normal sözlük yazarlarının sevmediği özellikleri

çok fazla sevişmem.*

çok kolay ağlıyorum..

sinirlenince ağlıyorum, pek zeki değilim, dış görünüşümü aşırı önemsediğim için özgüvensizim, yaşıtlarımla konuşurken geriliyorum, çok üşengecim, bana değer veren insanlara az değer verip beni takmayan insanlara olması gerekenden fazla değer veriyorum.
şu an aklıma gelenler bunlar. sevdiğim özelliklerimi saymam daha kolay olurdu sanırım. olsun yine de hayat devam ediyor yihu.

bazen çok saçmalayabiliyorum

mutsuz olunca kendime zarar vermek istiyorum. canımı daha çok yakmak
bir de her şeyi bırakıyorum dünyanın sonuna gelmişim gibi. dünyanın dışına istiyorum kendimi

abartmak, her şeyi abartmak

erteliyorum lanetlenmiş gibi.

geleceği gereğinden fazla düşünerek içinde olduğum andan keyif alamamam. bunu yaptığımı fark edeli 1 ay oluyor, ilerleme katettiğimi düşünüyorum fakat tam olarak çözebilmiş değilim. düzelicez be, şu olaylar bi bitsin.

her boku en iyi benim bildiğimi sanmak başı çeker.

tabiii çevremdeki kimse hiç bir şeyden anlamaz, en iyi ben anlarım. her şeyin en doğrusunu ben yaparım ve ben bilirim. benden olmayan ve benim gibi düşünmeyeni sonuna kadar boklarım.

bugün cips al dediğim arkadaşımın ruffles alması ile bi on dakika estim gürledim. ''hayırdır bu ne, damağını mı aldırdın ?'', ''ne gerek vardı evde yağ var tuz var ağzımıza dökerdik'' gibi cümlelerle herkesin içinde hiç susmadan söylendim. ya olm. lan ruffles dünya çapında kabul görmüş milyar satan bir cips. yani sen beğenmeyebilirsin. millete yumuş buyuracağına s***ir git kendin al o zaman.. adamın bir cips yüzünden kalbini kırdık.

ama abi ruffleste yemezsin yaa asjdahdjahdha. cips deyince benim aklıma doristoslar ve pringles geliyor. iki üç tane alırsın, bir tanede zevksizler için ruffles çakarsın onu anlıyorum.*

hayata karşı keskin sınırlar. hataya karşı tolerans göstermemem.

fazla planlayıcılık boşverememe, tam terazilik özellikleri işte.

yazarken daktilo gibiyim konuşurken hebele hübele:))

senelerdir sözlük sitelerinde takıldığım için her şeyden az çok bilgimin olması. her muhabbette istemsizce bildiğini anlatmak. karşı tatafa daral ggetirmek. bir insanın her konuda fikri olamaz çünkü. ama oluyor yani ben napim.

mükemmeliyetçiyim. bu çok kötü. çoğu zaman mükemmel olmayacaksa hiç olmasın kafası yaşıyorum.

dozunu aşan melankolikliğim. üretkenliğe faydası yadsınamaz olsa da, bir zaman sonra yorucu olabiliyor. azaltmak gerek.

canım sıkıldığında yüzüme ve sesime anında yansıması.

hepsini sayıp sayfalarca yazmak istesem de o kadar üşendim ki şu an. bir de insan kendini gömmeye başladı mı durduramıyor. en azından ben durduramıyorum. böyle anlarda bende olmayan bir takım kötü özellikleri de kendime yakıştırıp dertleniyorum bir de. o yüzden sadede gelip bazı kötü özelliklerimden bahsedeyim; azmim yok.

hiçbir konuda azimli değilimdir. sıkılmam belki ama üstüne de düşmem. bunu ister iş hayatı olarak düşünün, ister okul, ister insani ilişkiler. ben azmedip başarmadım hiçbir şeyi. ya zaten başarabilecek donanımdaydım ya da vazgeçtim.

bazı insanlar kendilerini aşarlar, mevcut özelliklerinin üstüne koyup ilerler ve istedikleri neyse elde ederler. ben ise hali hazırda neysem oyum mantığıyla bakar, elde edebildiklerimle yetinirim. eğer ki bende azim denen nane olsaydı belki de çok başka yerlerde bambaşka bir çevreyle ortalama üstü bir hayatın içindeydim. tabi söylem beni ikinci kötü özelliğime götürüyor; kendini zeki sanmak.

kendini zeki sanmak tembelliğin en kestirme halidir. çünkü zekisin ya hani, herkes 5 çalışırken 10 okurken sana 1 hadi bilemedin 2 kere yetiyor ya, hah işte o iş öyle değil. yetmiyor, yetmediğini de karşılaştığın ve çözmek için zekanı kullanman gereken ilk problemde anlayacaksın.

kin güdememek

tez canlı olmak,aniden parlamak-sinirlenmek.

ben her enrty'i beğenmek istiyorum.

(tabii küfür, cinsiyetçi söylemler, sığ düşünceler, vb. içermeyenleri)

ağlıyorum ya.

bakmayın güçlü gibi görünmeye çalıştığıma.

ota çöpe ağlıyorum. gerekli, gereksiz ağlıyorum.

moralim bozulunca, canım sıkılınca, bazen gücümün yetmediği anlarda, filmlerde, arada reklamlarda, hatta çok sinirlendiğimde hep ağlıyorum.

herhangi bir sağlık sorununa yol açmayacağını bilsem gözyaşı kaynaklarımı aldırırdım. o kadar usandım kendilerinden ama ne mümkün.