pazar banyosu

33 yaşına geldim hâlâ her pazar bu saatlerde yaparim. rahmetli annem hiç aksattırtmazdı

tam şuan saatleridir. ertesi gün okul iş tam bir ağır sendromdur.

yeşil sabun kokusu, legen, kaynar su, parlement sinema klübü, banyo sırası 90'larda çocuk olmak.

tanıma duygusal yaklaşırsak eğer küçüklüğüm... duş alıp ardından çizgi film kuşağını izlerdik.

birisi küçüklüğüm demiş. beni de validemin yıkadığı zamanlar geldi aklıma. eskiye gittim. sarılalım.

çocukluğun saflığı geliverdi yine gözümün önüne, başlığı görünce. gün ısı kullanırdık ozaman da su için. kışın çok güneş olmadığından su ısınmazdı tabii, sobanın üzerine koyulan ibrik asıl sıcak suyu oluştururdu. pıtır pıtır üç kardeş peş peşe yıkanmamız gerekirdi banyo da soğumasın diye. sonra da pijamaları giyip soba başına geçerdik. menengiç kahvesi yapardı annem bazı pazarlar, hep birlikte onu içerdik. ertesi gün okul olması eğlencesi ile uyurduk. tek derdimizin okul olduğu günler pek güzelmiş velhasıl.

kanımca aslen, soba vs ile suyun ısıtılmak zorunda kalındığı, duş almak teriminin çok lüks kaçtığı zamanlardan kalma bir adettir. en azından haftaya temiz başlama ritüelidir.

günümüzde banyo yapmak için merasim veya adet geliştirmek gerekmemektedir. gerçi bu gidişle su kaynakları tükendiği için benzer bir şekilde haftanın sadece bir günü banyo yapmak adeti edinilmesi yakın zamanda gerekecek gibidir.

hanelere haftanın sadece belirli günleri ve hatta saatlerinde su verileceği, herkesin parasını verse bile kafasına göre harcayamayacağı zamanların geleceğini görmek için müneccim olmak gerekmemektedir.

dileyenler farklı bir apokaliptik yaklaşım için (bkz: su dünyası) adlı filmi de izleyebilir.

bir pazar banyosu bizi nerelere getirdi azizim…

bendeniz 96 doğumluyum. başlığı gördüğüm an, ilkokul yıllarıma denk gelen pazar banyolarımın anıları canlandı kafamda. antalya'lı olmak sağolsun yazları günde doksan beş kere duş alırdık ondan bir anlamı yoktu. fakat kışın hem okul var, hem buz gibi havada çıtır çıtır soba yanıyor, pazar akşamları inanılmaz bir ritüele dönüşürdü benim için. annem pijamalarımı hazırlar,sonra banyoya sokar bir güzel çitilerdi beni. açıkçası banyo kısmını çok sevmezdim. ama banyodan çıkıp, pijamalarımı giyip sıcacık sobanın başına geçip annemin dizine başımı koyup saç kurutmak dünyanın en güzel şeyiydi. annem bir yandan kulak çubuğu ile kulaklarımı temizlerdi ve ben keyiften uyuklardım. paçalarımı çoban yapardım... ilk okuldan beri giydiğim bir çift çorabım hala dolapta duruyor, ayaklarım şu an 43 numara, bu nasıl mümkün bilmiyorum ama duruyorlar. uzun lafın kısası derdim ama her türlü uzadı galiba, pazar banyosu eşittir mayışmaktır. pazar banyosu eşittir çok güzel hareketler bunlardır. pazar banyosu eşittir sobada pişmiş birkaç kestane yiyip yarım saate kanepede uykuya dalmaktır. çocukluğun hatırlanınca melankoli bastıran zamanlarındandır, çünkü hayatın en huzurlu anı falandır bendeniz için.

yeni bir hafta başlıyor banyosudur. hem keyif verir hem hüzünlendirir. küçükken de yıkanır hemen doğalgaz sobasının yanına otururdum. televizyonda yanlış hatırlamıyorsam behzat uygur’un şu an ismini hatırlayamadığım programı. özlendi mi çok özlendi. *

az önce yapmış olduğumdur. şimdi misler gibiyim ohh çok temiz oldum yaa... çok ponçik bir şeyim ben... ohh. iyi sözlükler.

bize ne yar* banyosudur.

yeni bir haftaya başlangıcın ilk adımıdır. bir sürü yeni hedefler düşünülür o anda, ta ki sabah uyanana kadar.

ilkokul ortaokul ve lise döneminde uygulanan banyo şekli.

olm o evde banyo yapmak için kazan yakılan dönemde kalmadı mı?

her türlü duyguyu içerisinde barındıran bana göre en nostajik eylem.
bir yandan ertesi gün ki iş veya okulun sitresi diğer yandan tüm haftanın kirlerini dökmenin verdiği huzur hissi tabi bide sobanın başında ısınıp kuruyosan yemeyipte yanında yatılacak eylem

çocukluğumda pazar günlerinden nefret etmeme neden olan birkaç eylemden biridir. alışkanlık olarak her gün sabah uyandıktan sonra ve gece yatmadan önce duş alan biri olarak pazar günleri banyo yapmak hala içime bir sıkıntı davet eder.

pazar sabahları babamın bize zorla izlettiği ve kahvaltı mı ediyoruz yoksa bir toplama kampında çile mi dolduruyoruz anlamadığımız pazar konserleri olurdu. sonra annemin ütü masasını soba yanan tek oda olan oturma odasına getirmesi ile içimizdeki sıkıntı artardı zira ütüden sonra banyo vakti gelirdi. çok küçüktük ama işkenceyi anlayacak kadar da bilinçli idik.

ütü masası kalkıp bakır leğen gelince ve sobanın üzerinde ısınana su soğuk suyla ılıştırılınca işkence başlamak üzere olurdu ve abi olarak ilk kurban ben olurdum. suyun ısısı annem tarafından mükemmel ayarlanmış olsa da ilk anda bir çığlık kopardı ve bu çığlık kalıp hacı şakir sabununun kafamda çıkardığı tok sesle bastırılırdı.

benim keselene keselene yepyeni bir insan haline gelmemden sonra bir havluya sarılıp asker bavulu gibi bir köşeye atılmamla sıra kardeşime gelir, o da aynen benim yaşadıklarımı yaşardı.

ne zor günlerdi. ne güzel günlerdi.

valla 1 saat önce yaptım,saçımı bile boyadım. kıyafetlerimi hazırladım çok şık olacağım yarın işe giderken.

çocukluğumuz da okula giderken her pazar klasikleşen aktivite :)

ilkokul dönemi.