ölmenin en kötü yanı

zamansız olmasıdır. bilsen ki son 1 saatin var, sevdiklerinle vedalaşırsın. kızını öpersin.

yoktur. ölüp dirilmediyseniz bilemezsiniz sonuçta.

xvı. louis'yi suçlu saydıkları için idam ettiler, bir yıl sonra ise gene bir şeyler ileri sürerek... onu idam edenleri öldürdüler. kötü olan nedir? iyi olan ne? neyi sevmeli? nelerden nefret etmeli? insan ne için yaşamalı? ben neyim? yaşamak nedir? ölüm ne? her şeyi yöneten, hangi kuvvettir?" bunları kendi kendine sorup duruyordu. ama bu sorulardan hiçbirinin karşılığı yoktu. yalnız mantığa aykırı ve bu soruların hiç de karşılığı olmayan bir tek şey söylenebilirdi. verilecek olan bu karşılık şuydu: öleceksin! ölünce de her şey bitecek! ölünce her şeyi öğrenecek ve artık soru sormayacaksın. ama ölüm korkunç bir şeydi!
-savaş ve barış

galiba artık soru soramamaktır.

arkada kalan insanlardır. bazıları tamamen hayatlarından soyutlanır, bazıları düşünmemek için bir sürü şey yapar. ama illa hayatlarında bir şeyler değişir.

ölümün en kötü yanı yarım kalan hayatındır.

mesajlarınızın okunacak olması :) şaka şaka :)

nerde, ne zaman ve nasıl öleceğimi bilmediğim için pişmanlıklar içinde gitmek.
umarım yaptığımız ve yapmadığımız şeylerden hiçbir zaman pişmanlık duymayacağımız hayatlarımız oluyordur, olsun.

hiç bir kötü yönü yoktur.

bildiklerimi bilseydiniz bundan korkmak yerine bir an önce yaşamak isterdiniz.

ölümü yaşamak, ilginç bir konsept oldu.

yaşamadığım onlarca macera.

insanın ölüme karşı olan korkusu aslında öldüğü için değil, yok olmak yada kendi benliğinin farkında olamamaktır. öldükten sonra ne olacağını kimse bilmediği için de herkes içten içe tırsar ölümden.

kimin için en kötü yanı diye soracağım başlık.

eğer benim içinse, ölümün kötü bir yanı yok. aksine güzel yanları var. bütün bu dert, stres, sürekli çalışma zorunluluğundan kurtulmuş olurum. 1 haftalık mutluluk için 3 hafta çalışmaya son vermiş olurum.

eğer benim dışımdaki insanlar içinse geride kalmış olmaktır. çocuklarım varsa babasız büyüyecek olmak. eşim varsa kocasını kaybetmek. annem babam yaşıyorsa oğlunu toprağa vermek acıdır. dostlarım belki bir hafta hatırlar. iş arkadaşlarım ilk gün çekecekleri yoğunluğun benim yüzümden olduğunu düşünüp biraz kızabilir bana öldüğüm için. haftalık alışveriş yaptığım market sahibi, beni bu dünyada en çok o seviyormuş gibi üzülebilir.*alt komşum muhtemelen endişelenir. şimdi bu gitti kim gelecek yerine, apartmanda bir sürü ses olacak taşınırken diye. ev sahibim, eğer haberi olursa öldüğümden, hemen kira kontratını çıkarır bir daha gözden geçirir. şimdi ben bir yıllık kontrat yaptım evden çıkamazsınız diyebilmek için.

ama ben ölürsem hiçbir anlamı kalmaz hiçbirinin. okuduğum felsefe kitapları, öğrendiğim mesleki bilgiler,izlediğim diziler, satın aldığım eşyalar, hayatını değiştirdiğim onca insan. hiçbir anlamı kalmaz benim için. yanlış anlamayın bencillikten değil, mecburiyetten.
ben ölürsem, herkes ölür benim için.

yıllarca uğraştığın şeyleri geri de bırakıp gitmektir.

arkanda sevdiklerini değil de en çok da seni sevenleri bırakman

ilk olarak sizi seven insanların üzülecek olmasıdır. ikinci olarak ise öldükten sonra yaşanılacaklara hazır olamama durumudur. öldükten sonra ne olacak, nasıl olacak ve ben buna hazır mıyım? hiç bilmiyorum.

bizzat ölmüş olma durumudur.

kötü yanı bir daha sevemeyecek, sevilmeyecek olmaktır. bir çiçeği koklayamayacak, bir kediyi öpmeyecek olmaktır.
bir kadının elini tutamayacak, bir kitap okuyamayacak olmaktır.
en kötü yanı ise unutulacak olmaktır.
yaşayıp, unutulmak mı?
yoksa
hiç doğmamak mıdır ölmek?

sevenleri üzmek. başka bir kötülüğünü görmedik.

ölmeyecekmiş gibi bir hayat yaşamış olmanın bırakacağı bakiyedir.

ben öldüm başım sağolsun diye facebook da paylaşım yapamayacak olmak. daha da kötüsü başkalarının benim başımın sağlığı ile ilgili gönderilerinin kaç beğeni aldığını görememek. belki de görebilmek, ondan da çok emin değilim.

kabir azabi