topuklu ayakkabıyla koşmak

yurdum insanın çok ama çok zor becerebileceği bir eylem. gerçi tamam koşmak için yaratılmamışlar ama ya acil bir durum olursa?

halay çektim iki saat koşmak da nesi
ayrı bir yetenek yükleniyor o sıra bende bilmiyorum hiç yürüyemem bile doğru düzgün.

denemeye kalksam eve ambulans gelir. ben hayret ediyorum ayaklar öyle nasıl yürüyor kadınlar. hayatta çözemediğim 2 şeyden biri bu. diğeri kuantum fiziği.

giydiği ayakkabıya hakimse koşar da, ip de atlar, araba da sürer. lakin yürümeyi bile beceremiyorsa - ki anlaşılır o yampiri basma şeklinden - denememekte fayda vardır. topuğuna güvenen kadının yürüyüşü nettir. koşması da pek bir mümkündür o halde.

ayakların ucuna doğru basılarak yapılması daha kolay olan iş.

denedim, oradan biliyorum.

sakat iştir.

otobus kacmasin diye gayet yapilir. aslinda hic de zor degil.

alışkın insan için hiç problem değildir. gayet koşulur, hoplanır, zıplanır.

düz yolda yürüyemeyen biri olarak benim için mümkün olmayan eylem. pantolonla falan düşsem gam yemem de etek başıma geçsin de istemem doğrusu.

komando dansının, yanında yürümek kadar basit kaldığı ilginç eylem.*

en en en sevdiğim şeydir. dengesiz kadınların ise korkulu rüyasıdır.

benim için asla sorun olmayan eylemdir.
bir süre sonra o ayakkabıyla bütün oluyorsunuz zaten.

bileği burkar… yani, benim burkuldu ondan tecrübe ile söyleyeyim. aman dikkat hanımlar.

bunu yaparken hiç ayağımı burkmamam. ve aksine spor ayakkabıyla yürümeyi şaşırmam... bende mi gariplik yoksa indirgenmede mi? çözemedim.

tanım: hanımların mecbur kaldığında yaptığı iş, eylem, hareket.. .

bilek kırma garantilidir ayrıca tak tak tak tak tak resmen beyne frekans yollamak gibi.

mecbur kalınca, öyle bir yapılır ki eylemidir. insan başına gelmeye görsün, her şeyi yapıyor. kaldı ki, mecbur değilsem sittin sene giymem topuklu ayakkabı.
yalnız bu ayakkabının fazla günahı alınıyor. yok bilek burkma, yok ayak kırma... ben spor ayakkabıyla ayağımı kırmış insanım. biraz da öz elestiri yapmak lazım. insan biraz becerikli olacak. yoksa ayakkabı dediğin, ayağına taş batmasın diye giydiğin bir şey. fazla suçlamamak lazım.

dün dedim şöyle bir ayakkabı ile tıkır tıkır gezeyim hem kendime eziyet hem sesini duyanlara olsun. böyle düşündük ya şimdi-düşünce bozuktu- anlamsız yere koşturduğum neye uğradığımı şaşırdığım bir gün oldu. işler yetişsin diye bir aşağı bir yukarı bu tıkır tıkırlarla koşturmak zorunda kaldım. normal rutinim bu değildi düne özel biraz daha acı çekeyim diye evren bütün tuşlara bastı. halbuki biraz motive olayım diye sabah tüm zarifliğimle kalkıp iki dirhem bir çekirdek olmuştum. sabah prensesi akşama cadı olarak çıktı.. eve gidip sövdüm senin ayakkabını da, motivene de.. kırk yılın halay başısı o halayı çekemedi.. bugün dizlerim ağrıyorken yazıyorum bu satırları.. siz siz olun topuklu ayakkabı ile koşmayın diz sağlığı önemlidir. kamu spotu..

herhalde dusmeye sebebiyet verir.