sözlük yazarlarının yaptığı mesleğin en zor yanı

her işin kendine göre zorlukları var. yıllardır alıştım artık.
stresi var, farklı insanı var, patronu var, müşterisi var, tedarikçisi var, varoğlu var yani.
her birini belli zamanlar içinde yönetebiliyor insan, bir şekilde oluyor.
ve tabi her mesleğe dair spesifik zorluklar hep var ama benim için en önemli nokta firma içi, yurtdışı müşteriler, tedarikçiler veya alt hizmet sektörleri ile ilgili yaptığım onlarca yazışmada "konu"** ne ise düzgün bir şekilde her detayı yazdığım halde, yazılanı adam gibi okumadan aptalca yorum yapıp değerli iş vaktinizi sabote edenler.
hiç acımıyorum, çok ciddiyim en önemli yapı taşım olan ihracat müşterilerim bile olsa ağızlarına tükürüyorum.
firma içindekileri zaten 1 ayda adam ediyorum. sonrasında herkes yazılanı adam gibi okuyup, adam gibi anlıyor ve bir daha zaman kaybına tevessül edecek salak saçma yazışmalar yapmıyor.
bu kadar.
yoğun tempoda çalışan insanlar için zamanın doğru kullanılması en önemli detaydır.

her kesimden insanla, (iyi, kötü, zengin,fakir, hükümlü,hükümsüz, çirkef, laf anlamak istemeyen, yüksek ego sahibi, mağdur, ezilmiş, burnu havada) iletişim halinde olmak zorunda olmak.
bazen yüreğim kaldırmıyor.
zaten o yüzden yapmak istemiyorum mesleğimi.

maddi durumda en ağır şartlara sahipken ülke çalışmayan beş parasız öğrenci olmak.

(bkz: insanla uğraşmak)
laftan anlayanla anlaşmak kolay ama yalancı ve düzenbaz ve üstüne terbiyesizlere denk gelince ister istemez ayarlarımız değişiyor.
bu sadece iş hayatında değil özel hayatta da böyle.

benim için seyahat etmek. ışim gereği firmaları ziyaret etmek ve gerekli sorunları çözmek ya da eğitim vermek için orada bulunmam gerekiyor. bu da sürekli seyahat etmek demek. yılda yaklaşık 130-140 gün seyahat yorucu oluyor. yılda 230 iş günü olduğunu düşünürsek durumu daha net anlarsınız.

şantiyede kalmak.

gerçi şantiyede çalışmak başlı başına zor da kalmak hepten beter. her türlü imkan sağlansa dahi, 24 saatiniz hapishaneden hallice bir yerde geçiyor.

düşünmek ve ezber yapmak

muhatap olacak insanın olmaması, iş arkadaşım bile yok benim, öyle tek başıma sıkılıyorum. keşke iş arkadaşım olsa, arada bir makara yapardık. biraz daha düşüneyim, işimin zor bir yanı yok ya. alanımda süper olduğum için... şaka şaka, batabiliyoruz biz :d sonra uğraş dur parayı eski haline getirmek için. aşırı stres, baskı ve heyecan içeren iş

(bkz: stres)

hatta stresin bendeki etkilerini daha iyi anlatması için (bkz: memduh başgan)'a mikrofon uzatıyoruz. buyur başgan;

ama alnına kodumunun işi stresli, tansiyon hastası oldum la sizin yüzünüzden

not: reklamcı, dijital medyacı.

benim gibi tezcanlı, eli çabuk, hareketli insanın masa başı işte çalışması, saatlerce oturduğum yerden kalkamamak diyebilirim. hesap işlerine hiç girmiyorum. sevilecek yanı yok zaten.

beklemek.o günü,o anı.ilk günün heyecanıyla; ömür boyu anlatılacak ve muhtamelen hepinizin haberi olacağı o günü...

tecrübesiz eleman alıyor olmanızın riski.
maaşımı kitap olarak talep ediyorum.

0-6 yaş grubu çocuklar ama özellikle 0-3 yaş grubu , etrafında gördüğü duyduğu ne varsa adeta bir video kamera gibi kaydediyor.

okul öncesi öğretmeni olabilmek bu anlamda her gün her dakika kendine çeki düzen vermeyi gerektiriyor. model oluyorsunuz ve çocuklar sizin söz ve tavırlarınızı farkında olmadan içselleştiriyor.

şüphesiz hepimiz insanız. hatalarımız elbette olur ama önemli olan elinden geleni yapmak ve yastığa başını koyduğunda huzurlu bir uykuya dalabilmek.

bir insanın tüm yaşam yolculuğunun parke taşlarını döşeyen ailesinden sonraki en önemli kişinin siz olduğunu bilmek ve buna uygun kalitede biri olmaya çalışmak idealiniz olmalı.

saldırganlık,zarar verme ihtimali ve vukuatı bulunan bir öğrenciye ders yazılması...kendimi kurdun önüne atılmış kuzu gibi hissediyorum o tarz bir öğrenciyle ders yazıldığı gün .

tonlarca sayıyı kafamda tutmak zorunda olmam. insanlara laf anlatmaya çalışmam, çok radyasyon almam ve gece nöbetlerinde tozlu pis klimayı çalıştırmak zorunda kalmam.

bence insanlarla iletişim.

işe gitmek.

her şeyi öğrenmek ve ezberlediklerimi aklımda tutmam gerek :(

para bozmak, adres tarifi, emanetçilik, veresiye vermek ve en önemlisi herkese selam vermek...

büyük misyonumuz var... mahalledeki tüpçü, mahallenin ağır abisidir.
tüpçülük, türkiye'deki yapılabilir ve elit ve ve de saygın 10 meslek arasındadır...

mahallede osuran olsa biz biliriz, kim iyi ayak değil, kim sorunlu, kim iyi insan biliriz.

gelir kadın/adam, der ki, selam mastorcum, bu anahtarı x kişi gelip senden alacak. evinin anahtarını emanet eder. biz güvenilir insanız...

tedarikçiyizdir, a4 kağıdından tut tornavidaya kadar, tüm eşrafın anlık ihtiyacını karşılarız. biz de faks bile mevcuttur, çekeriz.

mahlenin girişinde tüpçü olmayan mahle, biraz eksik kalmıştır...

yazmayınca yokluğunun fark edilmemesi.