tanrının acımasız olma ihtimali

olmayan şeyin duyguları olmaz.

değildir. o her kuluna acır. merhameti sonsuzdur. esirgeyici ve bağışlayıcıdır.

yüce rabbim kesinlikle inanılmaz bağışlayıcı ve çok sevgi dolu bir yaradandır.akli irademizin bunu algılayabileceğini düşünmüyorum.bence rabbimiz insani kapasitemizin çok üstünde bir sevgi-bağışlayıcılığa sahiptir.

öyle ki bunca hatamıza, suçumuza rağmen dualarımız kabul edilir, karşımıza iyi yollar açılır ve hep iyiliği seçmemiz için yeni fırsatlar verilir.

aksini iddia etmek bence riyakarlıktır üzgünüm.

değildir/yoktur.

furkan suresi 70.ayet kafi.
acıması ve merhametinin sonsuzluğundan bahseder.

inanmayan insanlar için zaten ortada bir problem yok. inanıpta bunu sorgulayan var ise o düşünsün.

büyük dinlerin kitaplarına bakıldığı zaman bir sistematikten bahseden tek kitap kuran oluyor. diğer kitaplar daha çok meseller üzerinden ibret hikayeleri yani dolaylı bir şekilde iyi insan ideasını anlatıyorlar. fakat onlar da oldukça insan doğasını kısıtlayan bir idealden bahsediyor. kuran'a sonra değineceğim ancak bu elimizdeki donelere bakarsak tanrının pek şakası yok, söylemem gerek. hepiniz tanrı bağışlayıcıdır, şöyle güzeldir, böyle canımdır yazmışsınız sanki tanrı kayınçonuzmuş gibi ama üzülerek söyleyeceğim bu bahsettiğim kitapları okursanız durumun hiç de öyle olmadığını anlardınız.

bir kere tanrı fikri kölelik/efendilik ilişkisinin olmadığı toplumlarda ortaya çıkmıyor. antropolojik bir gerçekliktir bu. o halde tanrının ''efendi'' olmasını öngörebiliriz. hangi efendi, kölesine ne kadar merhametli olabilir? köle olduğu sürece belki bir yere kadar. bu bağlamda tanrının olumlu bir imaj olması mümkün değil. bu bahsettiğim durum sebebiyle tüm ama tüm dinlerde tanrı antropomorfik bir varlıktır. bilmeyenler için açıklayayım. antropomorfik demek insan biçiminde demektir. sümerlerden, antik yunana, romalılardan, araplara kadar her mitolojide(evet bence islam bir mitolojidir) her dinde tanrı insani özellikler taşır. kızar, öfkelenir, şaşırır, cezalandırır, affeder, sever ve nefret eder. bu kadar kudretli bir varlık için çok patetik bir durum. bilin bakalım tanrı neden böyle? çünkü tüm inanış sistematiklerini insanlar üretti. fakat konumuz bu değil. allah yok din yalan diye bağlamayacağım konuyu. buradaki varsayımımızı tanrının varlığı üzerinden yapıyoruz.

dönelim kuran'a. bence tüm inanış kitapları arasında derdini açık seçik veren, deyim yerindeyse ''çıkarıp gösteren'' tek kitap kuran. hiç öyle lafı evirip çevirmiyor çünkü bir estetik kaygısı yok. mesel yok, hisse yok. tak tak tak islam devletinin ekonomisine müdahale ediyor, kantonlar arası ticaret kuralları koyuyor, hazreti muhammed'in cinsel hayatına kadar müdahale ediyor hem de korkunç bir pragmatizmle. tehdit ediyor, cezalandıracağını söylüyor, cehennem kuyularını tasvir ediyor, o kadar kızıyor ki yeri geliyor lanet ediyor. bir tanrı neye neden lanet eder bilmiyorum ama yapıyor. sizi bilmem ama ben kuran'ı okuduğum zaman tanrı gözümde kadın düşmanı, öfkeli, 45-50 yaşında bir tüccar olarak canlandı. bu tüccarı nasıl sevmiyorsam tanrı fikrini de öyle sevmiyorum işte.

siz tanrıyı tanımıyorsunuz. muhtemelen inandığınız dinin kitabını da adam akıllı okumadınız. sizin bağışlayıcı olduğunu söylediğiniz tanrı değil tanrının olmasını umduğunuz biçim. umarım siz haklısınızdır yoksa ölüm sonrası yaşamda ben de siz de ayvayı yedik. dediğim gibi tanrı hiç de düşündüğünüz gibi değil. ben tüm okuduklarımı göz önünde bulundurduğumda tanrının cthulhu'ya benzemesini daha mümkün görüyorum.

yine de siz bilirsiniz tabi.

bir tanrı varmış. ona inanmayanları okyanusun dibinde sonsuza kadar tutacakmış. acı içinde boğulan tekrar dirilecek ve dirildiği an tekrar boğulmaya başlayacakmış. bu işkence üstelik sonsuza kadar sürecekmiş. çünkü kulları ona inanmamış. hııı kötü kullar. *

"tanrı ihmal etmez, imhal eder."

imhal: mühlet verme, sonraya kalmasına müsaade etme ve erteleme.

tanrının olma ihtimalinden yüksektir.

bizlere acıyan bir tanrı acımasızlığın ta kendisidir.

bazen ben de böyle düşünüyorum ama sonra her düşüşümün ardından ayağa kalkışlarım geliyor aklıma. yine de acımasızsın sanki be tanrım.

teistler "öteki dünyada tanrı bizi ödüllendirecek" diyor. bunu nereden biliyorlar ki? tanrının var olup olmadığını bile bilmeden onu böyle konuşturmak garibime gidiyor. bir de hepsi tanrıyı mutlak iyi diye tanımlıyor ya arkadaşım nereden biliyorsun?

tanrısal planda ne zamanın ne de duygunun olması tasarlanamaz. hep kendimiz ve kendi algılamamız üzerinden tanrısal yorumlar yapmak zorunda kalırız. ne ironiktir bu insani hallerimiz.tanrıyı acımalı acımasız tanımlamak mümkün değil ki.acıma duygudur. canlılara değğin bir durumdur. o zaman bu başlığın sorusuna yanıtım: tanrı bu değerlendirmelerin dışında bir yüksek durumdur, acımasız olma ihtimali yoktur.

acımasız olduğunu sanmıyorum. dünyada iyilik ve kötülük karışık. bana sorarsanız tam bir kaos halinde.

o yüzden kapı iki ihtimale çıkıyor. ya tanrı yok, ki ben şahsen var olduğunu düşünüyorum. diğer ihtimal ise tanrı var ama dünya onun şeyinde bile değil. direkt takmıyor adam, kendi kendiniz ne yaparsanız yapın diyip izliyor bence kenardan.

yarattığı eziklerden bir kul ona ''' sen acımasızsın taam mııı ''' diyecek ve o tanrı da onun bir 50 yıl daha yaşamasına müsaade mi edecek? çeker alır onu be ya.

tanrı'ya sıra gelene kadar...

bir başlık.