sözlükçülerin evi olunca yapacakları şeyler

mümkünse bahçeli olsun, evi berghain'a çevirmeyi düşünüyorum.

20yaşım da çalıştığım şirket ile yıllık sözleşme imzalamıştım, sözleşme de şirketin belirlediğim evi alması yıl sonunda bana maaşım karşılığı teslim etmesi şeklinde belirledik.
insanın kendi evi gibi yok huzur ve kendi mülkün olduğunda bu şehre daha fazla bağlanmıştım.

maddi durumuma ve ne kadar zaman ayırabileceğime bağlı olarak kedi ve köpekler sahiplenmek isterdim. evde minnoş minnoş gezinirler öyle. bahçem olursa bir sürü çiçek ve güzel bir salıncak alırdım. salonumda bir sürü salon bitkisi olmasını isterdim. kedi ve köpekler kemirmesin diye* duvara asardım saksıları. güzel bir kitaplığım olurdu salonda.anı kalması için kitapların arkasına notlar alır ve güzel bir de fotoğraf albümü koyardım kitaplığıma. fotoğraf albümü önemli. evi olabildiğince modern dekore ederdim sanırım. zevklerim sürekli değişiyor ama şu an gri/beyaz ağırlıklı ve bol bitkili evleri seviyorum.* kitap okuma köşesi ve güzel bir de balkon isterdim. ayrıca mümkünse yıldızları izleyebileceğim bir teras. mutfağım da yine beyaz olurdu ve salonla bitişik olmasını isterdim. şu ortadaki tezgahlar çok hoşuma gidiyor onlardan koyardım bir tane. sürekli arkadaşlarımı çağırırdım, mutlu mutlu takılırdık evimde. birlikte tatlı falan yapardık, eğlenceli olur. müzik dinleyip dans edebilir ya da film izleyebilirdik. bahçemde de oturabilirdik. düşününce çok güzel geldi. şu an gözümde canlandırdığım ev güzel bir semtte ne kadar eder hayal bile edemiyorum. bahçe teras falan dedim aman aman. ortalama bir yerde bile 1-2 milyon eder bu ev. birilerinin çok çalışması lazım anlaşılan. türkiye simülasyonunda pek mümkün görünmüyor.

kişinin hayallerindeki ukdelerdir. bahçesinde renkli saksılar içinde çiçek yetiştirmek. salıncak kurup kitap okumak. yalın ayak cimlerde gezmek.

ılk işim büyük bir kitaplık yaptırmak olurdu. kendi kutuphanemi yapardım. balkonumu da çeşit çeşit kaktuslerle donatırdım. az ve öz eşyalarla döşerdim. evin her bir duvarını farklı renklerde boyardim.

t: var bir hayalimiz diyeceğimiz başlık.

çırıl çıplak evin her yerinde dolaşmak.

defalarca kez taşınmış birisi olarak her geldiğim evde duvarların rengi türk işi şampanya rengi oluyor ve ilk işin o duvarları beyaza boyatmak oluyor. yine aynısı, bu defa ben boyayacağım vallahi bıktım. kiralık evlerle ilgili uygulamam budur.
ha satın alabilirsem bir gün, duvarlara çıtalama uygulaması yaptırırım, bütün dolapları gömme hale getirecek içi boş sahte duvarlar yaptırırdım. veya dolap yerine amerikan evlerindeki gibi odanın bir kısmına askılık ve raflar yaptırıp, sahte duvarla kapattırım, bir kapıyla girilir yani dolaba. aslında çok maliyetli değil ama taşınacağım kesin olan eve min harcama yapmaya çalışıyorum tabii ki.

yatarım.

rahatça yazabileceğim bir ortam ve kütüphane. ayrıca retro konseptli bir oda.

sobada kestane, bir de soba borusuna elbise kurutma mandalları asacağım

çocukmuşum gibi her yeri renkli dalgalar şeklinde boyamak istiyorum. bahçemle ilgilenmek ve orayı minnak cennetime dönüştürmek istiyorum. *

benim çocukluğumda denize sıfır villa hayali kurulurdu.
şimdi çıta "ev"e kadar düşmüş.
ülkenin özetinin de özeti.

kendime bir bayan almak. evet.

evde dalgayı dikip boxerla gezmek.

mini-bar, amerikan mutfak ve küçük balkon düşünüyorum şimdilik.

kütüphane kurmak. hoş kitaplıklar almak ve dizayn etmek

eve karı kız atıp alem yapmak.

bu cümle eskiden aile yanından ayrılmak anlamına gelirdi. günümüzdeyse özellikle istanbul gibi imar rantının alıp yürüdüğü metropollerde ev alma ihtimalinin orta gelirli kesim için giderek imkansızlaşması nedeniyle kelime anlamıyla bir hayale dönüştü.

çok klasik olacak ama* kocaman bir kitaplığım olsun istiyorum. bir oda hayali kuruyorum kitap dolu.