türkiye 2. dünya savaşına girseydi ne olurdu sorusu

hani aşağı tarafımızda ve afrika'da sınırları ip gibi, cetvelle çizilmiş ülkeler var ya? eğer olurda bize toprak bıraksalardı sınırlarımız cetvelle çizilirdi.

(bkz: sykes picot antlaşması)

dönemin ticaret bakanı atıf inan, 2. dünya savaşı gelip çatmasaydı bizi borçlarını ödeyemeyen memleketler listesine alacaklardı. yani böyle bir felaketten daha büyük bir felaketle anca kurtulduk diyor. 2. dünya savaşı işimize yaramış yani. girseydik dozer gibi üstümüzden geçerlerdi.

anamız, büyükanalarımız silkilirdi bu çok net. dönemin cbaşkanı merhum ismet paşa'ya ne kadar minnet etsek azdır.

girilmemesi genel kanının aksine olumlu değil olumsuz sonuçlar doğurmuştur. birinciye girmek hataydı, ikinciye girmemekte. savaşa giren devletlerin savaş öncesi ve sonrası toplumsal dinamiklerine bakalım. savaş öncesi herkes erzurum gibi takılırken savaş sonrası azalan erkek nufusu sonucunda kadınlar iş hayatında yer almışlar ve kadın erkek eşitliğinde sınıf atlamışlardır. (bkz: inanmazsan aha dayıya sor) biz her ne kadar kadınlara seçme ve seçilme hakkını dünyada erken ilan etmiş ülkelerden olsak da kadının toplumdaki yeri konusunda afganistanın bir sıra üzerinde yer alıyoruz neredeyse. işte bunlar hep erkek nüfusunun fazlalığından dolayı. kadın erkek eşitliği ya da daha basit tabirle kadının sokakta istediği saatte istediği kıyafetle özgürce dolaşabilmesi için önce hayata katılabilmesi gerekiyor. bunun yolu da yasalardan değil toplumsal dinamiklerden geçiyor. kadın otobüs de kullanacak, tezgahtar da olacak, doktor da. istediğin yasayı çıkar nafile o kadını topluma dahil edemedikten sonra. işte dostlar kadın erkek nüfus oranı 30/70 , 40/60 olsaydı toplum için daha iyi olurdu.(bkz: anadolu irfanının eşek ile dostluğu)
savaşa girmeyip almanlarla yakın temas içinde olmamız büyük hataydı, bedelini henüz atatürk devrimleri sindirilemeden çok partili hayata geçmeye zorlanıp annesini rahmetle andığım menderes hükümetleriyle fazlasıyla ödedik, hala da etkisini hissediyoruz. sözlerime son vermeden önce istiklal savaşımızın garb cephesi komutanı ismet paşanın ruhu şad olsun. ama katılsak daha iyi olurdu.

osmanlıya ihanet edenlerle hiçbir şey başaramazsın.

osmanlı yıkıldığı gün, yerine kurulmuş tüm devlerlerin siyaseti kukladan ibaretti. halkını aldatmak amaçlıydı.

siyonizm güdümlü a.b ve a.b.d hristiyan birliğine pazar ve köle olmaları durumu özetlemiyor mu?

haa, pardon, bizimki hariç!

savaşa girmemesine rağmen ortaya çıkan tablo, kemalizm'in ne olduğunu net göstermiştir.

#2835115 osmanlı da tam bağımsız mükemmel bir devletti sanki. topunu, tüfeğini, donanmasını bile yabancı ülkelerden temin eden. ekonomisini galata bankerlerine teslim eden. duyunu umumiye kanunları ile vergisini bile yabancılara toplatan muhteşem osmanlı değil de o osmanlının borcunu bile kapatıp tüm dünya krizdeyken ekonomik kalkınma rekoru kıran atatürk türkiyesi mandacı ve başka ülkelerin güdümündeydi degil mi?

cahalet ile mücadele edilir ama önce ahlaklı olmak gerekli vesselam.

muttefiklerle birlikte savasa girseydik muhtemelen adaları kapar o karambolde batı trakya, suriye ve irak'in kuzeyine de yerleşirdik.
bakmayın buradaki yavşak muhaliflerin ismet inonu'yu güzellemesi için savaşa girmememiz büyük bir siyasi başarıdır laflarına falan.
almanya rusya'ya saldırdığında zaten savasin nereye evrilecegi belli olmuştu, o dönem müttefikler bizim savaşa girmemiz için silah ve ekipman desteği sağlamayi da kabul etmişlerdi.
ama ismet paşa sagolsun, ayağımıza 100 asırda gelen fırsatı tepmiş burnumuzun dibindeki adaları bile yunana hibe etmiştir.

sabah sabah akışa düşürülen başlığa bak. millet işe gitmek için savaşıyor şu an zaten. ilgi çekmez.

geri çıkamazdı.

1. dünya savaşından önce orduyu gençleştirip, modernleştirebilselerdi belki de girerdi...

ikinci dünya savaşına hakim değilim.rusya ile ilgili çok büyük yıkımların olduğunu filmlerden belgesellerden izliyoruz.

coğrafi olarak rusya ile yakın olduğumuz için ülkenin yıkıma uğraması çok olasıydı gibi geliyor bana.

kore savaşında aktif olarak savaşıp amerikalıların büyük zaiyatlar vermesine engel olmak için kan döküp şehitler verdik. bunun bize doğrudan kazandırdığı ne oldu tartışmasını size bırakıyorum.

bugün avrupa ya da amerika ile ya da kısaca batı entegrasyonu sağlamış bir ülke olur muyduk derseniz hiç sanmıyorum.

coğrafi yakınlıktan dolayı bizi hitler'in işgalinden kurtardığı için baltık ülkeleri gibi güdümlü bir sscb ülkesi olmamız da ihtimal dahilindeydi diye düşünüyorum.

rusya daha az zararla çıktığı savaş sonrası belki müttefiklerle askeri açıdan gerilim yaşayabilir ve batı da bizi verebilirdi.

zaten rusya'ya birinci dünya savaşında söz verilen ama bolşevik ihtilali sonucunda rusya'nın savaştan çekilip çarlık dönemi anlaşmalarını ifşa etmiş olması ile 36 sonrası bize kalan boğazlar stalin döneminde yeniden tartışmaya açılmıştı.

kimin tarafında gireceğimize göre cevabının bir kısmı* değişecek soru.

müttefikler ya da sovyet ile yakın takıldık ve onlarla birlikte hareket ettik diyelim, balkan ülkeleriyle tamamen aynı duruma düşerdik. almanlar trakya'yı anında dümdüz ederlerdi; ege, karadeniz ve akdeniz de epey yıpranırdı. doğu anadolu nispeten zarar görmezdi ve 1942 civarında burada bir kürdistan görebilirdik nazi almanyası destekli. savaş kazanılsa bile kötü olurduk çünkü bağımsız hareket edebileceğimiz bir gücümüz hiç olmazdı, tam kukla olurduk*. kurulmuş kürdistan'ı da bize geri bağlamazlardı*. kaybedilse daha kötü olurduk; marmara, ege, akdeniz alman ya da italyan kolonisi olurdu ve bize anadolu'nun ortasında bir yeri verirlerdi*.

alman tarafında girsek macaristan gibi olurduk. savaşın başında sınırımız misakımilli olurdu* ama petroller almanya tarafından işletilirdi. savaş kaybedildikten sonra ise bu kazanımları komple kaybederdik. nazi almanyası ile aynı safta yer almış bir tr'ye özellikle sovyet'in merhamet edeceğini zannetmiyorum, tr gibi konumu harika bir yeri sovyet'e bırakmak istemeyen batı'nın anadolu'ya çıkartma atmayacağını da zannetmiyorum*. doğuda yine bir kürdistan* veya belki ermenistan; karadeniz kıyıları lazistan*ve gürcistan*; akdeniz ve ege ise kıbrıs gibi ingiltere kontrolünde, 60lar'a dek filistin'e yahudi göçü gibi buralara yunan göçü olurdu ve 60'larda yunan'a devredilirdi sanırım*. marmara bm adı altında avrupa'nın orta malı olurdu. orta anadolu'ya sıkışmış türkler afganistan* gibi olurdu biraz, kimsenin istemediği tampon bölge. savaşın kazanıldığı ihtimal de var ancak gerçek hayatta almanya savaşı kaybetti, tr'nin bunu tersine çevirecek bir katkı sunacağını sanmıyorum*. yine de kazandığımızı varsayalım, epeyce distopik bir dünyada nispeten kalburüstü totaliter bir ülke olurduk fakat dediğim gibi; almanya'nın savaşı kazanma ihtimali yoktu.

özetle ya savaşın başında mahvolurduk, ya da sonunda ama kesinlikle mahvolurduk. atatürk sağ olsa inönü'den daha iyi yürütebilirdi süreci ancak savaşa girmezdi*. girecek durumda değildik çünkü, 1960'larda kıbrıs harekatı'nı yapamamış bir ülkeyiz*.

koca osmanlıyı 9 senede dağıtan terakki yalaklarının " layik rejime razı ol" çığlıkları. evet.

www.dailymotion.com/video/x...

düşünemiyorum, girmediğimiz halde durumumuz vahimken birde savaş yükü ve sonrasında olacakları düşünmek istemiyorum. her türlü etkileniyoruz zaten.

o zaman şükran ve saygı...

her ne kadar biz savaşa girmişiz gibi sunulsa da, gerçekte savaşın bize girmesi şeklinde gerçekleşirdi. girmememize rağmen karşılaştığımız faturadan da anlaşılabilir zaten.
( savaşa girmek değil yeğeeeennn, çıkmak önemli çıkmaaaak.. nası çıktığın, nereye çıktığın ... anlıyor musun. çünkü çıkamamak da var yeğeeenn.. çıkamamak da var..anlıyor musun..)

kemal tahir, romanlarında milliyetçi-muhafazakar mütegallibe ve eşrafı nazi yanlısı olarak konuşturur. hitler'in gizli müslüman olduğu şayiası falan eşliğinde türkiye'nin neden nazilerin yanında savaşa girmesi gerektiğini anlatırlar. bunun gerçekliği de vardır ama ismet paşa döneminde nazi almanyasıyla olan konjonktürel yakınlaşmayı erken cumhuriyeti nazi, faşist iktidarlarıyla eşlemek için kullananlar bunu görmez. ismet paşa değil de akp'nin öncülü kabul edilebilecek gelenekten birileri iktidarda olsaydı bu sorunun cevabını trajik biçimde bilirdik, eğer o denklemde bugün yine var olsaydık.

güzel bir soru; fakat türkiye ikinci dünya savaşına girmişti zaten.

savaşa giriş sebebi de savaş sonrası müttefikler tarafından oluşturulacak barış tedbirlerinde söz sahibi olmasıydı. ismet paşa burada bir uyanıklık yaptı ve savaşın bitimine beş ay kala almanya ve japonya'ya savaş ilan etti. zaten türkiye'nin savaş ilanında almanya bitik durumdaydı ve japonya'ya savaş ilanı -doğal olarak- kağıt üzerinde kalmıştı. nitekim kısa bir süre sonra japonya da bir şekilde! teslim alındı.

işbu sebeple türkiye tek bir mermi sıkmaya bile gerek görmedi ve çatışmaya girmeden müttefiklerin yanında yer almayı bildi. bu konuda ismet paşa'nın rakipleri adolf hitler, joseph stalin, franklin roosvelt ve winston churchill gibi muhataplardı.

analiz etmek haddim değil fakat eklemem lazım; ismet paşa diplomasiyi mükemmel yürüten bir cumhurbaşkanıydı. türkiye'yi hem savaştan korudu, hem de galip devletler yanında yer almasını sağladı.

türkiye olmazdık herhalde canım.