turgut uyar

okuduğum tek eseri büyük saat'tir. onu da tam bitiremedim lakin yıldızladığım, ezberlemek istediğim, sözlükte şiirle ilgili bir başlık olduğunda hemen şiirlerini yapıştırdığım yazardır kendisi. bazı şiirlerini anlamakta zorluk çeksem de mükemmel eserleri vardır.

kalemine bayıldığım şairdir. büyük saat'i okumayı yeni bitirdim, arkadaşımdan ödünç almıştım. ara sıra okumayı istediğim için satın alacağım, bıkılacak gibi bir kitap değil çünkü.

"göğe bakma durağı" en sevdiğim başyapıtı niteliğindedir.

muhteşem dizelerinin yazarıdır.

umarım birgün birlikte 'göğe bakma durağı' nda buluşuruz

neden bilmiyorum ama turgut uyar'ın sözlerini, şiirlerini okuyunca sebepsiz hüzün basıyor içimi. yanlış anlaşılma olmasın kasvet gibi değil de, tatlı bir hüzün ama sebebi de pek meçhul. okuduğum şairler arasında, kendimi en yakın hissettiğim güzel bir insandır.

sevgim acıyor.

"mutsuzluktan söz etmek istiyorum"

"sen nereye, ben oraya, adım adım.
insan sevdikçe iyileşiyor artık anladım."

"bana bir şey söyle ilkbahar gibi...
çiçek aç mesela, veya yağ rahmet olarak içime. veya gökkuşağı ol, sar ruhumu...
bir şey söyle,
sözü aşsın, öze değsin...
bir şey söyle yanındayım mesela?"

"bir tamir ettirmedin gitti derler şu saati.
ettirmek istiyor musun demezler.
bir bozuk saattir yüreğim, hep sende durur."

ikinci yeninin öncü şairlerindendir. ayrılık, kavuşma, özlem gibi birçok konuyu en çok da insanı anlatan şiirler yazmıştır. bu sözler de sevdiklerimdendir.

"ne yapalım
bari bağışlayalım birbirimizi"

"durursa anlaşılır saatin kaç olduğu
ürkek yürek bütün geçmişi kabulleniyor.
ve kazmaların ve garların hiç uyumadığını
hiç uyumadığını alkolün
çiçeklerin ve tuzun
gemilerin ve çinde ve büyük britanyada ve
bilmem bu gerinmeler, bu büyük yürek çarpıntısı
bu sakallı adamlar dağlardaki
birden farkına vardığımız güzelliği dünyanın
güzelim
galiba sonundayız uykumuzun."

bir elim sağ cebimde, bir elim sol cebimde.
bu hüznü siz de bilirsiniz..

turgut uyar

göğe bakma durağı
ikimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
şu aranıp duran korkak ellerimi tut
bu evleri atla bu evleri de bunları da
göğe bakalım

falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım
inecek var deriz otobüs durur ineriz
bu karanlık böyle iyi afferin tanrıya
herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum
hırsızlar polisler açlar toklar uyusun
herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben uyumam
herkes yokken biz oluruz biz uyumayalım
nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda
beni bırak göğe bakalım

senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
seni aldım bu sunturlu yere getirdim
sayısız penceren vardı bir bir kapattım
bana dönesin diye bir bir kapattım
şimdi otobüs gelir biner gideriz
dönmiyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin
seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
durma kendini hatırlat.
turgut uyar
(link: siir.me/goge-bakma-duragi#:...)

işte ben böyle bildiğin gibi,
n’apalım bizi bir kez mimlemiş kader.
her zaman böyle, yağmur bulutundan beter.
işte böyle hilafsız gözümün elif’i.
her zaman bir romantik portreye benzer.

ben zaten bu dünyada tek başınayım, hey,
bir sevdalı gönül bütün varım.
eğer o da olmasa ne yaparım,
kim bilir, hey.
ne yaparım…

hey koca dünya nasıl avucumuzdasın
nasıl da parlıyorsun ey gözleri maden
çözdüğüm bütün bulmacalardan zorludur yüreğin
elbette kırlardan gelecekler kırlardan
kırlardan gelecekler ellerinde sümbülteber

kırlardan geliyorlar

en sevdiğim şairdir kendisi. hem de öylesine tanıştım kendisiyle. üniversitedeyken tüm paramı kitaplara harcıyordum. bir gün yine kitapçıya girdim ve şiir raflarında gezinmeye başladım. pek şiir okuyucusu olmasam da bir şeyler bilmek istiyordum. koyu yeşil kapağıyla dikkatimi çekti turgut uyar’ın şiir kitabı. hemen satın aldım ve arada aklıma geldikçe okuyup anlamaya çalıştım şiirlerini. (bkz: eski kırık bardaklar) isimli şiirine aşık oldum. sonra da hayatımın aşkını buldum ve bu kitabı ona hediye ettim. artık ona emanet :)

dengesi bozulunca istikamet bulan şair/adam.

ağırlıklı olarak kadınların sevdiği hatta taptığı ankaralı şairdir.

zamansız gelme elim kolum dağınıksa sarılamam