normal sözlük yazarlarının sevmediği özellikleri

yüce bi sabır emaresinden sonra ortaya çıkan öfke nöbetim.*

sabırsızlık sanırım. bir aşsam var ya çoğu şey yoluna giricek de... kaldık böyle.

sevilmeyen özellik olmaz, o ancak zaaf olur.
mesela benim zaafım libidomun peşinden gitmek ve kıyafettir.

her şeye alınıp aglayabilme potansiyeline sahibim. bazense çok umursamaz oluyorum. ortası yok mu bunun ya.

dengesizlik. güneş ve yükselen burcuma atıyorum suçu tabii ki.

bu, bir itiraf tanımı olarak da kabul edilebilir.

ben bir miktar alışveriş bağımlısıyım. ya da bağımlı adayıyım, bilmiyorum.

şöyle ki sıkıldığımda, kızdığımda, moralim bozuk olduğunda sürekli alışveriş yapıyorum.
hele pandemi döneminde o kadar çok gereksiz şey aldım ki bir ben bir de abim biliyor. abim biliyor çünkü param bitince ondan istiyorum. * zira temel finansal sponsorum kendisi olur.

neyse ben mutsuz, huzursuz, gergin oldukça gerekli gereksiz * sürekli bir şeyler alıyorum.
zaten son bir yılda aldığım saçma şeylerin haddi hesabı yok. ya insanın mum yapma setine niye ihtiyacı olur? ya da niçin tişört boyama seti alır? pandemi işte...

aslında sadece pandemi değil, önceden de ben sürekli alışveriş yapıyordum. zira ihtiyacımın olmaması beni durduramıyor.

mesela evimde belki 20-30 tane far paleti var. tamam olsun da, ben far sürmüyorum sorun orda.
sürekli alıp az da olsa kullandığım tek şey de kıyafet. onun da kötü yanı şu, evdeki dolaplara bazalara sığamıyorum. lafta değil, evde iki tane iki kişilik baza ve iki dolap kıyafet dolu ve yeni şeylere yer yok. ya da o kadar çok ayakkabı ve çanta var ki bazen kaybediyorum evin içinde. bir yere sokup sonra bulamıyorum.

velhasıl kelam hem alışveriş yapmanın verdiği mutluluktan vazgeçemiyorum, hem de bu yaptığım tüketim çılgınlığı diye sonra pişman oluyorum.
öyle ki bazen kendime alacak bir şey bulamayınca da hediye alıyorum yakın arkadaşlarıma. çünkü önemli olan bir şeyler almak.. *

evet sözlük benim en sevmediğim huyum hıncımı, mutsuzluğumu, endişemi, gerginliğimi alışveriş yaparak giderme alışkanlığım.
çünkü hem bunun yanlış olduğunu biliyorum hem de "amaaan ne olacak yaa" diyip yapmaya devam ediyorum...

disiplin.

çabuk alışmak, alıştıklarımdan vazgeçerken zorlanmak.
kurduğum bağı koparamamak.
sevdiğim bir insandan, izlediğim diziden, severek okuduğum bir kitaptan,
sahiplendiğim hayvandan kopmak benim için çok zor. derin bağlanmak ve bağımın hep sürmesini istemek. bitişlere tahammül edememek. her insan gibi her hangi bitişten sonra normale dönsem de, derin özlemler çekmek. geçmişi özlemek. gelecekte de biraz geçmişi istemek.
seneler de geçse, geçmişte mutlu eden her ne varsa "şu an" ın içinde hatırlayıp olmadığı için hüzünlenmek.

mesela biri derdini anlatınca, ben onu dinlemekle kalmıyor, ciddi ciddi dert ediniyorum kendime. normal insani bir davranış gibi gelebilir ama değil dostlar..
derdini anlatan bile derdini unutmuş, normal hayatına dönerken ben hala onun için dertleniyorum. bu kötü. bu yıpratıcı..
hayat zaten herkes için bir şekilde zorken, bu kadar düşünmek doğru değil.
ama işte gönül bağı kurduğumuz herkesten sorumluyuz.

lütfen mutlu olunca da paylaşın, paylaşın ki bu da çoğalsın içimizde.

bana kötü bir şey yapıldığında "ben güçlüyüm, atlatırım" deyip üstünü kapatıyorum. aynı durum karşı tarafa yapılmışsa onun için üzülüyorum, destek oluyorum. kendime karşı biraz sertim sanırım. sonra hepsinin acısı çıkıyor tabi ki. duygular canlı canlı gömülmemeli. bunu yaşayarak öğrendim maalesef. ınsan en başta kendine şefkatle yaklaşmayı öğrenmeli.

sabırsız ve takıntılı olmak

dengesizliğim..

benim için her şey ya siyah ya beyazdır. bu huyum çok kötü, bu ak, bu kara diye yargıyı basarım ve yoluma bakarım. ama hayat böyle değil hayatta hiç bi şey böyle değil, hepimiz grinin tonlarını yaşıyoruz.

bazen her şey üst üste biniyor. sıkışıyor gibi oluyorum. sanırım sabırsız davranıyorum bazı kararlar alırken.

tahammül seviyem sıfır. (genel)

inadım inat güvercinim iki kanattır.

bir zengine göre çok iyi kalpli ve iyi niyetli olmak.

panikselleşmek.

sinirlenmem gereken konularda fazla sakin olmam, bağırmam gerekirken susup kenara çekilmem ve insanların sabırını sınamam.

üst düzey alçak gönüllülük.