sorunlu aile hayatı

hem cahil hem de ilkel olan toplumumuzda katmerli bir yaradır. pek çoğumuz muzdatiptir bundan. ama üzülmeyin çaresi var elbette.

bir kere aile şapkasını atıp birey şapkasını takacaksın. ailenin acıları, sorunları ve kavgaları bitmez. iyileşmiyorlarsa, daha doğrusu sorun direkt onlardan kaynaklıysa ve bunu kabullenmiyorlarsa atacaksın aileyi. bu kendini korumanın ön şartıdır. bu radikal kararı veremeyenler ailelerinin karanlığında boğulur ve muhtemelen ileride kurmaya yeltendikleri aile de aynen geldikleri aile gibi sorunlu ve işlevsiz olur.

atın kardeşim! sizi üzeni yıpratanı atın, öz evladınız hayırsız olsa onu bile atın! hayırsız oğlunuzu/kızınızı "evlenince düzene girer." diye birilerinin başına sarmayın! ruh sağlığı berbat yakınınıza "bak yaşlanınca yalnızlık çekersin, yap bir çocuk da yaşlanınca kapılara bakma." demeyin. sorunlu ailelerin büyümesine, dallanıp budaklanmasına yol açmayın. sorunlu aileler büyümemelidir, ıslah edilmelidir!

ayrıca allah aşkına üst üste yapılan düşük ve ölü doğumları ciddiye alın! siz idrak edemeseniz de kabul etmek istemeseniz de natürel seleksiyon ya da "her şerde bir hayır var" mekanizması çürükleri elemekte yüzbinlerce yıldır kusursuz işliyor. olmuyorsa bırakın olmasın.

insanın başına bu dünyada gelebilecek en büyük beladır.

yaptığın her işte kurduğun her ilişkide her sorun da karşına engel koyacak hem soyut hem somut engel. hele yetişkin olunca hem çözme çabası hemde ailenin acılarını dindirme isteği. insanı tek başına mahvedebilecek şey. değişmez ama belki etkileri azalarbilir.

baskıcı ebeveynlerin bulunduğu aile hayatıdır. sağlıklı bir ilişki söz konusu değildir bireyler için.

bence gerçekten kötü ve kalpsiz olduğunu düşündüğümüz insanları ülkedeki iyi insanlar olarak örgütlenip öldürmeliyiz bir akşam. hem dünya tarihine geçeriz hem de ülkede infial başlatmış oluruz. mükemmel olurdu sadece 5 dakika hayal edin.

özgüvensiz yetişen çocuklar olur

hiç olmamasıyla kafa kafaya yarışır.*

kanserdir, ülserdir, illettir, zillettir, zulümdür zulüm!
adamı bahçeli gibi konuşturur o derece...

tüm enerjinizi sömürür.. allah düşmanıma vermesin..

fani dünya hayatını ebedi cehennem hayatına çeviren zulümattır efendim...

tıpkı çamura şekil veren sanatçı gibi, çocuğun kişiliğini şekillendirir. böyle bir ailede büyüyen çocukların sağlıklı bireyler olması zor.

garip bir durumdur nasıl tanımlaması zor arada bir sevgi vardır fakat ihtiyaçtan mıdır bilinmez. kaybetmekten korkarsın ama bu tamamen alışkanlık ve içine düşeceğin boşluğun korkusundandır belki de. her zaman kişinin içinde bir boşluk ve güvensizlik hakimdir. insanı yıpratır

sorunlu bir gelecek yaratır, bırakmaz yakanızı.

sürekli bir yere kaçma birilerine sığınma duygularını oluşturan durum. bu yüzden bolca hata yaptırır insana.

ergen yaşlarda pek bir yansıması olmaz fakat ileride çok büyük sıkıntılara yol açar.

bütün hayatın sorunlu geçeceğinin en büyük delilidir.

umursamamayı ve unutmayı öğrenemezsen,gamsız bir insan değilsen;affederek üzerindeki ağırlığı atamazsan,hayatın boyunca peşini bırakamayacak olan durumdur.

boşanmış bir anne babanın çocuğu olsam bile kaçamadığım bir durum daha. en azından boşandıkları için ev ortamımda ebeveynlerimin kavgalarına, aile büyüklerinin oradan buradan bir şeylere salça olmasına tanık olmadım. yine de ne zaman ziyaretlerine gitsem anneme laf çakmaya çalışan, onun kötü bir kadın olduğunu hatta babamdan para kopartmak için beni kullandığını(babam eğitim masraflarımı ev harçlıklarımı karşılıyordu)söyleyip türlü iftiralar atan canım baba tarafımla tanışmak zorunda kaldım. ben affettim, affetmediğinizde ve içinizde bile olsa onlarla yüzleşmediğinizde o sırtınızda bir kambura dönüşüp sizi yavaş yavaş yere eğiyor çünkü. olan oldu, biten bitti ve ben seçmediğim insanların yükünü taşımadan ilerlemek istiyorum. aynı durumda olan insanlar, şansınız ve gücünüz varsa affedin. affetmezseniz de haklısınız ama affetmemek de kaldırılması zor olan ayrı bir yük.

panik atak, anksiyete ve travmaların yanı sıra boş bir kalb bırakır.düşünsene ailen bile seni sevmemiş, başka kim sevsin ki.bu pesimistlik döngüsün de sen hep boş bardaksın.

ikili ilişkilerde sürekli sorun çıkaran tarafın vazgeçilmez bahanesi, dayanak noktası ve kurtarıcısıdır.