sorunlu aile hayatı

maalesef sorunlu ailede yetişen çocuklarda, yetişkinliğe doğru artan belli başlı sorunlar oluyor muhakkak. sorunlu aileye sahip olup da kendi durumunu farkedip düzeltecek bilince sahip olanlar belki bunu tersine çevirebilir.

dostoyevski' nin hayatıdır.
hasta bir anne, durmaksızın içen doktor bir ayyaş baba.
sorunlar olmasa çözümler de olmayacak ve dostoyevski çareyi yazmakta bulmayacaktı.
sorunlu aile hayatının tek iyi yanı çocukların bu savaşta edebiyata sığınmasıdır...

gök tengri beni yaratırken bir hadsizlik mi yaptım da bana bunu verdi?

çocukluğu süresince taciz ,akran şiddeti, aileden fiziksel şiddet, 17 yaşında tecavüze uğramış bir arkadaşım vardı ve üst tanimdaki gibi yazmaya sığınmıştı güzel yazardı ama yazmak başka gerçek hayat bambaşkadır!!! arkadaşım gerçek hayatında insanlardan nefrer eden, onu sevenlerden kaçan, ilişkilerinde şiddeti seven, uygulayan ve görmekten zevk alan bir insandır.

şimdi tekrar dostoyevski'ye dönersek ki madem örnek gösterilen kişi kendisidir
dostoyevski kumarbaz, hırsız, ahlak kurallarını umursamayan bir insandır.

işte sorunlu aile hayatı tam olarak insanlarda böyle tamir edilmez büyük hasarlara yol açmaktadır, dünyaca ünlü yazar olsanızda, istanbul'un merkezi bir muhitinde bir bodrum katında yaşıyor olsanızda tezahürler pek şaşmaz.

ömürlük çile. genetik miras..

sorunlu ailelerde o sorunun mutlaka nedeni vardır.
ya ebeveynler sorunlu ailede büyümüş öyle görmüş, yada dışarıdaki başarısızlıkların içeri yansımasıdır.

bazen de evde kronik hastalığı olan varsa buda ailede çatışmalara yol açar. çünkü stresi, uğraşması ekstra masrafı bunda çevreden destek olanda yoksa bu onları yıpratır ve en olmadık yerde çatışmalar yaşanabilir.

bu ailelerde kızlar genelde kurtuluşu evlilikte ararlar. bazı istisnalar vardır okumak başarılı olmak bu başarı dereceli olmalı ve cumhuriyet öğretmeni veya öyle bir devlet adamının veya güçlü bir hayırseverin dikkatini çekmeli yada kendisi çektirmeli.

erkekler mi? onlarda okuyup kendini aklen mantıken kendini geliştirenler ve iyi arkadaş ortamı veya sahip çıkan iyi akraba varsa kurtulurlar.

stresli bir durumdur. özgüvensiz çocuklar ortaya çıkar. bir çatışma ortamı görünce çok rahatsız olurlar.

sorunsuz aile mutlaka vardır ama ülkemizde azdır.

sorun çıkaran faktörlerde vardır.
kaynana, kayınpeder vb. akrabalar,
ergenliğe giren çocuk,
işsiz kalan baba,
sorumsuz anne vb.

eşler arasında ise zamanla oluşan monotonluk, memnuniyetsizlik, başka eşlerle kıyaslama vb.

bunlar yatak odasına yansır ve yataklar ayrılırsa o evlilik bitmiştir.
çünkü çoğu şey yatak odasında baş başa iken daha sağlıklı düşünülüp çözülüyormuş

maalesef en kötüsünü yaşadık... kendi kendini büyütmek zorunda kalırsın.

dünyaya ya iyi bir edebiyatçı ya da kötü bir diktatör kazandırır.

topluma kötü insanlar kazandırabilir akside mümkündür.

insana kafayı yedirtir.

gereken desteği alıp travmalarını aşabilirse gayet sıradan bir insan bile olabilir. siz burada ki genelleme kraliçelerine bakmayın.

nasıl aile kurulacağını ya da kurulmayacağını iyi öğretir.

sorunlu çocuklar yetiştirir. sonra sözlüğe üye olup ona buna iftira atarlar. ilk üç ay anne sütü şart.

bu hayatta zeki insan aptal, sanatçı insan deli, normal insanı da köle yaparlar.

hiç kapanmayacak yaralar açar kişide.
kişi, aileden görmediği bütün iyi davranış, sevgi, saygı, güler yüzü dışarıda arar. hep bir umut vardır ama insanlar o kadar acımasız olabiliyor ki, bir yudum mutluluğu bile çok görürler.
çocukluktan başlayan travmalarsa bir türlü sonu gelmeyen bir yola dönüşür.
gidersin, gidersin ama sana kalan sadece yorgunluk olur.

sizi ister istemez sorumlu kılar

belli bir yaşa kadar bunun boyunduruğunda yaşanır, neden olmasın? ne de olsa bu aile hayatı her şeyi etkiler. bir arkadaşa merhaba demekten, sokakta dik yürümeye kadar çok tercihte etkilidir. aldatma, şiddet, anlayışsızlık, sevgisizlik, ilgisizlik. çok şey olabilir bir ailenin sorunu. hatta bazen hepsi birden.

iyi de nereye kadar? hayat senin hayatın alooo. hayatını sorunlu aileyi suçlayarak ve eylemlerinin kusurunu ona yükleyerek geçirince elinde onların seni mahkum ettiği hayattan başka ne kalır?

hadi baştan alalım. gerçekten özümüzde saklanan bir insan var mı yoksa istediğimiz insanı olmayı seçebiliyor muyuz? gerçekten aslında sahip olmayı istemediğimiz özellikleri sırf bu zamana kadar böyle yaşadık diye taşımaya devam etmek zorunda mıyız? pöf.

hayatı boyunca ailesini suçlayan bir çocuk olmaktan yetişkin olmaya geçiş. sancılı duruyor. sorunlu aileler vardır, ailelerin sorunları da vardır. o ailelerde büyüyen çocukların yetişkin olup hayatının hakimi olması mümkündür. aksi de olabilir, ne zararı var? o da hayat. ailenin kopyası olarak da devam eder hayat.

az önce house izledim ve çok ilginç bir tesadüf oldu. o bölümün de konusu ailelerinin hayatını mahvettigi cocuklardi.

houseun dediği gibi : ailenin hayatını mahvetmesi normal ama bunu romantize etmek saçmadır.

öncelikle sorunsuz aile hayatı diye bir şey yoktur. sorunlar gelir gider. üzer, uğraştırır, yorar, bıktırır. buna rağmen kendini koparmadan sevmeye, bir arada olmaya, birbirine destek vermeye, güvenmeye, affetmeye devam edebiliyorsan sağlıklı mutlu bir ailedesindir.
aile olmak; öncelikle aile bireylerinden öğrenilir. bazı ailelerde yanlış davranış kalıpları nesilden nesile geçer. memnuniyetsiz olmak, sevgisiz olmak, suçlayıcı olmak, bazı temelsiz fobiler gibi.. bu yanlış davranışlara bazen tahammül edilebilir, üstünde durulmayabilir, şakaya vurulabilir bazense ciddi travmatik ve zarar verici etkileri olduğunda bağlılığı ve iyi duyguları bitirir. böyle durumlarda iletişimde kalarak sorunu çözmeye çalışmak, çözülmüyorsa en azından kendini ifade etmek veya iletişimi koparıp, kimsesiz, bağsız, bağımsız bir hayata yol almak denenebilir.

sorunlu aile sorunlu çocukluk demek, bu da sorunlu ve arızalı gençlik demek, bu da berbat yetişen bir gelecek nesil demek.