türkiye'de vegan olmak

sıradan bir insan olmaktır. millet ekmek alacak para bulamıyor et nasıl alsın dedirtti.

3 öğün et yiyen insanlar var burda.
yemek yiyebilmek için kendilerince bayramlar ilan edip bir kuzuyu şahdamarından kesecek kadar etsever.
adam yerine koymazlar, et yemeyeni. zordur türkiye 'de vegan olmak .

genel olarak yemek konusunda sıkıntı çekebileceklerini düşünmüyorum, çünkü bitkisel ürünlerle yapılan güzel yemeklere sahibiz. sadece diğer kişisel bakım ürünlerinde belki vegan ürünler pahalı olabilir. onun dışında veganlığa saygı duymayan tipleri görmezden gelirsek türkiye'de vegan olmak çok da zor değildir. en azından büyükşehirlerde. çünkü küçük yerleşim yerlerinde ister istemez hayvanlarla iç içe olmak gerekiyor.

bir ara ot dergisinde aynı başlıkla verilen bir röportaj okumuştum. adana'da vegan olmak diye, vegan abi bir anısını paylaşmıştı.

"lokantaya giriyorum vegan olduğumu söylüyorum. abi o zaman tavuk yapayım sana, diyorlar."

son zamanlarda vegan besin bulmak kolaylaşsa da, insanların haddi olmayan konularda fikir beyan etmesi nedeniyle hala zor olan bir durumdur. sıradan bir veganın hemen her gün karşılaştığı sorular şunlardır: "proteini nereden alıyorsun? dinimiz zaten hayvanları yemeyi bize helal kılmış neden yemiyorsun?! bitkilerin de kesilirken canı acıyor, o zaman ne yiyeceksin?!"

türkiyede kimse kimseye saygı ve sevgi duymuyor zaten
o yüzden veganların bir dışlanmışlık hissetmelerine gerek yok
hayvansal gıda dünyanın her ülkesinde en çok tercih edilen besinlerden biri zaten
bir de diğer sektörlerde kullanımı var kozmetik gibi oraya hiç girmiyorum çok derin
ama beslenme açısından düşünecek olursak gerçekten çok zor özellikle restaurant ve kafe çeşitliliği çok az bu alanda istanbul dışı bulmak imkansız istanbulda ise bu tarz kafeler aşırı elit bir imajda ve gereksiz pahalı , evde yapmak bir nevi daha ekonomik ve sağlıklı
vegan değilim ama hayvansal gıda tüketmeyi pek tercih etmiyorum buna rağmen aaa nasıl et sevmezsin gel burger gömelim gibi saçma tepkiler alıyorum vegan olsam kim bilir ne sıkıntılar olurdu
gerçekten insanlara laf anlatmak zor boşverin gitsin

veganlara veya vejeteryanlara sözüm yok isteyen istediğini yer ve benim karışmak gibi bir lüksüm yok.
ancak insan türünün omnivor* olduğu gerçeğini göz önünde bulunduracak olursak vegan hayatının uzun süreçte vücudumuzda belli aksaklıklara yol açacağını belirtmek isterim.* yani demek istediğim nasıl ki aslan ceylan avlarken
-aman allah'ım cani, katil, vicdansız pislik. nasıl kıyabildin o masum ceylana.
demek yerine sadece besin zinciri diyorsak. bir insanın da et yemesine bu kadar karşı çıkmamalıyız. * ama şöyle de bir durum var ki her şeyin bir sınırı var ve bu sınırı aşamamaya dikkat edilmeli. et yemek farklı bir şeydir hayvanları sömürmek farklı. açgözlü olmamalı insan. israf etmemeli. *

mümkün değil. vegan arkadaşlara başarılar. adana'da bir restoran'da garsonun ısrarına rağmen sadece mercimek çorbası siparişi vermiştim, aşçı mutfaktan çıkıp geldi, "abi çöp şiş de atayım mı, niye kebap yemiyorsun " diye.

"nasıl yani, peynir de mi yemiyorsun?" gibi sorulara sıklıkla maruz kalmaktır.

içten içe çok istiyorum. ama alıştığınız bir yeme kültürü var, kopamıyorsunuz öylece. çok zor, deneyen de genelde uzun zaman sürdüremiyor. her yanında döner,lahmacun, tavuk, işkembe, kelle paça yapılan bir yerde nasıl bırakacaksın yemeyi? alışmışsın bir kere, tadını lezzetini biliyorsun. zor çok zor.

hem zor hem de kolay. et yemeden durulur mu diye car car susmayan kişiler türkiye şartlarında fakirlikten zaten vejetaryen besleniyorlar da haberleri yok. veganlarla anlaşamadığım tek bir konu var. direkt vegan olmanızı bekliyorlar. ben her geçen gün biraz daha vegan hayat tarzına uygun yaşıyorsam bu da bir şey değil midir, yeterli değil midir? ben şuan fasfakir bir türko olarak vegana yakın besleniyorum, ama böyle şekilli şukullu vegan tarifleri yapmak için de belli bir kesimden olmak gerektiğini kimse inkar etmesin. badem sütü, fındık sütü hiç girmiyorum bile gerçekten pahalıya patlıyor evde yapınca. ama yulaf sütü evde yapınca inek sütünden bile ucuza geliyor. onun için de kaliteli bir robot şart. yani biraz uğraştıran bir hayat felsefesi, uygulayanlara saygım çok büyük. umarım ki bir gün ben de vegan olurum.

türkiyede vegan olmak, balıklara ağaca tırmanmayı öğretmek kadar zor. allah türkiyede vegan olanlara sabır versin.

adana'da vegan olan 3 vakte kadar ölür.

ege bölgesi dışında kolay bir yaşama sahip olamayacaktır.

herkesin kendi seçimidir ama zordur. vegan bir yakınınız varsa kendisiyle dışarıda yemeğe çıkmamanızı öneririm. barbekü sosta hayvansal ürün var mı? var, boğaçada yumurta var, kır pidesine yumurta sürülmüş. eve aç dönersiniz. ama canım arkadaşım tabi o ayrı.

eskiden veganım dediğimde, "ya ama kardeş, etsiz olur mu, yumurtasız ve sütsüz olur mu?" diyorlardı.

çok sağ olsun, ak partisi sayesinde, ülkedeki vegan sayısı arttı. ben isterdim ki, insanlar aydınlanma yaşayarak vegan olsun ama bu da bir ilerleme. evet.

ne olur ne olmaz editi: ironi içerir.

tercihten öte, mecburiyete kayan bir durum

trüf mantarının kilosu olmuş üç bin euro, bu devirde ağız tadı ile vegan da olunmaz. aromasız sebze haşlama mı olur; tey tey.

10 yıla yakın vegan olarak yaşadım ben hiç bir zorluğunu görmedim.

sürekli saçma sapan esprilere maruz kalırsın .