okuduğunuzda ağladığınız kitaplar

khaled hosseini bin muhteşem güneş. günlerce etkisinden kurtulamamış ve kitabın sonunda çılgınlarca ağlamışımdır. gerçek hayatın masallardan daha mucizevi ve yıkıcı oluşunun kanıtı niteliğindedir.

küçük iskender/ periler ölürken özür diler.

gülünün solduğu akşam.

vadideki zambak.

lise'de özellikle son yüz sayfasını, boğazım düğümlenerek, yutkunamayarak okumuştum. henriette'in hastalandığını ve öleceğini anladığım an, felix ile aralarında geçen o gizli ve tutkulu aşkın her sahnesi gözümün önünden geçip durdu. belki 15 sene geçti lakin hala hatırlarım, konağın biraz ilerisindeki ağaçların altında yürüyüş yapıp, aşklarını gizli gizli, bakışlarıyla yaşamışlardı.

henriette'in eşiyle felix'in tavla oynarken, henriette'in felix'e hissetmeye başladığı sıcak sevdalanmanın ağıdını yaktım, durdum. son sayfalarda ise henriette acı çektikçe, yemeden içmeden kesildikçe gözyaşlarım sicim gibi akıp giderdi. utancımdan, gizli gizli, köşe bucak bir yerlerde okuyup ağlardım.

ah henriette ah! huzur içinde uyu, prensesim.

gerçekten bir kitap okurken aglayabiliyor musunuz ya. bana ne kadar uzak bir durum. çok şaşırıyorum. ben bir tek cenazelerde aglayabiliyor. o da ölene değil kendime.

uçurtma avcısı

fareler ve insanlar
mavi saçlı kız
pal sokağı çocukları
şeker portakalı (kitap)
küçük ağaç'ın eğitimi
gelibolu adında bir kitap okumuştum. çanakkale savaşı ile ilgili bir kitaptı, içinde çok duygulandıran mektuplar olduğunu anımsıyorum.
araştırdım, muhtemelen buket uzuner'in uzun beyaz bulut gelibolu (kitap) isimli kitabı.

çocuktum, kemalettin tuğcu 'göçmen kızı'

leyla - alexandra cavelius

ara verip, bir tur ağlayıp ardından devam ettiğim ve bunu daimi döngüler halinde yaşayıp bitirdiğim kitap. içim çıkmıştı ağlamaktan.

fareler ve insanlar...

fareler ve insanlar
yaşlı balıkçı ve deniz…

simyacinin sonunda aglamistim nedense

bi de o donem fatma diye sevdigim vardi tesadufe bakarmisiniz xd

(bkz: berserk)
şu panelde tabiri caizse zırıl zırıl ağladım.

pinel, j. p. j. (2010) biopsychology, 8th edition.

militarizmden, osmanlı romantizminden, iskender pala'nın siyasi görüşünden nefret eden ben, iskender pala'nın efsane isimli kitabında barbaros hayrettin paşa'nın ölümünün anlatımında hüngür hüngür ağladım. sanırım deniz tutkusu başka bir şey.

dünyaya karşı mücadelesinde yalnız bırakılan bu delikanlı adamın kaderin yalnızlığına terk edilmesi beni hep duygulandırır

(bkz: uçurtma avcısı)

genç yaşlarda dostoyevski’nin insancıklar’ını okuduğumda boğazım düğümlenmişti.

evet.

uçurtma avcısı
şeker portakalı
senden önce ben
serenad
huzursuzluk
aynı yıldızın altında
en son yürekler ölür
kuyucaklı yusuf
bin muhteşem güneş
gece yarısı kütüphanesi