılda uzaktandı ama o zaman yeni bir bölüme başlamış olmanın verdiği heyecanla derslere ilgim daha fazlaydı.

zaman geçtikçe ilgim azalmadı ama ilk heyacan da kalmadı. seneye allah ömür verirse bu zamanlar kpss için son günler olacağını düşündükçe uyku tutmuyor zira sadece öğretmenlik alan bilgisi sınavı için okumam gereken kitapları düşününce 3 yılın ne kadar boş geçtiğini gördüm.

elbette asıl olan öabt ama genel kültür genel yetenek sınavından ve eğitim bilimlerinden alacağım puanın da önemi yadsınamaz.

bu kadar konuyu ne ara çalışıp ne ara tekrar edeceğimi bilmiyorum ama çalışmaya bir yerden başlamak istiyorum zira kimse gelip beni kurtarmayacak veya benim için bu dersleri çalışmayacak.

babam böyle pasta yapmayı nereden öğrendi.

gelecek ne olacak bu ülkede ? ben niye bir kerelik yaşamımda türkiye'de doğdum? acaba bir norveçli şu an ne yapmakta ?

gelecek. hem elimde olan bir şey hem de değil. belirsiz.