sabaha enerjik uyanmak

akşam sporunu yaptıktan sonra duş alıyorsun ve güne bomba gibi başlıyorsunuz. deneyin ise yaramazsa eğer kendinize sovebilirsiniz benim nasıl bir vücudum var diye diye...

iş hayatı inanılmaz boktan. mantıklı bir insan istanbul'da uyanıp sabaha, takım elbise giyip, traş olup, karganın da bok yemediği bir saatte yola koyulup nasıl mutlu olabilir?

çok para kazanabilme ihtimalim olmasa, dayanılacak gibi değil.

işini çok seven, günde 15 saat çalışan insanlara hayret ediyorum. tuhaf geliyor. başka birisinin hayalini gerçekleştirmek için debelenmenin nesi eğlenceli bilmem. kendi işin olsa işler yolunda gitsin diye debeleniyorsun bu seferde.

çok karışık konular. para kazanıp kazanıp tek kalemde gece hayatına gün gün yatırmak mutlu ediyordu. o amaçtan da saptım. mal mal sözlükte entry giriyorum.

matrixteki amele neo'nun, sahil kenarında bir ev alıp inzivaya çekilmesi gerekirken. gidip metropolde salak bir oyun şirketi kurması bile aşırı malca bir hareket gibi geliyor. filmde bile bu böyle benim için.

para biriktiriyorum buradan çıkan hisse bu. o sahil kenarında bir ev almalıyım. anlamsızca işe gidip gelişimin altında yatan öykü bu.

erken uyursanız eğer mümkündür.

yanınızda şebnem ferah'ın dediği gibi "kahvaltıdan önce biraz sevişelim mi?" diye soran bir havva kızı varsa olabilecek hadisedir. böyle bir soruyla uyanmıyorsak sabah yataktan neden kalkıyoruz ki? ne saçma bir eylemsellik. gerçekten acınacak haldeyiz. sabah yataktan kalkmak bit motorfaaliyet olmuş. keşke olmasaydı.

yani fedakarlık edeceğim bir özelliktir. kendileri bana çok nadir uğrar.

enerjik uyanmamakla birlikte; sabah 5:15'te uyandıktan sonra 45 dakika içinde geldiğim durum. önce gözler kapalı mutfağa yürünür, kahve alınır; balkona çıkıp kahve/sigara keyfi yapılır; sonrasında duş ve benden daha enerjiği yok. şimdi onlar düşünsün modunda işe gidilir.

düpedüz kandırıkçılık.

bir insan yataktan enerjik uyanamaz, mutlu uyanamaz, ay ne güzel gün diyemez.

insanları zehirlemeyin.

2022'nin modern insanı yataktan sürünerek çıkar.

norveç'te bir sabah...

az uyuduğumda ertesi gün daha enerjik hissediyorum. demek hiç uyumasam..

alarmdan önce uyandım. bugün zaten işe de gitmiyorum. 15 dakikaya arkadaşım almaya gelecek ama ben 2 saat önce 90'lar türkçe pop eşliğinde hazırlanmışım. hava kapalı ve soğuk ama harika geliyor. yataktan kalkıp perdeyi çekince yüzüne vuran güneşin mutluluğunu hisseder gibi karşıladım yağmuru. şöyle birkaç kez gerindim falan.
lan?
karşı binaya biri taşınmış. pencerelerde perde yoktu. bazen sigara içerken boş daireye bakıp "ben olsam şöyle dekore ederdim" diyordum. neyse, umarım perdesini açınca evin yeni hâlini görürüm.

kendimi "sana da günaydın" diye şarkı söyleyecek enerjiye sahip bir demet özdemir gibi hissediyorum. teldeki güvercine, işte efendime söyleyeyim yalıdaki çapkına, ne alâka bilmiyorum ama kaldırımda baygına falan "sana da günaydın" demek istiyorum.

kesin bugün başıma kötü bir şey gelecek.

bir bardak süt kahve yada portakal suyu ve sabah sporuyla mümkün durum.

normalde bu ben değilim. ama bugün öyle. akşama kadar böyle olursa ne ala.

az uyuduğum ya da hiç uyumadığım zamanlarda yaşadığım şey. çok seviyorum o halleri gün daha güzel geçiyor daha uzun sürüyor her şey halloluyor yahut bana öyle geliyor. son bir aydır özellikle özlediğim durum .herkes uyumayı ben uyumamayı seviyorum şu hale bak .
(bkz: normal sözlüğün anormal yazarı)

alarm sesiyle birlikte harap olan pil yüzdesi yansıması.

sabah o yastıktan kafamı kaldırırken efendim, dünya başıma yıkılıyor gibi olsa da arabaya binip müziğin sesini açınca içimden duracell ayıcığının yandan yemişi modelli biri çıkıyor.

sabah karanlığında hiçbir sebep yokken müzik etkisiyle direksiyona vurmalı tripler yaşamayacaksak neden ha neden ?!

çok nadir yaşadığım bir durum. genelde zombi gibi uyanıyorum.