robotlar insanlığın sonunu getirir mi sorunsalı

robotlara gerek yok. insanlar var ya.

e herald.
sağ-sol davası bitti, ülkeği, insan-robotik davasıyla çökertecekler.

yaşasın makine yağı!
somunlarımız gıcırdamayacak!

tadında sloganlarla duvarlarımız boyanacak.

öyle geçemeyeceğiz her mahalleden, yukarıyı robotlar tutacak.

bak bunlar olacak.

bir ekmek bıçağı bir katilin elinde öldürücüdür, aşçının elinde hayat verici.

cevabı çok da önemli olmayan soru çünkü malzemeden çalan bir müteahhit ya da daha fazla kar uğruna kanserojen içerik katan bir gıda üreticisinin sonumuzu getirme olasılığı çok daha fazla.

robot savaşı olacaksa ki neden olmasın, insanlığın sonunu insanlar getirir gene de.

onlara gerek kalmadan biz zaten kendi sonumuzu kendimiz getirdik.
bazı salaklar hala anlamamakta ısrar etse de, her sene düzenli olarak artan sıcaklıklar, kutupların erimesi ve genel anlamıyla (bkz: iklim krizi) önümüzde duruyor.

insanlığın sonu gelmez. planlanan birşey ver dünya nüfusunu 1 milyara indirmek. sonrasında dünyayı cennet yapacaklar. artık robot mu pandemic mi savaş mı hangi taktikle nüfusu ayarlayacaklar bilmem.

robotların suçu yok. insanlığın sonunu kapitalizm getiriyor.

insanların bunu robotlara kaptıracağını sanmıyorum. belki birbirlerini imha için kullanacakları robotlar bu süreci hızlandıracaktır ama, insanlığın sonu eğer doğa ve evrenin kararı ile gerçekleşmeyecekse bile yine bir şekilde insanlığın kendi elleriyle ve eylemleriyle gerçekleşecektir.

bilim kurgu filmlerinin vazgeçilmez korkusu, teknoloji meraklılarının ise gizli fantezisi. kimine göre robotlar bir gün bilinci ele geçirip bizi “verimsiz canlı türü” ilan edecek, kimine göreyse kahve yapmayı bile öğrenmeden şarjı bitecek. yapay zekâ ilerledikçe bu soru daha da tedirgin edici oluyor: “ya gerçekten düşünmeyi öğrenirlerse?” belki de insanlığı yok edecek olan robotlar değil, onları sınır tanımadan geliştiren biziz. kısacası, kıyamet senaryosunun yazarı hâlâ insan; robotlar sadece editör koltuğunda bekliyor.