üslup

bir insana dair en önemli verilerden biridir. insanları sarhoşken, alkollüyken, sinirliyken veya seyahat halindeyken tanımakla ilgili kelamlar edilir durur. bence bunların hiçbiri, bir insanı tanıyabilmenin herhangi bir yolu değildir. çünkü hepsi bir anlamda normal dışı koşullardır ve koşullar normal olmayınca bizler de normal değilizdir. birini tanımak, gözlemlemek için en sıradan zamanlarında, en sıradan ifadelerine, önemsediği detaylara, duyarlılıklarına ya da umursamazlıklarına, sevdiği bir filme, bir müziğe, odaklandığı bir kitaba bakmak gerek. üsluplarımızı bunlar şekillendirir. mesela biriyle yaşadığı bir anlaşmazlıkla ilgili konuştuğundaki üslubu, suçlayıcı mı yoksa özenli ve adaletli mi olduğunu gösterebilir benim için. üslup, hem giysimiz hem çıplaklığımızdır.

her kişinin dikkat etmesi gereken söyleyiş ve anlatım biçimi.
üslup var saygı duydurur , üslup var adam vurdurur...

herhangi bir durumu iyiye de kötüye de çekebilecek güçtedir.
tatlı dil yılanı deliğinden çıkartır, keskin sirke küpüne zarar verir gibi bağlanabilecek, örneklendirecek bir biçimdir.

benlik bütünleyicisi. insanı insandan ayıran görecelilik kalkanı.

sosyal ilişkilerde iletişimi sağlıklı hale getiren durumdur. yanlış anlaşılmaları ,kavga ve kırgınlıkları önlemek doğru üslubu kullanmakla mümkündür. bireyler arası ilişkide doğru kullanılması durumunda huzuru getiren şeydir.

her şeydir.

bir yazarın kalbidir.

anlatış biçimidir.

bu gün şöyle bir tanımlama okudum.
"üslûp; yazarın parmak izi ve ruhunun sûret, sîret dalgalarını taşır."
daha güzel anlatılamazdı.

çok önemli.

bir sanatçının sanatını dile getirdiği yol, dil, biçim olarak tanımlanan kavramdır.

isim üslûbu
sıfat üslûbu
 fiil üslûbu olarak gruplandırılır.

bugün ne kadar önemli olduğuna tekrar şahit oldum. sabah fırından ekmek almaya gittim, her zaman gittiğim fırına. kadının bir tanesi ben yürürken arkamdan neredeyse koşarak geldi. tam kapıdan girmek üzereyken önüme geçti. dedim herhalde acelesi var, alsın, gitsin.

"bana iki ekmek ver" dedi fırıncıya. adam raftan iki tane ekmek aldı verdi. ben servis alırken, hizmet alırken rica etmeyi seviyorum. genelde öyle konuşuyorum. "abi bi tane ekmek de bana verir misin?" dedim. kadın da o sırada parasını ödüyordu. bana kasadan ekmek verdi. baktım hala soğumamış, yeni çıkanlardan vermiş.

akşam eve dönerken de, başka bir fırına uğradım. "sandviç ekmeğiniz kaldıysa bi tane rica ediyorum abi dedim." adamın yüzü güldü, aşağılardan, ekmeklerin içinden en tazesini seçti verdi.

yani, diyeceğim, ağzınız eskimez gençler, karizmanız da sarsılmaz. rica edin, teşekkür edin. sadece çıkarınıza kullanmak için olmasına bile razıyım. su katılmamış bir cahil gibi davranmanın alemi yok. iki dakika insan olun.*

arkadaş üslubun düzgün ise küfür bile etsen karşı tarafa şiir gibi gelir
ben bunu bilir bunu söylerim üslup çok çok önemlidir

kimsede olmayip da herkesin baskasindan bekledigi.

onemli. ama benim icin degil. evet.