roman okumayı kültürlenmek zanneden tip

ayda 4 roman bitirince 'ben kitap okuyorum, sürekli kitap okurum ben, fuları olmayan benimle konuşmasın' diyen modeldir.

aşk-ı memnu, yaprak dökümü okuyan insanlar triplere giriyorlar anlamıyorum. aç bir rousseau oku, aç aristokles oku, aç kant, hegel falan oku di mi? yok ama, entrikalı romanlar okuyunca kültürleniyor bu arkadaşlar.

roman denince aklına yalnızca entrika dolu ucuz roman türü gelen ve aşk-ı memnu ile yaprak dökümü'nü de bu türün içine koymayı becerebilen bir yazarın açmış olduğu başlık.

felsefe okuyana kadar,aç bi çehov oku dediğim yazarın açtığı başlıktır.

insanların okuduklarına dahi karışmayı bırakın dediğim başlıktır.

kültürlenmenin sadece kişisel gelişim, tarih, felsefe okumak olduğunu sananların lincine uğradıkları için okudukları romanlar gereksiz görülür.

roman okumak elbette ki kültürlenmektir ama herkes kültür mantığıyla yaklaşmayıp reklam havasına sokmaya, ön planda tutmaya çalisanlar olduğu için samimiyet duygusundan uzak kalıyor bu durumda. mütevazı olmak başta geliyo her zaman. kitap okumayı kültürlenmek sananlar dışında reklam olarak gören insanlar var.

gayet haklı olan tiptir. boş aşk romanları okumadığınız sürece roman okumak sizi kültürlü yapar.

doğru yolda olan tiptir.
bir şekilde okuyor. başlığı açan yazara da ne bulursa okumasını tavsiye ederim.

tarihin tanıklık ettiği ve çoğumuzun basma kalıp bildiği olayların spin-off'u niteliğinde ve etkili olan -çoğu da kurmaca- hikayeleri, hayatları, dönemin analog ve dahi yönetmenlerinin gözünden nitelikli bir şekilde okuyan, özümseyen, bundan haz duyan tiptir.

bir kültür levreği tarafından açılmış başlık. romanın felsefi, psikolojik, sosyolojik boyutlarından bihaberdir. dilimizde kültürlenmek gibi bir sözcük olmadığıni da bilmez bu. güneşlenmekle karıştırmış sanırım olayı.

arkadaşlar ileri gitmeliyiz, geri değil.

bir tanpınar, eco romanını göz önünde bulundurmadan roman türünü küçümsemek hayli adaletsiz. daha kimler kimler var. bu isimler eserleriyle, içerikleriyle kişiyi kültürlenmeye zorlar. üslupları dahi başlı başına bir kültür kazandırır. bu kazanımı almayan/alamayan kişi tarafından okunamaz zaten, ancak gözlerle takip edilir. roman okumanın kendisi ya da herhangi bir türü okumak insana kültür getirir mi hakikaten? kültür o insanın algılayabildikleriyle ilgili bir mevzu. kültür kazanabilen, buna açık olan insan chick lit okuyarak da kültürlenir.

ne alacağını, nasıl alacağını bildikten sonra kültür romandan da alınır arap kağıdından da.

'kültürlenmeyi' sadece felsefe okumak zanneden yazarın açmış olduğu başlık.

ben beklentisiz okuyorum valla dediğim eylem. hee bedava ekstra gıda misali bir şeyler verirse de hayır demem yani kültür diksiyon vs.

türk dil kurumu'na göre roman
1. genellikle insanların başından geçenleri, insan ilişkilerini ve durumlarını, toplumsal olay ve olguları gerçeğe uygun bir biçimde ya da kurmaca bir yapı içinde ve geniş oylumlu olarak anlatan bir yazınsal tür.
2. bu türde yazılmış yapıt.

roman keimesi türkçe'ye fransızda'dan geçmiştir. fransızca "romanz" kelimesi "halk dili, halk dilinde yazılmış şiir veya öykü, bilimsel olmayan her tür yazı" anlamına gelir. latince "roma işi, roma dili" anlamında "romanice" sözcüğü fransızca'ya oradan da osmanlı topraklarına geçmiştir. aslında omsanlı'daa doğu roma topraklarında kurulmuş bir hanedan olduğu için bu sözcük gerçek anlamda bizi ifade etmektedir.

"roman okumak insanı okumaktır." der ayşe kulin. ayşe kulin bir yaşayan efsanedir roman dalında. gerçekten de halk öyküleri anlatır. ömer seyfettin, peyami safa, halide edib adıvar, reşat nuri güntekin, ahmet hamdi tanpınar gibi isimler cumhuriyet döneminin unutlmaz roman yazarlarından bazılarıdır.

sezen aksu "kendini kimsesiz ve erken unutulmuş hissediyorsan eğer içindeki çocuğa sarıl, sana insanı anlatır" diyor masum değiliz şarkısında. işte hayatta yalnız hissediyorsan bir romana sarıl. (göbek atarsınız)

kültür dediğin şey yaşayan, dinamik, değişkendir. romanlar dönemin kültürünü yani zihniyetini yansıtır. roman okumak gerçek anlamda size kültür katar. süte yoğurt kültürü katarsanız nasıl kesilir, plastikleşir, katılaşır. roman okumak da böyledir, karakteriniz sağlamlaşır, roman okuyan insanın duruşu, oturuşu bile değişir.

romanlar türlerine göre; aşk romanı, edebi romanlar, bilim-kurgu romanı, gerilim-polisiye roman, psikoloji romanı, kurgusal olmayan gerçek bir olaydan esinlenen romanlar (nonfiction novel) olabilir.

romanlar yayım şekline göre; baskılı (published), baskısız-elektronik roman (web novel) olabilir.

not: lise edebiyat dersinde "düz yazı-nesir" başlığı altında öykü, roman, masal gibi alt başlıklarda anlatılan bir konuyu gelmiş burada başlık açmış. insan sormadan edemiyor "sen liseyi nasıl bitirdin salkım saçak, dal y**** ?"

okumak kültürlenmek için bir adım değil mi zaten? gerçekten okuyan insan da bunu egosuna malzeme yapmaz kendisi için okur zaten.

yazardan en ufak bir bilgi kırıntısı öğrenebilecek durumdaysak her türlü kitap bizim kültürlenmemizi sağlar. öncelikle toplumda kitap okumayan kesimde büyük bir azalma gözükmediği takdirde "sen şunu okuyorsun, sen bunu okuyorsun" tarzında ayrımcılık, laf edilmesi için edilmiş şeyleri hoş bulmuyorum açıkçası. şahsen 17 yaşıma kadar sadece roman, bir de merak ettiğim şeyleri internetten araştırmak haricinde, direkt kitap olarak felsefe ya da kişisel gelişim tarzında kitaplara yaklaşmamıştım. bir sene içinde mitolojiyle birlikte felsefe kitaplarına giriştim yavaş yavaş, oradan kişisel gelişime geçmeyi planlıyorum ama daha çok hoşuma giden bir şeyi sömürme tarzında ilerlediğimden şimdilik kişisel gelişime girişmem mesela. okumak da kişiden kişiye değişiklik gösterir, belki atıyorum eski türk edebiyatını bitirmeden başka kitaplara geçmek istemiyordur o kişi. bilemeyiz, direkt diyalog hâlinde olmadığımız takdirde de buradan oturup yazmak doğru değildir bence.

roman okumayıp, romana, edebiyata sallayan tipten daha sevimlidir.

ayşe kulin'in bir sözü aklıma geldi, "en basit aşk romanlarının bile öğrettiği bir şeyler olur insana".