shakespeare'in sevilen sözleri

kardeşin ulan o senin, kardeşin.

ne kadar acıdır bir başkasının gözüyle bakmak - mutluluğa.

"şarap, şişelenmiş şiirdir. "

"kadir popcorn hiç komik olmayan bir şaklabandır. soytarıdır."

(bkz: şeyh pir)

şuraya bir söz ve bir tirad bırakayım;

insan olmak adına yapıyorum, dahasını da yapabilirim.

...
olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu!
düşüncemizin katlanması mı güzel,
zalim kaderin yumruklarına, oklarına
yoksa diretip bela denizlerine karşı
dur, yeter! demesi mi?
ölmek, uyumak sadece! düşünün ki uyumakla yalnız
bitebilir bütün acıları yüreğin,
çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.
uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü!
çünkü ölüm uykularında,
sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından,
ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu.
bu düşüncedir uzun yaşamayı cehennem eden.
kim dayanabilir zamanın kırbacına?
zorbanın kahrına, gururunun çiğnenmesine,
sevgisinin kepaze edilmesine
kanunların bu kadar yavaş
yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine
kötülere kul olmasına iyi insanın
bir bıçak saplayıp göğsüne kurtulmak varken?
kim ister bütün bunlara katlanmak
ağır bir hayatın altında inleyip terlemek
ölümden sonraki bir şeyden korkmasa,
o kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya
ürkütmese yüreğini?
bilmediğimiz belalara atılmaktansa
çektiklerine razı etmese insanı?
bilinç böyle korkak ediyor hepimizi:
düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor
yürekten gelenin doğal rengini.
ve nice büyük, yiğitçe atılışlar
yollarını değiştirip bu yüzden.
bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar.

bazen bir çocuk bakar gözlerinin içine. arkan dönüktür, göremezsin...
bazen güneş kucağındadır. orda olduğunu bilemezsin...
bazen yıldızları süpürürsün eteklerinle. telaşlısındır, farkına varamazsın...
bazen bir orkestra kurulur içinde. başka sesleri duyar, onu duyamazsın...
bazen mutluluk gelip konar kirpiğine. sen, onu hep uzaklarda ararsın...
bazen bir sandık hazine durur başucunda. akıl edip, kapağı aralamazsın...
bazen hayatının fırsatı geçer önünden. tehir eder, yakalamazsın...
bazen kutsal bir el uzanır sana göklerden. meşgulsündür, uzanıp tutmazsın...

yazık..
hem kıyasıya harcıyorsun kendini,
hem gönlün yeltenmiyor hiç kimseyi sevmeye.

güven ruh gibidir terkettiği bedene asla geri dönmez..

hamlet
ve (bkz: elm sokağında kabus)

yarın... yine yarın...yine yarın...
sürüklenip gidiyor böyle bu boş yaşam ,
kayıtlı zamanın son hecesine kadar.
dünlerimiz ise, onca budalaya ışık tutup ,
toprak altına giden yolu gösterdi o kadar.
sön artık, hadi sön, ömrü kısa kandil!
yaşam dediğin yürüyen bir gölge,
bir garip oyuncu;
bir hışım sahnede boy gösteriyor;
sonra haber çıkmıyor zavallıdan .
yaşam bir masal; kaçığın birinin anlattığı.
şamata ve öfke dolu baştan başa;
hiçbir anlamı yok.

cehalet tanrı’nın laneti olduğuna göre, bilgi göklere uçabileceğimiz kanatlardır.

'seni anlıyorum diyen insanlara,william shakespeare şöyle cevap veriyor:
"hissedemedigin birşeyi anlayamazsın."

beklemek cehennemdir.

vazgeçtim dünyadan tek ölüm paklar beni,
değmez bu yangın yeri avuç açmaya değmez,
değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini,
değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz,
değil mi ki ayaklar altında insan onuru,
o kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış,
ezilmiş, hor görülmüş el emeği göz nuru
ödlekler geçmiş başa derken mertlik bozulmuş,
değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın,
değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene,
doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın,
değil mi ki kötüler kadı olmuş yemen'e,
vazgeçtim bu dünyadan, dünyamdan vazgeçtim ama
seni yalnız koymak var, o koyuyor adama.


66.sonenin can yücel çevirisi.

öğret bana nasıl unutulur düşünmek.

bu sözlerime asrın budalaları şahit..
hepsi ömrünce günahkar,
ölünce masum şehit...
(sonelerinden birinde okumuştum artık kaçıncısı allah bilir)

eski bir inanışa göre: "her iç çekişte kalp bir damla kan kaybedermiş.
hamlet, william shakespeare