squid game

ikiye bölerek iki günde bitirdiğim dizi. bu denli yaygara yapmaya değecek bir dizi değil, hızlı başlayıp koreli goygoyuna dönüyor. arada belki formatı usa kanallarına okuturuz devamını çekerler düsturuyla usa sekansları konulmuş. bence mantıklı. yine de özgün bir konusu olduğundan kıyasla türkiye'deki dizilere on basar.

yine de gereksiz uzun ve zaman kaybı olarak nitelendiriyor, yerine de the platform izlemenizi tavsiye ediyorum.

bazı oyunların teknik anlamda sorunları var, örneğin köprü oyununda sürenin bitimine ramak kala şansa kadere camcı birine denk gelerek kurtulabiliyorlar, öyle biri denk gelmeseydi süre bitecek ve herkes ölecekti, bu oyuna yatırım yapan vip kesimi altıncı yani son oyunu görmeyecekti, ee sonra? nerede bu işin 6 oyunluk eğlencesi, bu açıdan biraz garip. yani oyunda kalamar oyununa iki kişinin kalması sinematografik bir şovdu. daha hoş bir senaryo düşünülebilirdi, oyunların türleri kapsamında tabi. dolayısıyla, en başarılı oyun ilk oyun sırasıyla, halat çekme ve misket oyunuydu bence. ayrıca dizinin ikinci sezonunda polis ve sistemden birinci olarak çıkan ve daha sonra yönetici olan kardeşinin o konuma nasıl geldiğini ve elini kolunu bağlayanın ne olduğuna değinmesini bekliyorum, senarist ikinci sezonda farklı bir karakterin hikayesine odaklanacağım demişti, aynı orantıda bir ikinci sezon beklenen etkiyi bozacaktır.

kore deyince bir kadın olarak aklıma kimse kusura bakmasın kore kozmetikleri, hyundai, samsung beyazeşya ve tvleri ile içinde abur cubur boyalı manga karakterli oyuncakımsı ‘şeyler’ satan dükkanlar geliyorken birden bu imgelerin yerini insanların sokakta donarak öldüğü, işçinin ezildiği, kaçakçılarının kuzeyden insan kaçırdığı korkunç kapitalist bir ülke ve manyak patronlar aldı. ben uzaktan uzağa size hayrandım yahu. korece öğrenecektim. yıkıldım! her refahın bir bedeli var anladık da, yani bizi kıyaslayıp durdukları kore olsak sonumuz bu mu? gene fakirlik gene adaletsizlik. e biz kore olmadan da böyleyiz. ne değişecek ki? birileri daha zengin birileri daha fakir. gözümüzü açtın kalamar sağol da bir umudu da kaybettirdin.

netflix'in en çok izlenen dizisi olmayı başarmış. kendi reklamını kendi yaptı gibi birsey oldu. diziyi izleyeneler o kadar övdü ki her yerde. ama bir taraftan da ben iyi ki bu kadar popüler olmadan izlemişim. sosyal medyada o kadar abartılıyor ki şimdi izleseydim büyük ihtimalle beğenmezdim çünkü beklentimi arşa çıkarırdı.

dizi kesinlikle sürükleyici, merak uyandırıcı. tüm oyunları gerim gerim izletmeyi başardı.

şuymuş buymuş pok atmayın kardeşim.
netflix gibi bir platformda hard sex, eşcinsellik gibi konular olmadan özgün bir hikaye ile ilk bölümünden son bölümüne kendini heyecanla izleten çok güzel bir dizi.
elin korelisi yapmış. takdir edin.
ha recep ivedik in kahraman olduğu ülkede bu diziyi beğenmemişler varmış tınnn.

survivor dizisi diyenler olabilir kesinlikle katılmıyorum çünkü gerçekten inanılmaz mesajlar veriyor ve bu işi korelilerin yapmış olması mükemmel. hissi çok güzel yansıtmışlar güzel bir dizi.
izlenebilir.
yetişkinlerle.
çocuklar yokken.

koy türkiye'de asgari ücretle bir ay geçinme oyunu, görelim bakalım ne oluyor?

alttan alttan verdiği toplumsal mesajlar, dizinin ilgimi çekmesini sağladı. düşenin dostu olmaz, düşene bir tekme de bizden gibi adları da olabilirmiş.

insan sadece kendi çıkarlarını düşünen ve bunun için her şeyi, herkesi harcayabilecek bencil bir varlıktır. benim için dizinin anlattığı budur.

artık gıcık olduğum dizi. tamam ben de beğendim falan ama abartma timi o kadar abarttı ki her yerde görmekten sıkıldım. zaten popüler şeylere gıcığım var. abartmayın bir şeyi de ya soğuttunuz insanı diziden.

çok konuşuldu yere göğe sığdırılamadı fazla konuşulduğu için de izleyemedim ama yalnız bir zamanlar k-drama izleyen bizlere aptal gözü ile bakan çok insan bir k-dramanın peşinde koştu

bazı diziler filmler vardır. izledikten sonra bir süre sonra tekrar izlemek istersin. işte bu dizi öyle bir dizi değil. bir tür aperatif yedin bitti gitti. bir daha kimse ikinci kez izlemez. en öven de izlemez en yeren de.

son bölümdeki yemek sahnesinde, tepeden bakılan bir kaç saniyelik görüntü zaten malumun ilânı. söz konusu dizinin kimler tarafından, kimler için, ne amaçla yapıldığını fazlasıyla ortaya koyuyor. çocuklarımdan okulda sürekli bu dizi hakkında konuşulduğunu duyuyorum. pek çok arkadaşlarının da izlediğinden bahsediyorlar. cidden dehşete düşüyorum. ortaokul, lise çağındaki bu çocukların aileleri evlatlarının ne izlediğinden bu kadar mı habersizler. değil çocuklar, bilinçiz yetişkinlerin bile izlememesi gereken bir dizi bence.

birazdan son bölümünü izleyip , konuyu kafamda kapatacağım. evet gerçekten güzel bir dizi. şaşırtıyor,farklı, atmosferi mükemmel. yaratıcılık desen o da var. ama nereyi açsam karşımda. bir durun da. yok trafik lambası yapılmış, yok ‘kırmızı ışık yeşil ışık ‘diyen figürün çalar saati yapılmış, yok efendim oyuncuların eşofmanları üretilmiş ve yok satıyormuş. ınstagramı açıyorum, diziyle ilgili bir çok video, sahneye birilerini ekliyorlar da gülüyor millet de. güzel olan şeyin böyle de cıvığı çıkartılmaz yahu.

tanım: ilk bölümden itibaren seyircisini etkilemeyi başaran güney kore yapımı netflix dizisi.

benim açımdan sıkılmadan izlenebiliyor olması yeterli.
bunu da fazlasıyla başarıyor.
evet aradığımız zaman bir sürü saçmalık bulabiliriz.
artı eksi dengesinde artıları fazladır.

çelişkiler hiyerarşisini doğru biçimde anlatmaya çalışan ve işçi sınıfının gözünden çekilen netflix dizisi. doğrusu netflix ve işçi sınıfı kelimeleri pek bir ironik durdu da o bu başlığın konusu değil.


nevzat evrim önal'ın dizi hakkındaki yorumu da fazlasıyla kayda değer.



ilgili yorum

nevzat evrim önal'ın diziyle ilgili yazısı

şu yaşıma kadar hiç kore dizisi izlememiştim. ama dizi o kadar popüler oldu ki, sanki izlemezsem başıma bir şey gelecekmiş gibi hissettim. izledim, sevdim ama neden bu kadar abartıldı hala çözemedim. izle geç işte.

y******k gibi dizi. kore dizilerini zaten sevmiyorum da neymiş bu, bu kadar övülecek ne varmış diyerek izledim. trabzonsporluların cupamizu verun diye ağlaması gibi ağlayacağım, zamanımı geri verin lan.*
ha şimdi oldu ha bir şey olacak diye diye izledim; birkaç şey hariç dümdüz dizi ya, hani h****ktirrr bile olmadı anlatabiliyor muyum? 2.sezonu gelse izlemem muhtemelen, bilirkişiymişçesine puanım 4,5/10.

dizi izlerken sürüklüyor. lakin bir yandan böyle insanların (vıp) gerçekte de var olma düşüncesi mide bulandırıyor.
bey amca en son "çok para seni mutlu etmiyor, eğlenmek için başka şeyler arıyorsun" gibilerinden bir şey demişti.
birilerinin eğlencesi = birilerinin canı

sırf eleştirileri ve takip ettiğim bir youtube kanalının yorumlarını izlemek için bitirdim diziyi. wow olmadım. dizi işte… bir dizide aradığım tüm özellikleri bulamadım, yer yer sıkıldım da öyle böyle bitti işte.

ispanyada bir okulda çocukların velilerine uyarı mektubu vermişler diziyi izletmeyin diye. dizinin kendisinden çok buna ve o kartvizitteki numarayı arayan hergün en az dört bin kişinin oluşuna şaşırdım. insanlar çaresiz tamam ama hiç mi mantığınız yok? böyle bir oyun hadi gerçekten var diyelim, ciddi ciddi ölmeye gidicek misiniz?

konusu bakımından güzel bir dizi. kendini izlettiriyor. ama benim anlamadığım şey insanların neden bir şeyleri bu kadar abartmaya meyilli oluşudur. neden bir pazarlama ürününe bu kadar anlam yükleyip, onu yüceltiyoruz. aslında hepimiz birbirimizden etkileniyoruz, herkes ondan bundan gördüğü herşeyi yapmak zorunda değil. popülerlikten etkileniyoruz ve zaman ilerledikçe onun kölesi oluyoruz bu yüzden saçma şeyler bize mantıklıymış gibi geliyor.

geçen herkes konuşuyor kimi övüyor kimi yeriyor neymiş bu efendim diye başlayıp iki günde bitirdiğim dizi. ne abartıldığı kadar çok iyi ne de yerin dibine sokulacak kadar çok kötü. ben beğendim şahsen. lakin haftalardır sağda solda squid game hakkında bir şeyler görmekten de bıktım açıkçası.