oruç aruoba

bana getirilmişti.

kırdım.

nasıl oldu bilmiyorum: galiba sallantılı, dengesiz bir yere koymuşum, yeterince dikkat etmeden; sonra, ters bir hareket etmişim — düştü, kırıldı...

yeterince düşünmemiştim üzerinde, demek.

elimdeki, artık, birkaç iri parça ile bir sürü ufacığıydı; bazısı, neredeyse, kırıntı, kıymık — öyle, dağılmış duruyordu...

tek tek bir yere topladım hepsini: yok olmamalıydı.

gittim, uygun bir zamk aldım.

geldim, hepsini bir kağıt üzerinde düzenleyerek, bir araya getirmeğe başladım: şu parça, buna uyuyor mu; ya, bu, şuna...

zamanla, parçaların kopma noktalarındaki dokularının; ve zamkın, tutma ve yapıştırma niteliklerini, öğrendim.

bazı parçalarsa yapıştırılamayacak kadar ufaktı; onların bulunmaları gereken yerlerde boşluklar oluştu.

tek tek yapıştırdım, yapıştırabildiklerimi. çok uğraştım.

sonunda ortaya aslının eğri-büğrü bir simgesi gibi bir şey çıktı – ve, şu tümce:-

dikkatsizlik ederek düşürüp kırdığın — sevdiğin kişinin izlerini taşıyan; senin için değerli – bir nesneyi, parçalarını tek tek toplayıp, dikkatle —saatlerce uğraşarak— özel olarak aldığın zamkla yapıştırip, ortaya, orası burası eksik-gedik, yamru-yumru bir şey çıkar— ama eskisinden de daha değerlidir artık; çünkü, şimdi, senin izlerini de taşıyordur.

başka bir şey yapamazdım."

olmayalı

sana aldırmaz; öyle hemen de çıkıp gelmez sana, sen onu ne denli bekliyor olsan da.

senin beklemen bir boşunalık duygusudur yalnızca; gerçekler içinde hayallerin; olup-bitenler içinde olamayacakların düşlenmesi - boyuna ve boşuna bir düşüş oysa o, gelişmektedir. sana doğru. sen hiç bilmeden
beklerken, bilmeden. senin beklediğindir o; ama sen, bilmiyorsundur. gelmeyeceğini sanarsın. yıllar geçtikçe, hatta, hiç gelmeyeceğini bildiğini sanarsın yıllar geçer, emin olduğunu da sanarsın, artık hiç gelmeyeceğinden.

senin beklemen hüzünlü ama dingin bir umutsuzluktur, bir an önce bitirip gitme isteği çökmüştür üzerine - hatta bitiremeyeceğini de bildiğin birçok şeye aldırmazca ve umarsızlıkla girişip, hepsini yarım bırakıp gitmek, bir ayartı kadar keskindir artık.

-yaşamının anlamı bulunmamıştır, bulunamayacaktır -o, gelmeyecektir-ya; sonuçsuz bir son olarak, ölüm, gelebilir, artık, işte... *

özlediğin, gidip göremediğindir;
ama, gidip görmek istediğin

özlem, gidip görememendir; ama
gidip görmek istemen

özlediğin, gidip görmek istediğin-
ama gidip göremediğin

özlem, gidip görmek istemen-
ama, gidememen, görememen;
gene de, istemen.

kalabildiğimiz tek yer, ötekilerin bellekleridir.