sen hiç ateşböceği gördün mü

izleyen herkesin mutlaka kalbine dokunacağı bir filmdi . duygusal bi insansanız etkilenmemeniz kaçınılmaz . bir de zaten ateş böcekleri ile özel bi anınız varsa ..

yılmaz erdoğan bu tiyatro oyunlarını sinemaya uyarlama çalışmalarıni daha öncede yaptı. bu film en iyi uyarlaması. tamamen kusursuz bir film mi tabiki değil eleştirel gözle bakınca zaten kusursuz film yok. hikaye bizden hayatın içinden ciddi bir trajedi var altta yatan bunun yanındaysa hayatın o mayhoş tadının nedeni olan mutluluk kırıntıları da mevcut oyuzden izlenmesi gereken belirli bir özgünlüğü olan hoş bir yapım tavsiye edilir

ecem erkek'in bu kadar güzel bir oyuncu olduğunu bilmiyordum. sesinden, duruşuna kadar bence müthiş oyunculuktu.
herhalde yıllardan sonra ilk kez ağladım. müziğiyle bile duygusal yaptı bu film beni.
(bkz: sana puanım dokuz kanka)

babası olmayanlar arkadaş ortamında izlemesinler filmden çok siz izleniyorsunuz. çevredekilerin canı sıkılıyor acaba izlemese miydik, üzülür mü acaba gibi düşünceleri resmen o sessizlikte gürültü gibi duyuyorsunuz. siz de ya öyle düşünmeyin gibi mesajlar vermek için istemeden gülüyorsunuz. tabi ben demet akbağ'ın oynadığı versiyon için konuşuyorum. belki netfliks versiyonunda eskisinin kötü bir kopyası olduğunu görünce gerçekten gülebilirsiniz de.

az önce bitirdiğim filmdir. bol bol güldüm ve bol bol ağladım hatta bir ara ağlarken güldüm bile. duygusal olmamın etkisi bir yana gerçekten güzel bir filmdi. bazı yerlerinde anlayanlar için çok güzel göndermeler de vardı. öyle çok film izleyen biri değilimdir ama ne bileyim beni etkiledi gerçekten. çok beğendim ben, bu tür filmleri seviyorsanız kesin izleyin derim. filmden bir sözü de paylaşayım hemen:
"lambalar sadece ışık verir ama ateşböcekleri aydınlatır"

sen hiç ateşböceği gördün mü çocukluğumdan beri defalarca izlediğim tiyatro filmidir. bu yıl yeni versiyonunu da izledim. ama benim için ilkinin yeri ayrıdır. senarist ve yönetmenliğini yılmaz erdoğan'ın yaptığı, başrollerinde demet akbağ ve bkm oyuncularının olduğu oyunda daha bebekken konuşmaya, iki yaşındayken dört rakamlı sayıları aklından çarpmaya başlayan üstün zekalı gülseren'in hayatını izliyoruz. gülseren elinde feneriyle ateşböcekleriyle konuşan biridir. yalnızlığını onlarla arkadaşlık ederek giderir. oyunda onun hayatını izlerken bir yandan ülkenin elli yıllık süreci de anlatılır. ben her yıl bir kere sen hiç ateşböceği gördün müyü izlerim. yeni versiyonunu da izledim, birkaç değişiklik olsa da o da güzeldi.

tiyatrosunu izlemiş biri olarak çok kötü buldum. tiyatrosu efsanedir, bir an bile sıkılmazsın. ağlarken güldürür, güldürürken düşündürür. ama günümüz versiyonu sinema filmi olarak çekilende hiç duyguya giremedim. çok yapay kalmış.

demet akbağ'ın canlandırdığı bir karakteri ondan sonra oynamak herkesin harcı değil. kadın çıtayı öyle bir yukarı çıkarmış ki, filmde gülseren karakterini oynayan kişi ilkokul müsameresi yapıyormuş gibi kalmış.

düşünüyorumda o dönemlerde yaşayanlar mı daha özgürdü, yoksa bizim gibi bu dönemde yaşayanlar mı? ne de çok her şey aynı hiç değişmiyor bir şeyler. böyle bir filmden bunları düşünmek, özgürlük savaşımızın hala devam ettiğinin göstergesi benim için hala zincirlerimizi kırmayı başarmadığımızı düşünüyorum ve gelecek yıllarıma umutsuzlukla bakıyorum bu yaşta...

belki de ben hiç ateş böceklerini göremiycem :(

'yalanların türkçesini duymaktansa, gerçeklerin rusçasını duymak'

'bu ülkede zeka neden hep dayak yer?'

'ciddiyete iman etmişiz nerde görsek öldürüyoruz, yok ediyoruz neşeyi ve sevinci.'

iyi bulduğum tek şey baba (engin alkan) rolü. tek beğendiğim o oldu çok güzel oynamış, çok samimiydi bence. genel olarak mantığa aykırı, samimiyetsiz, sönük ve bayağı şeyler vardı ama yine de öylesine izlenebilir bir film, bulaşık yıkarken falan :) o kadar yani

nostaljik, dönemin siyasi ve sosyakültürel yapısını yansıtan yılmaz erdoğan'ın deyimiyle "derdi olan bir film" ama yine de sanki zamanın ruhunu da yakalayalım diye eklemiş oldukları güncel unsurlar yerine oturmuyor. keşke daha erken doğsaydım ve o dönem de tiyatro da izleyebilseydim hissiyatı çoğu kez kendini hissettirdi.

tiyatrosunu izleme fırsatım olmadı, bir kaç yılla kaçırdık diyelim. filme gelirsek tipik bir bkm filmi. bkm filmleri genel izleyiciye hitap ettiğinden yüzde 90 saçma sapan komedi filmleri olur. ha ben yine de fırsat buldukça izlerim atlaya atlaya. bütçeleri epey yüksek olduğundan sanat yönetmenliği başta olmak üzere bir kaç teknik detaya bakmak hoşuma gidiyor.

bu filmde yine tam bir bkm filmi olmuş. ama diğer bkm filmlerinden. hani şu yılmaz erdoğan'ın ağırlığı olanlardan. yani aslında tanım girecek üzerine konuşacak pek bir numarası yok ama ben sanat filmi seviyorum yeaa tayfa bile sıkılmadan boş vakit geçirmek için izleyebilir.

ecem erkek'e gelirsek, ilk defa izleme fırsatı buldum. harikalar yaratmamış ancak kameraya çok yakışan bir suratı var. o abartı karakteri bile çok yorulmadan izledim. fena değil yani.

çok hoş bir his bırakmıştı içimde izledikten sonra. ecem erkek oynuyor, bayılıyorum zaten kadına, güzelce hakkını verdiğini düşünüyorum. sağ sol çatışmalarını eşit derecede ve mizahi şekilde işlemeleri de ayrıca hoşuma giden detaylardan biridir. yılmaz erdoğan’ın gülme mücadelesi verdiği sahneye de baya gülmüştük. çok güzeldi.

kadrosu için izlemek istiyordum netfilixte 1. olmadan takip etmiştim ama beklentimi karşılamadı zaman kaybı mı bilemem genelde belirli yaş grubuna hitap ediyor o yüzden ben çok sevdiğim oyuncular olmasına rağmen çok keyif alamadım.

eski versiyonu oyuncu kadrosu sebebiyle daha güzeldi.
yenisi için daha iyi bir oyuncu kadrosu seçilebilirdi çok aceleye gelmiş gibi, son sahneler çok başarısız daha çok detay olabilirdi.

ben tiyatrosunu seyretmedim bu yüzden tam objektif yorum olmaz ancak filmi hoşuma gitti. özellikle türkiyenin bize pek anlatilmayan yıllarını görmek ilgimi çekti ve açıkçası beni dehşete düşürdü. aynı zamanda filmde çok sevdiğim ve aklıma kazıdığım(ki hiç yapamam balık gibiyim çünkü) iki replik var:

biraz geç izlemiş olsamda az önce bitirdiğim filmdir. hem güldüren hem ağlatan hem de ağlarken güldüren bir filmdir. filmden aklımda kalan bir replik var ki, izlerken duyduğumda filmi durdurup düşüncelere dalmamı sağlamıştır.

- hayatta hiçbir şeyin mükemmel olmaması ne kadar mükemmel değil mi?

nedir bu mükemmel olma yarışımız sahi, ben sana göre eksik olanlarımla da güzelim ya da sen bana göre var olan uyumsuzluklarınla da güzelsin. sahip olduğum tüm eksi ve artılarımla hali hazırda zaten mükemmel olduğum için mutluyum. tüm bu mükemmeliyetcilik içerisinde mükkemmel olma cabasından uzak kendin olarak yaşayabilmek ne güzel.

oyununu izlemediğim için önyargısız izlediğim ve beğendiğim yılmaz erdoğan filmi.
ayrı ayrı sevdiğim oyuncuları bir arada izlemek keyifliydi.

ecem erkek adına ayrıca mutlu oldum. çünkü güldür güldür'de üzerine yapışan komedi karakteri hiç sevmiyorum ama kendisinin daha farklı bir oyunculuğu olduğunu düşünürdüm hep. beni bu konuda şaşırtmadı.

hikaye olarak çok parça parça duygular hissettirdi. ateşböceği konusunu sevemedim mesela. yani o noktada bana duygu geçmedi.
ama babasıyla olan sahneler, babasının ölümü beni çok etkiledi. sanırım bu ara babamı çok özlememin etkisi fazlaca oldu.
karakter hikayeleri derinliksiz ve çok hızlıydı. ama bu benim için tolere edilebilir bir durum oldu. sadece güzel oyuncululukları bile izlemek yetti diyebilirim.
hikayede kafasından çok hızlı işlem yapabiliyor olması ve okuldan atılması vs. durumları her insanın yaşadığı bir sıkıntıya ışık tuttu bence. çocuğun yeteneği ne olursa olsun, okulda, evde ona nasıl yaklaşılırsa çocuğun hayatı o oranda olumlu ya da olumsuz bir yola giriyor. bu yüzden nice çocuğun yeteneğinin köreldiği ve aslında yaşamında nasıl tek düzeleşip, yitip gittiği gerçeği bir kez daha üzdü beni. bana hissettirdiği buydu.

yılmaz erdoğan filmlerinin tadını seviyorum zaten, bu da listeye girdi böylece.

filmde verilmek istenen mesaj neydi ya da filmin olayı neydi ? hayatını izlediğimiz kadın ne aman aman bi zekiydi ne aman aman bi hayatı oldu. gayet normal bi filmdi. kötüydü demiyorum iyiydi de demiyorum. sadece bu kadar abartılmasını anlamıyorum. sırf ecem erkek için izlemiştim ama ne onu beğendim ne filmi. kötü değil ama abartılacak bi film hiç değil. ben ki izlediğim şeyi defalarca izlemeye bayılan ben bi daha izler miyim , hiç sanmıyorum.

dün netflixde orijinal demet akbağ ile çekileni seyrettim. genel olarak iyiydi. yalnız 12 eylül ve sonrası sahneleri ancak x kuşağı anlar. daha gençler için anlamsız gelebilir.

aklından 4 basamaklı sayıları çarpabilen,açıksözlü, üstün zekalı gülseren adlı kadının hayatı üzerinden 1950’li yılların başından 2000’li yılların başına kadar türkiye cumhuriyetinin bir çeşit panaromasını işler.

filmi de çok güzeldir ama tiyatro oyunu nostaljik havasından mıdır bilmem daha çok hoşuma gitmiştir.

yılmaz erdoğan'ın efsane oyunudur.

müziklerini metin kalender yapmıştır.

yılmaz erdoğan'ın bir çok tiyatrosunun müziğini yapan adamdır.

efsane ötesi müzikleri var.
7 tane bırakacağım.

sen hiç ateşböceği gördün mü üçlemesi
1:
2:
3:

keyifli dinlemeler.