terk edilme korkusuyla yalnızlığı yeğlemek

ya herşeyin bir sonu var, sonu olacak korkusuyla da hayat yaşanmıyor. yalnızlık,ayrılığın ardında bıraktığı o acı sanıldığı kadar kolay olmuyor zaten. o yüzden çok beylik laflar etmeyin bence, birini seviyorsanız kıymetini bilin hayatı doyasıya yaşayın.

her seferinde tamam bundan sonra yalnız kalacağım desende illa ki karşına yeni biri çıkınca yine yelkenleri indiriyorsun

herkes terk edilmekten, yüz üstü bırakılmaktan biraz da olsa korkar. korkmalı da zaten. oluru, normali bu.
ama bazı durumlar ve kişiler var ki bu korkuyu iliklerine kadar yaşıyorlar.
öyle üzücü ki.
enfes olabilecek ilişkilerini sırf bu yüzden bozuyorlar.
yapmayın, etmeyin yıpratmayın ilişkilerinizi. sırf bu korku yüzünden hapsetmeyin kendinizi.

bugün dünyanın dilini döktüm. öylesine söylenmiş bir söze insan bu kadar mı alınır? alınırmış.
her yeni kişi bana o kadar çok şey katıyor ki hayret ediyorum.
şimdiki level: terk edilme korkusu yaşayan birey.
onu görene kadar kendimde bu korku var sanırdım ama onun yanında benimkisi faso fisoymuş. en azından ben sırf böyle korkularım var diye başlamadan bitirelim demem.
yani kısaca arkadaşlar geçmişte sizi üzen, yaralayan, gerçekten bitme noktasına getiren olaylar yaşamış olabilirsiniz ama duruma göre tedavi olmak, profesyonel destek almak veya iyileştirici sosyal ortamlara bilerek katılmak, araştırmalar okumak, profesyonel kişilerin sosyal medyalarını takip edip hap bilgi bile olsa bir şeyler kapmak sadece sizin elinizde.
korkuyor olabilirsiniz ama unutmayın bu korku sevdiğiniz kadının saçlarını öpmekten, sevdiğiniz adamın elini tutmaktan sizi alıkoyabilir.
değer mi?

daha sonra aç kalma korkusu ile hiç yemek yememek gibi anlamsız bir korunma yöntemi.

terk edilmekten ziyade üzülmekten yorulduğu için yalnızlığı seçmek

hiç olmayan korkum. yalnızlığımın nedeni bambaşka.

kimse kendini kandırıp karşısındakini küçümsemesin beyler bayanlar.

bu cümle tam tamına “ilgimi çekiyorsun ancak emek verebileceğim kadar değil” demek bunun devamında da eğer sıkılırsa “ben seni üzerim” gelir. hep dedim yine diyeceğim elinize geçen ilk ıslak tuvalet terliği ile ağzının üstüne vurup “yürü git ordan …. (buraya dilimizde kullanılan uygun bir benzetme gelecektir )” ile kendisini izmir marşıyla uğurlayınız.

terk edilme korkusu değil de sonunun iyi olmayacağına dair baştan bir ön kabule sahipseniz öğrenilmiş çaresizlik ile denemeyi de bırakıyorsunuz.

her terk ediliş bir tecrübedir, korkularla bir hayat yaşanmaz. ayrıca sürekli yalnız kalmak insanın sosyal doğasına aykırıdır.