pizza

4 peynirli yok sucuk kekikli.

güzel bir margherita yemek için kapı kapı dolaştığım. fesleğenli ayran ile.

ilk kez 1996 yilinda istanbul pendik taraflarında bir pizzacida yemiştim. vay be, ne hafıza varmış bende.

ilk kez ninja kaplumbağalardan özenip çok istedik diye anam yapmıştı. dikdörtgen bir pizza devasa kalınlıkta bir hamur metre kareye 1 parça sosis 1 parça sucuk bolca domates sosu ve yer yer erimiş kaşar peyniri. dibi tepsiye yapışmıştı kazımıştım. unutamadığım tek pizza o, baya doyurucuydu.

güzelini yemek için bir sürü yer aramak ve bir araba para vermek lazım sanırım artık. ben bu arkadaşı seviyorum. çünkü, ne yiyelim kararsızlığı için on numara çözüm. eskiden bir standartı vardı. kararsızsan pizza al diyip geçiyordum. artık yok. çok üzgünüm.

zincir pizzaların hepsini deniyorum. kendi semtimde daha önceden idare eder şekilde gelen pizzalar bile, dandik malzemeyle yapılmaya başlandı. benim öyle on numara damak tadım falan da yoktur. kalite farkını ben bile alabiliyorsam, bitmişsiniz güzel kardeşim. şu memlekette herhangi bir şeyin sürdürebilir olmaması beni çok yoruyor. şimdi işin yoksa, üşendiğin zamanlar için yeni alternatif yemek bul.

2000 yıl önce romalı askerler tarafından matza (yahudi mayasız ekmeği) üzerine zeytinyağı ve peynir koyularak ilk defa yenmişti.

pizza yemeye bayılırım gerçekten harika olur.

yanında bira da olmalı.

sabah sabah pazartesi pazartesi insanın aklına getirilmemesi gereken.