sinemada tek başına izlenen ilk film

shrek idi sanırsam. tam hatırlamıyorum. rus gelin ile shrek arasında gidip geliyorum.

(bkz: ghost ship) . altıma etmemiş olmam asaletimdendir *

farkında değildim başlığı görene kadar, hiç gitmediğimin sinemaya tek başıma. e madem yapılacaklar listesine eklensin.

harry potter ve zümrüdüanka yoldaşlığı.

fetih 1453- film somaya geldiğinde önce belediye sinemasında oynatıldı.
sonra seaş sosyal tesisler sinemasına geldi. ancak belediye sinemasında herkes izlediği için kimse buraya gelmedi.
kıymetli babam da sinemada çalıştığı için ben tek başıma izlemiştim.

çanakkale yolun sonu-bu film büyük beklentilerle getirildi. bu film geldiğinde de belediye sineması el değiştirmişti ve bu yüzden seaş'a daha erken geldi.annem ben ve babam gittik. ancak kimsecikler yoktu. üçümüz izledik. bu filmin bir diğer özelliği de annemin sinemada izlediği ilk sinema filmi olmasıdır.

bu başlık sayesinde sinemada hiçbir zaman tek başıma film izlemediğimi fark ettim. zaten sinema salonlarını oldum olası sevmemişimdir. sinemada izlediğim hiçbir film bende yer etmemiştir. bir dönemin zorunluluğunu, kültür olarak kabul etmek de her zaman doğru değil...

"sinema, tüm sıkıcı yönlerinden arındırılmış bir hayattır." bu söze binaen rahatlığa düşkünüm aynı zamanda film izlerken. evet yahu, ben sinema salonlarını hiç sevmiyorum.

ben sinemaya gitmekten pek hoşlanan birisi değilim, ama alışveriş, hele de kıyafet alışverişi benim kabusum gibi bir şeydir. zamanında annemlerle bir avm'ye gitmişim, onların kendilerini çeşitli mağazalarda kaybedeceği daha evden çıkmadan ''rahat ayakkabı giyelim.'' demelerinden belli. ben de onların bu heveslerine hiç ortak olamıyorum, ee, o zaman dedim ki gideyim de film izleyeyim.

arkadaşlarımın beni çokça sinemaya sürüklediği olmuştur, ama tek başıma izlediğim ilk film the revenant'dır. ana karakterin karlı ormanlarda hayatta kalma çabasını o an o kadar iyi anlamıştım ki, film bittikten sonra hugh glass'a içimden bir selam verip kendi karlı ormanlarıma doğru, annemlerin yanına döndüm.

(bkz: lucy)

sanırım alev almış bir genç kızın portresiydi. o dönem tek başına sinemaya gitmenin bokunu çıkarmıştım, her filme gidiyordum. o yüzden tam emin olamıyorum.

the hateful eight

les miserables-sefiller

ölümlü dünya
cinayet süsü

joker sinemaya geldiği zaman gitmiştim. yapılan yüzlerce memeden sonra aslında gitmeye çekinirken filme olan merakım galip geldi ve sinema salonuna girdim. herkesin tabi arkadaşı var, o ara biraz kırgın hissettim.

deadpool.

yalnız olduğum için hiç eğlenmemiştim ve gülen insanlara sinirlenmiştim. fakat sonrasında bir çeşit tutku haline geldi bu tür aktiviteleri yalnız yapmak :d

dunkirk.

dünyanın en güzel tek kişilik aktivitesi... yanınızda "şimdi burda ne oldu yaa?" diye soran veya sizi filmin iyi ya da kötü olduğuna ikna etmeye çalışan kimse yoktur. müthiş bir dinginliktir.

izleyecek film bulamayıp bir animasyona girmiştim. adını hatırlamıyorum ama güzeldi yarısında uyuyakalmıştım gerçi.

hiç bu kadar yalnız olmadım. allah sabır versin. evet.

2008 yılında izlediğim filmdir.

(bkz: ıssız adam)

başlıkla baya uyumlu oldu.*

hiç tek başına izlemedim ne büyük kayıp.
en kısa sürede gerçekleştireceğim eylem