sabahları neşeli olan tipler

sabah namazını kılan müslümandır.

hâlâ varsa aklına şaşılması gereken kişiler.

bu ülkede yaşayanda neşe mi kalır? sabah sabah twitter'da sessiz istila kısa filmini izledim. zaten çok neşeli değildim ama tırnak ucu kadar olan neşemi de kaybettim.

izleyin ve paylaşın. sessiz kalmak doğru değil.

pek anlam veremediğim insanlardır. belki de ben sabahları genellikle mutsuz olduğum için buna anlam veremiyorumdur, bilemem.

insan seviyordur.

bu hayatı seven insanlardır. saygi duyarım. benden uzak.

uykusunu almış,kendi rızasıyla kalkmış ve ertesi güne yetiştirmesi gereken meseleleri olmayan insandır.

son zamanlar da böyleyim. mani döneminde olduğum için uyku ihtiyacı hissetmiyorum. tamam serserlik yapıyoruz ama evimin sorumluluğuna elden bırakmıyorum. kahvaltı için dışarı çıktığım zaman önce sokak hayvanlarını seviyorum. markete girdiğim zaman çalışanlara günaydın ula deyip enerji beslemesi yapıyorum. gerçi pek işe yaramıyor öküz oldukları için. ama yine moralimi bozmuyorum. eve geçiyorum. hem çalışıyorum hem de sözlükte boş yapıyorum. bu durum bir süre devam edecek. bir gün eğer yine uyuyabilirsem bu mani dönemi sona erecek ve o korkunç düşüş ile yüzleşeceğim! bu sefer ilki gibi acı verici olmayacak. beyin kimyasallarıma yenilmeyeceğim!

bana müdahele ediyorsa sinir olduğum insan tipi. sabah dingin ve sakin uyanırım. öğlene doğru açılır, konuşmaya başlarım. modumu düşürüyosun yeaaa diyene, ben senin sevgi pıtırcıklığını çekmek zorunda mıyım? kimseye zararım yok işte, bulaşma. modunu düşürtme.

gıpta ile bakıyorum kendilerine. sigara kullanmıyorken bende öyleydim şimdi canlı cenaze gibi uyanıyorum. lanet olsun.

fibromiyaljisi olanlar bilir ki sabahları böyle bi dünya yok.

pozitiflik rolü yapan tayfa

kıskandığım tiplerdir. bunu nasıl becerdiklerini bizimle de paylaşırlarsa çok mutlu oluruz.

uzaylı olduklarını düşünüyorum.

hile yazmış olmaları muhtemel tiplerdir.
ben “hay anasını” diyerek uyanıyorum, melodic techno açıyorum, kahve içiyorum, soğuk suyun altına giriyorum, duştan çıkınca kedilerimle club dansı falan yapıyorum da öyle modum yükseliyor biraz. o da biraz yani.
sonra evden çıkıp hiçbir şeye yetmeyecek olan maaşımı kazanmaya gidiyorum.

öğlene doğru kötü bir düşüş yaşarlar.

yaşamayı seviyordur. pişmiş kelle gibi ne sırıtıyorsun diyeceğinize mutluluğuna ortak olun.

iyi geceler
sabahları neşeyle uyanan tipleri kıskanıyorum sanki güne başlamak için ekstra bir sebebe sahipler gibi! oysa benim için her sabah, bir türlü uyanamamak ve yataktan çıkmamak için savaşla başlıyor. onlar kahvaltıyı yapıp fatih gibi istanbulu fethetmeye hazırlanırken ben hala gözlerimi açık tutmaya çalışıyorum.

benim ben! ben kemal! ay ne saçmalıyorum uykusuzluktan? ben neşeli uyanırım. niye olduğunu da hiç bilmiyorum. çok az da uyusam, akşam ağlayarak da yatsam neşeli uyanırım. hatta moralim bozuksa bir-iki saat uyuyup uyansam nötrlenirim.