sürekli umutsuz olan insan

maldir. ben yani. evet.

bir zamanlar umutlu olan insandır. tüm umutlarını çalan insanlardan bahsetsene bana.

keşke internet paketi bitse. evet.

e: şaka bir yana bazı dönemler olabilir, herkes yaşayabilir ama bir de kendiyle birlikte sizi de aşağı çekmeye çalışanlar var.
ne söylerseniz söyleyin, ne önerirsiniz önerin asla dinlemezler. öyle kalmak isterler, buna tutunurlar.

siz de yardım ettiğinizi zannederken kendinizi aynı ümitsizliğin içinde bulabilirsiniz. o yüzden çok uzun sürüyorsa ve beni de kötü etkiliyorsa açıkçası ben bir süre sonra uzak duruyorum çünkü zaten herkesin durumu ortada.

aslında uzun zamandan beri ülkenin durumu bu işte.

hak etmiştir, kesin bir bok yemiştir. bu hayatın bana öğrettiği en keskin şey bir demet akalın şarkı sözü oldu; herkes hak ettiği hayatı yaşıyor.

bugüne kadar hayatında terslikler yaşayıp da hak etmemiş bir tek insana bile denk gelmemişimdir.

tahammül edemediğim insan türüdür. sürekli her şeyden şikayet eden, gereksizce negatif enerji yayan insanlar tiksindirici geliyor. tabii ki hepimizin kendini umutsuz, mutsuz hissettiği zamanlar oluyor ama bunu bir yaşam stili haline getirip etrafa yaymak bambaşka bir seviye.

bir dönem sırf böyleydim. o dönemki arkadaşlarım bana iyi dayanmışlar ve hatta ikisiyle arkadaşlığımız hala devam ediyor. bunu görmeseler ya da kendileri olduğunu bilmeseler de buradan onları tebrik ve onlara teşekkür ediyorum efenim.

sürekli umutsuz olan insan değildir o

sürekli yakınmayı getirisi yüksek bir tutum sanan bedbahttır sadece. etrafta göreceğiniz insanların yarıdan çoğunu oluşturur. uzak durmak önerilir ama sosyal nedenlerle neredeyse temassız kalmak imkansızdır bu düşük ruhlularla.

yaşam sevincini öğretmek için tekrar 2-5 yaş dönemine geri götürülmeli ve özel eğitimden geçirilmelidir. o zaman seviçli, umutlu, iyimser olabilecektir. zamanda yolculuk mümkünse icat edilsin artık. umudumu kırmayın. mesajlarımı kapatırım bak.

umutta mutluluk gibi biyokimyasal bir iyi haldir. az çaba ile her bünyede olasılıklıdır. yeter ki öncelensin...

bunlar hiçbir şeyi kabullenemiyor galiba. bir kabullenseler rahat ederler. ne bu ülke düzelir ne insanlar. ne insanın hiç derdinin olmadığı bir dönem olur ne her şeyin mükemmel olduğu bir gün.
bahane olarak kullanıyor olabilir.

umuıdumu yititrsem neyim kalır ki geriye.

ortama sürekli negatif basan insanlar bir yerden sonra enerji sömürüyor. birçok insanın çeşitli sıkıntıları olabiliyor. gelir derdini anlatır gidersin. ama sürekli kasvet yükleyen insana belli bir raddeye kadar tölere edebiliyorum. ancak bir yerden sonra çekilmez bir hâl alıyor. sonra o kişiyle iletişimi azaltıyorum. ben derdini anlatırken bile ortamı germeyen her şeye rağmen gülebilen insanları daha güçlü ve samimi buluyorum.

içinde bulunduğumuz durum ve yaşadığımız ortamdan dolayı hepimiz bu hisse kapılabiliriz,şahsen bende de oluşuyor bu durum.ama bunun dozu ve sürekliliği önemli o da can sıkabilir tabiki özellikle insan ilişkilerinde bu tarz insanlar çekilmez olurlar.bir iş yaparken senin modunu düşürür vs. vs...

diğer bir yandan da yukarıda da yazılmış bu durum doğuştan da olan birşey değil belli bir yaşanmışlık sonucu,hayal kırıklıklarından dolayı da oluşmuş olabilir.önemli olan bunu sürekli dışarı yansıtmamak pozitifliği terk etmemek özellikle de insan ilişkilerinde.