şiir yazmayı kolay bir iş zannetmek

bazı insanlar duygular olmadanda yazılabileceğini sanar… birine birşey hissetmezseniz değil şiir 2-3 kelimeyi yan yana bile getiremezsiniz

önce vermek istediğin bir duygu olacak, vermek istediğin bir mesaj.

sırf kafiye oluyor diye şiiri bozmayı göze alamazsın. yazdığın şiiri önce kendi içinde yaşayacaksın.
o şiir aklından çıkmayacak. kolay değil. düz yazıyı şiir zannetmeyeceksin. gerekirse cümleler devrik olacak, tek nefeste söyleyebildiğin bir nota gibi çıkacak ağızdan. şiir uzun şeyleri hiç sevmez. sevmiyor.

her şey tamam olunca oturup yazacaksın. kolay değil. sonra da yakacaksın. daha iyisini yazabileyim diye.

gerçek şairlerin yanında sesim çıkmaz ama ben 8 yıldır şiiri böyle yazıyorum. naçizane bir şey yazmak istedim. kendini şair sanıyor ergen laflarına kırılacak yaşı da geçtim. şairlik iddiam yok, ha, oladabilirdi, ömrü şiirle geçmeyen birinin sen şiirden ne anlarsın demesi kadar vahimi yok.

biraz ilham biraz duygu çokça da yetenek ister şiir yazmak. şiiri oluşturacak o hissi yakalamadıktan sonra saatlerce elinde kalem bekle dur tek satır yazamazsın . şiir insanın içine ayna tutmasıdır derim hep. kelimelerle kendini kendine anlatma ve bazen de sende olmayan o derin duyguyu anlama çabasıdır. sözün özü şiir yazmayı kolay sananlar şiirin ne olduğunu gerçek anlamda kavrayamamış olanlardır.

(bkz: posta gazetesi yurdumun şairleri köşesi)

kolay yazıldıysa, o şiir değildir.

geçen instagramda reklamı yapılan bir kitaba denk geldim kendimi yüksekte görmüyorum yanlış anlaşılma olmasın ama reklam iki üç kez önüme çıkınca sinirlendim bile yani sonu uydurulmuş ve kitap yapılmış şiirler vardı okudum yani zaman ayırıp okudum bu fikre ortaya dökmek için ama gerçekten çocuk şiirleri bile daha iyi olabilir. yazara mesaj atardım da küfür yemek istemedim.