şehit

din masallarıyla avutulmuş enayi

yutturmaca, kandırmaca... öldün lan, ne şehidi? karın kızın, çocuğun yetim kaldı... gittin, bittin...
ne şehidi...kanmayın bu palavralara, bu palavraları yüceltenler, parasını ödeyip askerlik yapan pezevenklerdir.

allah'tan başka ilah olmadığına adaletle şahitlik eden.

"allah, melekler ve ilim sahipleri, ondan başka ilâh olmadığına adaletle şâhitlik ettiler. o’ndan başka ilâh yoktur. o, mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir." âli imrân-18

islami bir kavramdır. normalde, allah yolunda savaşırken, cihat ederken ölen kimse için kullanılır. yani şerî kaidelerle yönetilen bir islam devleti için çarpışan mücahidin ölümünü yüceltme maksadıyla başvurulur şehit kavramına.
bizim memlekette ise vatan, millet uğruna veya toplumun kutsal kabul ettiği herhangi bir amaç uğruna savaşırken ölen kişiler için kullanılır. sözcük bu anlamları türkçede kazanmıştır.
bugün, farklı gruplar da örneğin sosyalistler de savaş esnasında ölen yakınlarını şehit olarak nitelendirebiliyorlar. bu duruma itiraz edenler de ölümün hiçbir şekilde yüceltilmemesi gerektiğini, savaşın ve vahşetin kutsanmasının gayriahlaki bir tutum olduğunu belirtiyorlar.

victor hugo cromwell adlı eserinin ön sözünde romantizmin tanımını yapar ve bir değer / şey uğruna ölebilenleri romantik olarak tanımlar.

bu açıdan bakarsak bir dava (inanılan yol) uğruna savaşırken ölen insanın inandığı davanın kutsal olup olmamasına göre de kişinin şehit olması söz konusu olabilir.

dava uğruna öldüğüne şehadet edilen kişi şehittir.

ölümü yüceleyen hiçbir övgü ve kültür, yaşamını kaybedene bir yaşam veremez.. yakınlarının yüreğindeki acıyı dindiremez..
gözünü kırpmadan; daha iyi, yaşanılası bir dünya için yaşamını ortaya koyabilen yüreklere sonsuz bir saygı ile bilmeliyiz ki, bize düşen: ölümün değil yaşamın yüceltildiği bir dünya ve onurlu bir yaşam yaratabilmektir aslolan..

din ortadan kalktiginda vatan bayrak icin gidip genc yasta hayattan elenmis enayiler toplusuna yalandan, "hadi boyle diyelim de olmek istesinler"cesine verilen ad.

insanlar cigrindan cikip birbirlerini dogramasinlar diye olusturulan devlet kavrami, insanlar bu ugurda olmek istesinler diye cocukluktan itibaren kendilerine "vatan, yurtt, anaa" diye asilandiktan sonra, devlet hicbir dini kavrami tanimamasina ve devlet erkani hunharca haram yemesine ragmen, "sehitlik" kavramini ortaya atarak, hadi sizi kucuk primatlar, muhtemelen cogunuz 1 dusmani bile olduremeyeceksiniz, cunku daha toysunuz ama gidin de savasin, sonucta bize olmesi gereken piyonlar lazim, malum satrancta piyon olmasa oyun nasi kazanilsin kehkehkeh edasiyla bir grup genci one surerler ve cogu da elim sekilde can verir.

sonra, ateisti muslumani herkes, "sehit sehit" der, 2 haberini yaparlar ve bi tekme, evet yok artik oyle biri.

he bi de "vatan sagolsun" vardir ki evlere senliktir.

"vatan sagolsun" - yani, yaw devlet babanin jojuqlari sagolsun, bizim joquq olse de olur, biz kimiz ki anlamina gelir.

bi de koleligi insanlik disi adlandirip da bu canice sisteme boyun egen kole sinifi, "avam"(her iki anlamiyla) tabaka, yani vatandas vardir.

tabi bu olayin materyalist portresi. ben materyalist degilim. onu materyalistler dusunsun banane

hakkında anlam kargaşasına düşülen kavram.

#3043338 numaralı entryde yazılanlara yer yer saygı duymakla beraber kendi fikirlerimi ve bu konuya bakış açımı dile getirmek istemekteyim.

"din ortadan kalktiginda vatan bayrak icin gidip genc yasta hayattan elenmis enayiler toplusuna yalandan, "hadi boyle diyelim de olmek istesinler"cesine verilen ad." cümlesinden başlayalım.

şehitlik ve şehadet kavramı islam ile kültürümüze girmiş bir kavram. manası allah yolunda, din yolunda ölen kimse demek. islamiyet öncesi toplumlarda da benzer bir anlayış var. genel olarak atalar kültü diye bilinir. ilk cümledeki argümanla aynı doğrultuda argüman geliştirecek olursam eğer; vatan, bayrak ortadan kalktığında din, allah, kitap için gidip genç yaşta hayattan elenmiş enayiler topluluğuna yalandan, "hadi böyle diyelim de ölmek istesinler. cennet, cehennem, huri vs vaat edelim, daha da iyi hissederler" mantıklı oldu mu sayın kedi yiyen fare?

"insanlar cigrindan cikip birbirlerini dogramasinlar diye olusturulan devlet kavrami" denmiş. aynı şey din için de söz konusu. tüm dinler öldürmeyeceksin, çalmayacaksın, eline beline zikine hakim olacaksın kaidelerini getirir. insanlar çığrından çıkıp birbirini doğramasın. çığrından çıkan olursa da cezalandırılıp diğerlerine ibret olsun diye. dine de uydurma diyebilir miyiz bu mantıkla?

ancak yazarın burada değinmek istediği noktada katıldığım bir kaç yer mevcut. "cocukluktan itibaren kendilerine "vatan, yurtt, anaa" diye asilandiktan sonra" diye bir ibare var. türkiye'de özellikle yaratılan üstün devlet, devlet baba kültü var. çocukluktan itibaren ama aile ama okul ama sosyal çevre tarafından aşılanan. bu doğru. devlet'e manasından fazla kutsiyet adletme vsvs yılların tartışması işte.

burada esas olarak devlet nedir kavramını bi düşünelim. benim bakış açımla devlet üç basit sac ayağına dayanan bir oluşum. hukuk, güvenlik, paylaşım. devlet bu üçünü düzenlemek için var olmuş bir kavram. hukuk ayağı; devleti oluşturan dini ve etnik farklılıkları bulunan toplulukların haklarını(yaşama, sağlık, kültür, özgürlük, eğitim, insan hakları vbvb) güvence altına alıp, düzenlemek için bir kısım önlemler alır. kanun yapar, uymayanları cezalandırır. neyin nasıl yapılacağının kurallarını belirler vsvs.

güvenlik; içte ve dışta vatandaşların can ve mal güvenliğini sağlar. paylaşım ise elde edilen gelirin nasıl paylaşılacağını, vergilerin nereye harcanacağını belirler. meclis dediğimiz şeyden çıkan bütün yasalar vergi mevzuu üzerinden döner. bir yerde eninde sonunda vergilerin nasıl paylaşılacağına, nereye nasıl harcanacağına çıkar meclis kararlarının tümü. o yüzden devlete olduğundan fazla bir önem adletmek, kutsamak bence de biraz saçma/abartı. yazarın da entrysinde belirttiği üzere, yukarda saydığım üç kavramdan birinde yada daha fazlasında yozlaşma başladığında işler sarpa sarıyor. ve "şehit" kavramını adlettiğimiz kişilerin yakınlarında ve toplumun genelinde boşa öldü, güç sahiplerinin çıkarları yüzünden öldü gibi bir algı oluşuyor. bu da bir yere kadar doğru.

ancak burada benim kafamda oluşan şöyle bir ayrım var. yarın öbür gün sınırda nöbet tutarken atılan bir roket, karakol baskını vs gibi şeylerden dolayı ölsek şehit sayılıyoruz ya hani. heh işte ben o hayatını kaybedenlere ne dini ne de kutsal açısından dolayı şehit diyip saygı duyma tribine girmiyorum. benim kafamdaki şehit kavramı; allah yolunda ölenler ya da devlet için ölenler gibi manipülasyona, sömürüye açık bir kavram değil. orada ölen insan; içinde yaşadığı toplum, anası/babası/kardeşi, komşusu, hiç tanımadığı x şehrinden bir masum, hristiyan arkadaşı, tanımadığı dinsiz bir vatandaş ölmesin/huzuru bozulmasın/hakları gasp edilmesin diye öldü, şehit oldu. ve ben bu insana, onun yakınlarına sonuna kadar saygı ve minnet duyarım.

devlet ve güç sahipleri hadi gidin ölün, ölürseniz şehitsin kralsın b'oluuum diye elimize silah verip bizi ölmeye gönderiyor diye enayi olmuyoruz. sıınırda o nöbeti tutan asker, o askere patates soyup yemek yapmakla görevli başka bir asker, devriye atan polis, kırsalda kan davasına müdaheleye giden jandarma, hayatını tehlikeye atarak görev yapan istihbaratçı, işini hakkıyla yapmaya çalışan yozlaşmamış bürokrat vsvs bunları devletin ya da allahın yolunda ölmek için değil; içinde yetiştiği, kendini bulduğu toplum ve milleti için bu görevleri yapıyor. ölüyor, öldürüyor.

50 kişilik avcı toplayıcı bir klanda yaşadığınızı düşünelim. yaşadığınız bölge de av ve toplayıcılık imkanlarınız zengin, keyfiniz gıcır. 10 km ötede kuraklık yaşayan başka bir kabile geldi bölgenize, yaşam/beslenme gibi haklarınıza göz dikti. kabileniz için savaşabilecek 20 kişi var. geri kalan 30 kişi kadın, çocuk, yaşlı, hasta vs diyelim. kalan 30 kişi için savaşmak, ölmek, öldürmek neden enayilik olsun? ve neden bu yolda ölenleri ben saygıyla anıp, arkalarından minnetle göz yaşı dökmeyeyim?

"vatan sagolsun" lafı neden evlere şenlik bir laf olsun? vatan ve içinde yaşadığım toplum için fedakarlıkta bulunmayacaksam ne için kim için fedakarlıkta bulunacağım?

"devlet hicbir dini kavrami tanimamasina ve devlet erkani hunharca haram yemesine ragmen, "sehitlik" kavramini ortaya atarak" demiş. e aynı şey din için de geçerli. din de yeri geliyor hiç bir insani değeri tanımadan hüküm verip, ceza verebiliyor. ya da sırf başka bir dine mensup diye masum insanların ölmesine cevaz verebiliyor.

bakınız; haçlı seferleri. bakınız gaza ve cihad. gaza ve cihad, haçlı seferleri dediğimiz şey de aslında/özünde ticaret yolları, para, güç sahiplerinin otoritesi için uydurulmuş şeyler. kısaca; şehitlik ve şehadet kavramı benim için ne dini ne de kutsal devlet mantığında geçerli şeyler değil. ben şehit olmuş insanlara; ait oldukları toplum için feda edebilecekleri en değerli şeyi feda ettikleri için saygı duyuyorum. gönül ister kimse şehit olmasın. ölmesin, öldürmesin. ancak john lennon şarkılarında yaşamıyoruz. bu hayatın bir gerçeği ve içinde bulunduğum topluma herhangi bir şekilde kast eden iç/dış tehditle mücadele etmek, ölmek öldürmek de enayilik değil. yanlış politikalar nedeniyle üzücü bir çok hadise yaşandı/yaşanmaya da devam ediyor. bunları eleştirmek, bunlarla mücadele etmek de benim, senin, toplumun görevi zaten. neyse çok uzadı. umarım anlatabildim.

son zamanlarda ülkemizde anlam kargaşasına uğramış terim.
zamanla anlamını ve önemini yitiriyor mu ne?
herkese,her ölene şehit denilmeye başlandı.

maalesef her ölene verilen mertebe. yönetenlerin şahsi çıkarları için ölen herkese şehit denmeye başlandı. resmen ailelerin yüreğine su serpme masalı bu. ölüm güzellemesini yapacakları başka konu kalmamış gibi -ki ölümün kendisinde güzel bir yan yokken.