pizza

4 peynirli yok sucuk kekikli.

güzel bir margherita yemek için kapı kapı dolaştığım. fesleğenli ayran ile.

ilk kez 1996 yilinda istanbul pendik taraflarında bir pizzacida yemiştim. vay be, ne hafıza varmış bende.

ilk kez ninja kaplumbağalardan özenip çok istedik diye anam yapmıştı. dikdörtgen bir pizza devasa kalınlıkta bir hamur metre kareye 1 parça sosis 1 parça sucuk bolca domates sosu ve yer yer erimiş kaşar peyniri. dibi tepsiye yapışmıştı kazımıştım. unutamadığım tek pizza o, baya doyurucuydu.

güzelini yemek için bir sürü yer aramak ve bir araba para vermek lazım sanırım artık. ben bu arkadaşı seviyorum. çünkü, ne yiyelim kararsızlığı için on numara çözüm. eskiden bir standartı vardı. kararsızsan pizza al diyip geçiyordum. artık yok. çok üzgünüm.

zincir pizzaların hepsini deniyorum. kendi semtimde daha önceden idare eder şekilde gelen pizzalar bile, dandik malzemeyle yapılmaya başlandı. benim öyle on numara damak tadım falan da yoktur. kalite farkını ben bile alabiliyorsam, bitmişsiniz güzel kardeşim. şu memlekette herhangi bir şeyin sürdürebilir olmaması beni çok yoruyor. şimdi işin yoksa, üşendiğin zamanlar için yeni alternatif yemek bul.

2000 yıl önce romalı askerler tarafından matza (yahudi mayasız ekmeği) üzerine zeytinyağı ve peynir koyularak ilk defa yenmişti.

pizza yemeye bayılırım gerçekten harika olur.

yanında bira da olmalı.

sabah sabah pazartesi pazartesi insanın aklına getirilmemesi gereken.

gıda pazarında en büyük seksin döndüğü yiyecek sektörü.

artık orta boyuna 350 falan çekiyorlar. bunun personelle vergiyle stopajla malzemelerle faturalarla vs alakası yok.

daya hindi sosisi, 10 katına geçir anasını satayım.

italyanın köylülerinin icat ettiği, düz dairesel hamurun üstüne domates sosu, peynir ve istenirse sebze ve et gibi farklı malzemeler de konularak yapılan, fırında pişirilen yiyecek. taze domates, peynir ve fesleğenle yapılan bir tanesini italya'nın küçük bir şehrinde yediğimde beynimde yeni sinir yolları açılmıştı. çocukluğumda annemin yaptığı çörekleri yada top oynarken kan ter içinde arada yediğim salçalı ekmekleri hatırlatmıştı. hani ratatouille'de bir sahne var ya, onun gibi. gurme falan da değilim, sadece lezzetli şeylerin kıymetini bilen biriyim.

bizdeki pide ve lahmacun pizzaya benzer. fas'a gitseniz yine düz ekmeğin üstüne domates soslu bir şeyler konularak yenilen şeyler görebilirsiniz. gayet basit ve alışınca yapması kolay olan bir yiyecektir. ama bu konuda güzel ülkemde maalesef kalite ve hizmet sorunu var. standardize ürünleriyle ünlü küresel firmalar bile yöreye özgü şeyler çıkarmak uğruna saçmalayabiliyorlar. örneğin, türkiye'de dominos'tan sucuklu pizza sipariş verdiğinizde 5-6 dilim sucuk serpiştirip pizzanın geri kalanını biber, mısır, mantarla falan dolduruyorlar. ingiltere'de dominos'tan sucuklu pizza sipariş verdiğinizde pizza hamurunun üstünü domates sosu ve peynirden sonra komple sucukla kaplıyorlar. sucuklu adı altında karışık pizza göndermiyorlar. gerçi dana sucuk değil, ama demek istediğim anlaşılmıştır sanırım. o yüzden türkiye'de en güzeli ya evde kendiniz pişirmeniz, yada 3-5 kuruş fazla verip mutfağına güvendiğiniz bir yerde yemeniz.