normal sözlük yazarlarının sevmediği özellikleri

salağım.

konuşamıyorum.hani biriyle sohbet muhabbet edersiniz ya mutlu mutlu ben de o yok. mutsuz mutsuz da etmem, sürekli dert anlatanı da sevmem çünkü.
ben niye konuşamıyorum ya, anlatamıyorum. yada işime böyle geliyor karar veremedim.
böyle devam edersem, bir üst levelim kafayı aşağı yukarı hareket ettirerek iletişim kurmak. onu benim muhabbet kuşları nurhan ile burhan da yapıyor. nerde kaldı benim insanlığım?
birşey söyleyeceğim mesela, hemen aklıma şey geliyor" bunu anlatsam ne olacaaak, anlatmasam ne olacak?" deyip anlatmıyorum, konuşmuyorum.
birine ismi ile hitap edip, sonra "yok birşey"derim sıklıkla.
hiç hoşuma gitmiyor bunlar aslında.
en sık duyduğum cümle de şey "eee anlat bakalım"

kim ne anlatırsa anlatsın empati yapmam.

şöyle bir olay yaşadım, arkadaşım sevgilisiyle olan sorununu anlatıyordu. bir şeylerden bahsetti ve çocuğun aslında farklı bir sorundan ötürü böule davrandığını düşündüm. aramızda geçen diyalog,

+aslında bence bu hareketinin altındaki psikolojik sebebi farklı olabilir. belki başka bir sorunu olabilir. sen ona kendini bu şekilde hissettirdiğinden dolayı sana gardını alması gerektiğini düşünmüş gibi. onu anlamaya mı çalışsan biraz?

-elz, ben psikolog değilim. onun o salak bilinçaltında ne olduğunu anlamak zorunda değilim. sen de değilsin. gitsin tedavi olsun öyle saçma düşünceler içindeyse.

evet yazarlar basit gelebilir size ama bu benim yaşamıma oturmuş bir şey. havada uçan kuşa dahi otomatik empati yapan bir kafaya sahibim.
bu olayın üzerine kendime o kadar çok üzüldüm ki size tarif edemem.

kontrolsüz empati üzer.

ilişkilerin birbirini yükseltmek olduğuna inandığım için, karşı tarafın benim genel kültür birikimimle eşdeğer veya daha yüksek olması, bana bir şeyler katması ilgimi çekiyor. bu bakımdan eksik kalındığında ise herhangi bir şeyine takılıp flörtü veya ilişkiyi sonlandırıyorum sanki çok bi bokmuşum gibi.

-de -da'ları ayrı yazamamak, sigara içmesi, "abi" diyerek konuşması, küfürlü konuşması, kaba olması, hayvan sevgisi eksikliği gibi özellikler zaten standart eleme unsuruyken, geçen gün izlediğim bir animasyonda "here's johnny" diye ortama giriş yapan arkadaşın neyi refere ettiğini anlamayacak biriyle olamayacağımı düşündüm ve iyice manyadığıma karar verdim.

bir yandan da bu gibi filtrelerden kısıp biriyle flört etmeyi düşünmek bana vasata razı olmak gibi geliyor. tamam, elbette ilişkilerde bir şekilde kendinden, konfor alanından ödün vermen gereken zamanlar olacaktır, bunu kabul ediyorum ama flörtte veya ilişkide karşı tarafı popüler kültür, genel kültür, geek kültürü vs. gibi bakımlardan yükselten kişi olmaktan baydım artık.

krizi fırsata çevirmek yerine fırsatları krize çeviririm.

çok baba laflar.

ters anlam hee.

bravo. ayakta alkışladım.

çok iyi kalpli ve iyi niyetliyim. çok çok çok.

saf ve iyi niyetliyim

inatçılığım, öyle böyle değil, eşek keçi bile benim inadımın yanında melek kalır, gerisini siz anlayın yani*

çevremde gelişen olaylara ve fırsatlara hatta her şeye seyirci kalmam.

fazla iyi niyetli olmam, herkesi kendim gibi bilmem, insanları kırmamaya çalıştıkça daha çok kırılmam, ince düşünceli olmam, olur olmaz her şeyi kafaya takmam.
birazda inatçı keçi ve dik kafalı olmam.*

işimi yardımcılarıma bırakabilirim ama mükemmeliyetçi olduğum için her boku kendim yapmaya çalışıyorum. zihnimin üstüne beton dökülmüş gibi hissediyorum sonra ve bu durumdan şikayet ediyorum.

kimseye güvenmemem.

aşırı tezcanlı olmam. sanırım beni en çok yoran, bana en çok şey kaybettiren özelliğim bu. bir türlü aşamadım ya. aklıma bir şey düştüyse onu mutlaka yapıcam. kaçarı yok. mantıken kendimi tam tersine ikna ettiysem bile o şeyi yapmam aklıma düşmesine bakar. aklıma düşer ve kendimi o şeyi yaparken bulurum. neden yapmamam gerektiği üzerine kendime uzun bir nutuk atarken bile sürekli o şeyi yapmayı düşünürüm. ben bir "yolda gelmemek için elli tane sebep saydım ama sebepleri saydıkça fark ettim ne kadar çok gelmek istediğimi" kadınıyım. sen seversin sevmezsin istersin istemezsin beni ilgilendirmez. o kadar istememe gerek bile yok hatta, o an çok isteyim yeter. hayır gerek yok ya, ablacım niye yapıyorsun bunu kendine yani?? beklemek, sabır etmek, akışına bırakmak bende karşılığını çok zor bulan çok güzel hareketler. ama beklemek demek belirsizlik demek. belirsizlik demek orada ben yokum demek. yok abi gelemiyorum, olacak mı olmayacak mı hemen öğrenmem gerek. bi sal ya, yorma. derin bi nefes al ve bırak a** her şey zaten olacağına varıyor. izle ve gör. işin sonunda kendini yorduğunla ve "aslında bu yoktu öyle bir içimden geldi anasını satayım" dediğinle kalıyorsun. iyi yaptın aferin. bok.

hep ben haklıyım. inatçıyım, kimseyi dinlemem.

en rahatsız olduğum özelliğim çok mükemmelliyetçi olmam. bu yönüm beni çok yoruyor. evet ik. bir de üstüne disiplinliyim. en kötü özelliklerim. hiç sevmiyorum. tabi. bir de çok uzun saatler gık demeden çalışan özverili biriyim. çok kötü çook.

herkesi kendim gibi...
yok lan şaka yapıyorum. götünü kaldırsa büyük adam olacaktı da, işte...

olacak şey değil ama..

yüzümü ekşitecek bir şey gerçekleştiğinde keyfim kaçıyor. görünmez adamı oynamak istiyorum. açıklama yapmak, neden böyle olduğunu izah etmeye adanmak, korkunç yorucu geldiğinden hiçbir şey dememeyi tercih ediyorum. ayak uçlarıma basarak çıkıyorum kapıdan.

beni anlamayana çabalamayana ben napayım. güneş doğunca sabah fark edersin yokluğumu artık. geçmiş olsun.

her bokun içindeyim. bu özelliğimi törpülemeye uğraşıyorum.

- sesim gür. çoşkum da kızgınlığım da fazla gürültülü.

- konulara direkt giriyorum. kimileri vardır sohbetini eder ardından lafı istediği noktaya getirir. anne baba nasıl diye başlayan sohbette bir de bakmışsın arabayı satmak üzeresin! bende öyle bir olay yok. önden bir selam ardından direkt konu. lafı yumuşatıp yerini yapma becerim yok.