pazar banyosu

bütün gün sokakta top oynadıp kirlendikten sonra yapılıyorsa daha bir anlamlıdır.

televizyonda cenk koray kutunuzu mu açayım diye soruyor. ardından evet hayır yarışması. 1. lig maç sonuçları, karbon kağıta 3 baskı oynanmış toto 13+1 kontrolü. saat başlarında araya giren sıkıcı ajanslar. turgut özal haberleri.

banyodaki kazanın yandığı, evde ki çocukların sırasıyla yıkandığı bir yandan (bkz: eva çamaşır makinası)nın çalıştığı, bol buharlı, yeni haftaya hazırlık olayıydı 80lerde.

çocukken güzeldi, şimdi ise nefret ede ede yapılan bir ödev gibi.

ilkokulda, pazartesi günleri tüm sınıfın renginin bir ton açılmasına sebebiyet veren durumdur.

uzun sürer. tüm vücut ve cilt bakımı dahil edilerek yapılır. detarjana yatırılmış gibi banyodan çıkılır. yastıkla temas etmeye saliseler kala uykunun görünmez kolları tarafından kişi sarılır ve rüyalara teslim edilir*.

mis gibi... banyodan çıkınca daya sırtı sobaya... aman çok dayanma yakar. babaya ısrar edilerek açtırılmış şahane pazar, tüplü televizyonda ohh keyifler çakır... annen portakalı soyup soyup ağzına tıkıyor, kabuklar sobanın üstüne. evde bir güzel yayılıyor portakal kabuklarının kokusu... banyo senden önce çıkan ağabeyin televizyonu en güzel gören koltuğu kapmış. üzülüyorsun, kızıyorsun. istesen de vermez... beyhude çabaya gerek yok, televizyonun önüne bağdaş kur, dirsekler dizilerde. ellerin başını tutuyor. annen "buraya sobanın yanına gel" desin, sen kendini kaptırmışsın programa. adamlar dizilmiş bir platformun önünde biri hop atlıyor su çukuruna düşüyor, biri hop atlıyor kırılmıyor bu sefer tahta,biri atlıyor o da suda. ne komik şey yahu bu oyun... koca koca adamların çukurları ayıran kısımlara basarak neden etabın sonuna geçmediği düşüyorsun. yasak yok zihninde. kural ne ki..? süheyli daha çok severdim. behzat abimdi çünkü. nasıl da kuruluyor koltağa şuna bak! ağzı kulağına varıyor gülerken... neyse annemin ütü kokusu yumşatıyor biraz havayı... yarın okul var, şu yaka yine yakacak boynumu. olsun üstünde atatürk var, öldürseler çıkarmam.

hayatın ilk 10 yılında başka hatırayı gerekçe bırakmayan aktivite. nasıl oluyorda salı gününe kokmuyordu insan ya da kokuyor muydu

akp günlerinde susuz banyoya dönüşen banyo türüdür.

çocukken bir travma gibi içime oturan; bana pazartesiyi, yani okulu hatırlatan rutin bir banyo eylemi değil, törensel, ancak iptidai bir eylemler bütünüdür. şimdi büyüdüm, sırf o günleri hatırlamamak için pazar günleri banyo yapmıyor; duş almıyorum. çok şükür çok inatçıyımdır.

milli yıkanma günü.
tabiki bıcı bıcı yapmak iyidir.

soba yanan odada leğende yapılanı makbul olan çocukluk travması.

hafta sonu banyosu demek daha doğru olur çünkü yetmişli ve seksenli yıllarda kaloriferli binalarda genelde cumartesi ve pazar günleri sıcak su olurdu. bu sebeple bu 2 günde yıkanılırdı. tabii bir de bursa'da kaplıca/hamam yaygın olduğundan diğer günlerde de buralara gidilirdi ara sıra.

haftada bir yapıldığı için insanın öz rengine döndüğü gündür.

pazartesi günü okula veya işe gidilecek olma gerçeği. büyük bir sendromun başlangıcı. kimine göre anksiyete krizleri.

bir eski zamanlar klasiği.

çocukluğumu aklıma getiren ertesi gün okul olan haftanin resmen kapanışı gibidir.

pazar banyosu yapıldıktan sonra sıcak sobanın yanında şahane pazar izlerdik ailecek. güzel zamanlardı.

uyuz olduğum banyodur. sırf bu yüzden haftanın altı günü banyo yapıp pazarları banyo yapmıyorum.*

çocukluk yıllarımda, teşt adı verilen, geniş, kalaylanmış bakır veya alüminyum çamaşır yıkama leğeninin içinde, sobanın yanında ertesi gün gidilecek okula temiz bir çocuk gönderme gayetindeki annemin yaptırdığı eylem.

arkasından el ve ayak tırnaklarınız kesilir, bir kibrit çöpünün ters tarafına sarılan bir parça pamukla kulaklarımız temizlenir, adile teyze'nin uykudan önce'si de izlenir ve yatılırdı.