üniversite arkadaşlıkları

bilmiyorum ama sadece benim böyle olduğumu düşünmüyorum. nasılım?
üniversiteye başlarken neredeyse hiç arkadaşım yoktu kendi kendime bir karar aldım üniversitede bir sürü arkadaşım olacaktı falan filan. neyse ilk gün tanışma oldu falan işte ben herkesle tanışıyorum, sohbet muhabbet falan derken bizim bi çekirdek kadro oluşmaya başladı. işte sonra diğer günler bu çekirdek kadroyla takılmaya başladık çok vakit geçmeden araya karşı cinslerin girmesi sebebiyle bizim çekirde kadro dağıldı. başka bir tayfaya transfer oldum .4 kişiyiz, herkes kendini çok iyi bir insanmış gibi tanıtıyor cart curt. vakit geçmeye başladıkça arkadaşlarımla aramda çok fark olduğunu ve kendilerini tanıttıkları gibi olmadıklarını fark etmeye başladım, neredeyse her konuda farklı düşüncülere sahibiz ve maalesef bu düşüncelerin hepsinde onlar kendini haklı buluyor, düşünceye saygı göstermek yok. farklı düşüncelere sahip olmakta bir sorun yok ama 4 kişilik ekipte benim gibi düşünen biri yok. 3 ü de aynı düşünüyor ve herhangi bir düşüncemi paylaşınca aralarındaki en mantıklı düşünce dahi olsa onlara saçma geliyor, düşüncelerimde hep yalnız kalıyorum, bu da ister istemez belli bir müddet sonra can sıkıyor. 2-3 senedir birlikte takıldığımız için aralarından da ayrılamıyorum çok şey paylaştık, napıcam bilmiyorum ilk gün herkesle tanıştığım güne lanet ediyorum bazen…
üniversiteye başlarken hiç böyle düşünmüyordum. arkadaşlıkların lise arkadaşlığı gibi olacağını zannediyordum ama yok olmuyormuş yani kimin ne yapacağı hiç belli değil ya da bana böyle denk geldi bilmiyorum. üniversite arkadaşlıkları menfaat ilişkisidir sözüne inanmıyordum ama şu an kendimi inanmak zorundaymışım gibi hissediyorum. uzun lafın kısası benim için üniversite arkadaşlıkları bana samimi gelmedi.

samimiyetsizdir yapmacıktır. istisnalara elbette lafım yok ama geneli gerçek arkadaşlık değildir. çıkar menfaat gözetilir. gözünü seviyim lisenin. hala daha görüşürüm lise arkadaşlarımla

her arkadaşlık gibidir.
beklentini çok yüksek tutmaman gerekir.

başlık tanımına istinaden: sosyal bir varlık olduğumuzdan etrafımızda arkadaşlarımız, ailemiz, sevgilimiz olsun isteriz. bu gayet normal bir şey çünkü tüm bu ilişkiler sosyal destek kaynağımızı oluşturuyor. ama sizin fikirleriniz hor görülüyorsa bence orada bulunmanızın pek mânâsı yok. çünkü biz fikirleriyle var olan canlılarız. benimsediğimiz düşüncelerle kişiliğimizi, ilişkilerimizi, hayatımızı oluşturuyoruz. bazen insan tek başınalığı öğrenmeli, tek başınayken de hayatı yaşamalıdır. çünkü hiçbir arkadaşla var olmadık. fikirlerinize saygı olmayan yerde, bence, her şeyi bir kenara bırakmalısınız. temelde en çok değeri kendimize vermeli, değerli, biricik olduğumuzun bilinciyle yaşamalıyız. bu durumda ben olsam uzaklaşırdım, ki 10 senelik arkadaşımı da sildim. bana, fikirlerime değer vermeyen, önemsemeyen birini niye hayatımda tutayım ki? ben kendi benliğimin ve değerimin farkındayım. bugün olmazsa yarın hak ettiğim değeri verecek, beni anlayacak insanlarla elbet tanışırım. arkadaşlıkların bitmesi de dünyanın sonu değil ve gerçek arkadaş saçma bile olsa sizin fikirlerinizi önemser. bana göre böyle.

sadece 1 tanesının numarası var onu da herhalde son 3 yılda hiç aramadım. kalanların ne isimlerini ne yüzlerini ne nasıl insanlar olduklarını hiç birini hatırlamıyorum.

tüm sınıfın bir arada olduğu bir whatsapp grubumuz var. mezuniyetten on asır sonra bile halen üniversitedeymişiz gibi enseye tokat gideriz. bir de dört arkadaşın oluşturduğu bir grubumuz var. onlarla konuşmamız samimiyetten öte.
tabi bizim sınıf özeldi, o ayrı.

çoğu network olarak kalması iyi olacak ilişkilerdir.

eski arkadaşlarınla aranın açılmasına sebep olan arkadaşlık türüdür.

99 mezunu olarak hala
devam eden arkadaşlıklarımla dahil olduğum başlık.
whatsapp gurubumuz bilem var.
az mevcutlu sınıftan mezun olunca
çok kıymetli olandır.
sayelerinde çok tatlı 4 yıl geçirdim.

benim için liseye göre çok daha kafa dengi arkadaşlardır. vakit geçirmeyi en çok sevdiğim ve yokluğunu hissettiğim arkadaşlıklar. bunun okunan bölüme göre çok değiştiğini düşünüyorum. bu konuda bazı analizlerim var ama uzun uzun yazmaya gerek yok.
geçenlerde bilmem kaç yıldır görmediğim ilkokul-lise arkadaşlarımı gördüm. sanki araya bu kadar zaman girmemiş gibiydi. bu kadar sıcak hissetmem sanıyordum ama konuşmaya başlayınca otomatik o samimiyet oluşuyor sanki. ben bunu 10 yıl sonra üniversite arkadaşlarımla da yaşayacağıma eminim.

lise ve ilkokul arkadaşlığından daha başkadır. olgunlaşmış bir insanla yeni tanışmak daha iyi bence.

ben lisede de çok sosyaldim. hal böyle olunca üniversiteye gittiğim zaman hemen arkadaş bulayım derdine düşmedim.
kyk yurdu çıkmıştı iki gün kykda kaldım sonra okulun itiraf sayfasından 2 arkadaş bulup onlarla eve çıktım. biri son sınıftaydı diğeri de 2. sınıftaydı. iyi kaynaştık onlarla. sınıf arkadaşlarımın çoğunu tanımadan bitirdim. ama ünide arkadaşlarımınhepsini ben seçtim. zorunlu olarak arkadaşlık yapmaya karşı bir insanım.
sınıfta kafa dengi birine hemen gözüm çarptı konuştuk anlaştık yakınlaştık.. sonra ona dedim ki ''şu iki kişiyi görüyor musun? onlar da iyi insanlara benziyor onlarla da tanışalım ama öyle pat diye gidip tanışmayalım zamanla ısınırız onlara.'' sonuç olarak üniversite 2. sınıfa geçerken 4ümüz villa tuttuk. düşün yani evi geçtim villa tuttuk. 3 ünün siyasi görüşü aynı idi. ama dünya görüşlerimiz hepimizin farklıydı. genelde birbirimizi sinir etmeye çalışırdık(buda samimiyettendi) benim çevremde gördüğüm bir kaç şey vardı. ben liseyi de gurbette okuduğumdan ev arkadaşlığı konusunda olabilecek tartışmaları biliyordum evin kurallarını konuştuk. iş bölümü yaptık.(iş bölümü ve evin kuralları sohbeti 10 saat sürmüştü. istenmeyen misafiri kovma görevi bile verilmişti. sohbet uzun olunca ''yeter abartıyorsun ''dediklerinde önümüze çıkan şeyleri gördüklerinde 10 saatlik sohbetin değerini hepsi anladı). sınıftan ve okuldan eve çıkanların hepsi arkadaşlıklarını bitirdi. bizimkisi kadim dost dedikleri olsa gerek. hala devam ediyor. okuldan mezun olduktan sonra yaklaşık 2 ay kadar falan . arkadaşım mesaj atmıştı. ''kanka ben işe girdim hepinize 750 lira yolluyorum''
bu bile vefanın önemini gösteriyor ya.
hiçbir zaman evde ;temizlik, yemek, bulaşık ,market alışverişi, çöp dökme, para vb. sebeplerden olay çıkmadı.

okulda ve okul dışında kimse kimsenin arkadaş ortamına izinsiz girmezdi. misal arkadaşlarımla oturuyorsam ev arkadaşım pat diye gelip selam veremezdi. herkesin farklı ortamları vardı. ortak arkadaşlarımızda vardı ama birbirimizin özel hayatlarına dahil olmadık.(ki bu en önemlisi çünkü sabah akşam evde gördüğün kızı birde dışarda aynı ortamda olursan sıkılırsın daralırsın. her şey yeteri kadar olacak. orta yolu bulacaksınız. ) yoksa hem sizden hem karşınızdaki kişiden götürür.

bir insanın evde ,işte ya da takıldığı çevrede bu 3'ünden birinde rahat hareket etmesi eve huzurlu olması lazım. yoksa o insan intihar bile edebilir.

başlığı açan arkadaşa da önerim şu olacak. hoşgörülü insanlarla birlikte olmaya özen göster tüm insanlar ayrı bir gezegenken 3 tane sığırın sığ görüşlerini siktir et.

buraya kadar okuduysanız teşekkürü borç bilirim.

halk arasında çıkar ilişkisi ile yakın görülen arkadaşlık çeşididir.

çok farklı insanları bir arada görürsünüz üniversitede. siyasetinden dinine, ilgi alanından tarzına kadar o kadar fazla çeşit insanla arkadaş olabilirsiniz ki bir noktada seçmek durumunda kalırsınız.

ben de seçtim. farklı dinlerden, siyasi görüşlerden, ideolojilerden ve farklı hayat görüşlerinden bir sürü insan tanıdım ama karakterine göre seçtim. biraz şansla birlikte bulabiliyorsunuz iyi arkadaşlar. hatta dostunuz bile olabilir çok şanslı ve iyi bir iletişiminiz varsa.

tüm bunlar üniversitedeki arkadaşlıklarının çoğunun çıkar için olduğu gerçeğini değiştirmiyor maalesef. dikkat etmek gerekiyor. dikkat ederken de soğuk nevale olup herkesten uzak veya sınırları kalın çizili tiplerden olursanız da hayatınızın en güzel en verimli ve en enerjik zamanlarını yalnız geçirebilirsiniz dikkat.

aşırı sosyal de olmayın. sonra bitmiyor üniversite :(

iyi insanlarla denk gelinirse güzeldir.
ilk senemde hiç arkadaşım olmayacak diye üzülmüştüm ama ikinci günde şuan en sevdiğim arkadaşlarımdan ikisi yanıma geldi ve sohbet ettik. o günden beri sohbet ediyoruz, arada içmeye gidiyoruz. güzeldir yani.

1 hafta önceye kadar saçma samimiyetsiz arkadaşlık diyordum. 1 hafta önce askere geldim nizamiyeye girdim karşımda kyk oda arkadaşım var. astsubay kendisi. şok geçirdik falan. mesela şu an android telefonumdan bu yanımı yazıyosam kendisi sayesindedir.

üni bittikten sonra sayıları azalan arkadaşlardır.
çoğu gitti azı kaldı ama az ve öz olması çok daha iyi..
mesela bir arkadaşımla haftada en az 5 kere telefonla konuşuruz.